Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 13 1:

(디오니시오스, De Isocrate, chapter 13 1:)

ἅπαντεσ γοῦν εὑρ́ισκον τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ τοῖσ αὐτοῖσ τρόποισ τῆσ λέξεωσ κεχρημένουσ, ὥστ’ ἐν πολλοῖσ τεχνικῶσ τὰ καθ’ ἕκαστα ἐξεργαζόμενον τοῖσ ὅλοισ ἀπρεπῆ παντελῶσ φαίνεσθαι διὰ τὸ μὴ προσηκόντωσ τοῖσ ὑποκειμένοισ τῶν ἠθῶν φράζειν. Ιἑρώνυμοσ δὲ ὁ φιλόσοφόσ φησιν ἀναγνῶναι μὲν ἄν τινα δυνηθῆναι τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ καλῶσ, δημηγορῆσαι δὲ τήν τε φωνὴν καὶ τὸν τόνον ἐπάραντα καὶ ἐν ταύτῃ τῇ κατασκευῇ μετὰ τῆσ ἁρμοττούσησ ὑποκρίσεωσ εἰπεῖν οὐ παντελῶσ. τὸ γὰρ μέγιστον καὶ κινητικώτατον τῶν ὄχλων παρεῖσθαι, τὸ παθητικὸν καὶ ἔμψυχον· δουλεύειν γὰρ αὐτὸν τῇ λειότητι διαπαντόσ, τὸ δὲ κεκραμένον καὶ παντοδαπὸν ἐπιτάσει τε καὶ ἀνέσει καὶ τὸ ταῖσ παθητικαῖσ ὑπερθέσεσι διειλημμένον ἀποβεβληκέναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION