Plutarch, De cohibenda ira, section 12 3:

οὐ γὰρ ὡσ ἀδυνάτων οὐδ’ ὡσ ἀπράκτων, ἀλλὰ δι’ ἐπιείκειαν ἢ δι’ εὔνοιαν οἱ μὲν ὡσ χρηστῶν οἱ δ’ ὡσ φιλούντων καταφρονοῦσι. νυνὶ δ’ οὐ μόνον πρὸσ γυναῖκα καὶ δούλουσ καὶ φίλουσ ὡσ καταφρονούμενοι τραχέωσ ἔχομεν, ἀλλὰ καὶ πανδοκεῦσι καὶ ναύταισ καὶ ὀρεωκόμοισ μεθύουσι πολλάκισ ὑπ’ ὀργῆσ συμπίπτομεν οἰόμενοι καταφρονεῖσθαι, καὶ κυσὶν ὑλακτοῦσι καὶ ὄνοισ ἐμβάλλουσι χαλεπαίνομεν·