뜻

1. one who stones, a stoner, one deserving to be stoned.
2. by stoning

예문

• ‐ βαῖνε λευστήρων πέλασ πόνουσ τ’ Ἀχαιῶν ἀπόδοσ ἐν μικρῷ μακροὺσ θανοῦσ’, ἵν’ εἰδῇσ μὴ καταισχύνειν ἐμέ. (Euripides, The Trojan Women, episode 4:4)

  (에우리피데스, The Trojan Women, episode 4:4)

• κεἰ μή τισ ἀρχῆσ τῆσ ἐμῆσ ἀκούσεται, ἀνὴρ γυνή τε χὤ τι τῶν μεταίχμιον, ψῆφοσ κατ’ αὐτῶν ὀλεθρία βουλεύσεται, λευστῆρα δήμου δ’ οὔ τι μὴ φύγῃ μόρον. (Aeschylus, Seven Against Thebes, episode7)

  (아이스킬로스, 테바이를 공격한 일곱 장수, episode7)

• τοὺσ δὲ ὑπηκόουσ ἅπαντασ ἡγούμενοσ δούλουσ καὶ ὑπηρέτασ τῆσ αὑτοῦ τρυφῆσ, οὐδὲ ποιμένοσ ἐπιεικοῦσ ἔχων ἦθοσ, σκέπησ καὶ νομῆσ προνοούμενοσ τοῖσ αὑτοῦ κτήνεσιν, ἔτι δὲ θῆρασ ἀπαμύνων καὶ φῶρασ προφυλάττων, ἀλλ’ αὐτὸσ πρῶτοσ διαρπάζων τε καὶ φθείρων καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἐπιτρέπων, καθάπερ, οἶμαι, πολεμίωνλείαν, οὐκ ἄν ποτε εἴποιμι τὸν τοιοῦτον ἄρχοντα ἢ αὐτοκράτορα ἢ βασιλέα, πολὺ δὲ μᾶλλον τύραννον καὶ λευστῆρα, ὥσ ποτε προσεῖπεν ὁ Ἀπόλλων τὸν Σικυώνιον τύραννον, εἰ καὶ πολλὰσ μὲν ἔχοι τιάρασ, πολλὰ δὲ σκῆπτρα ὑπακούοιεν αὐτῷ. (Dio, Chrysostom, Orationes, 48:1)

  (디오, 크리소토모스, 연설, 48:1)

• ἡ δὲ Πυθίη οἱ χρᾷ φᾶσα Ἄδρηστον μὲν εἶναι Σικυωνίων βασιλέα, κεῖνον δὲ λευστῆρα. (Herodotus, The Histories, book 5, chapter 67 3:2)

  (헤로도토스, The Histories, book 5, chapter 67 3:2)

유사 형태

• λευστῆρα (3)
• λευστήρων (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.