- "οἱ γὰρ τούτων καταφρονοῦντεσ ὡσ μύθων καὶ περὶ γαστέρα τἀγαθὸν ἡγούμενοι καὶ τοὺσ ἄλλουσ πόρουσ δι’ ὧν ἡδονὴ παραγίνεται, νόμου δέονται καὶ φόβου καὶ πληγῆσ καὶ βασιλέωσ τινὸσ καὶ ἄρχοντοσ ἐν χειρὶ τὴν δίκην ἔχοντοσ, ἵνα μὴ τοὺσ πλησίον κατεσθίωσιν ὑπὸ λαιμαργίασ ἀθεότητι θρασυνομένησ. (Plutarch, Adversus Colotem, section 30 1:6)
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 30 1:6)
- ὅτι δὲ ὁ ποιητήσ ἐστι καὶ οὐχ ἕτεροσ, σαφῶσ αὑτὸσ ὢν σημαίνεται ι ἐκ τοῦ καὶ ἐπὶ ἀθεότητι κωμῳδούμενον ἐμφανίζεσθαι καὶ διὰ τοῦ λόγου τοιοῦτον δείκνυσθαι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 764)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 764)
- ὁρᾷσ δήπου τὸν ὑπολαμβάνοντα βυθὸν ἡμᾶσ ἀθεότητοσ, ἂν εἰσ πάθη καὶ δυνάμεισ καὶ ἀρετὰσ διαγράφωμεν ἕκαστον τῶν θεῶν ; (Plutarch, Amatorius, section 13 2:27)
(플루타르코스, Amatorius, section 13 2:27)
- τὸ μὲν ὥσπερ ἐν χωρίοισ σκληροῖσ τοῖσ ἀντιτύποισ ἤθεσι τὴν ἀθεότητα, τὸ δ’ ὥσπερ ἐν ὑγροῖσ τοῖσ ἁπαλοῖσ τὴν δεισιδαιμονίαν πεποίηκεν. (Plutarch, De superstitione, section 12)
(플루타르코스, De superstitione, section 12)
- οὐκοῦν καὶ περὶ ὧν ὁ λόγοσ, ἡ μὲν ἀθεότησ κρίσισ οὖσα φαύλη τοῦ μηδὲν εἶναι μακάριον καὶ ἄφθαρτον εἰσ ἀπάθειάν τινα δοκεῖ τῇ ἀπιστίᾳ τοῦ θείου περιφέρειν, καὶ τέλοσ ἐστὶν αὐτῇ τοῦ μὴ νομίζειν θεοὺσ τὸ μὴ φοβεῖσθαι· (Plutarch, De superstitione, section 21)
(플루타르코스, De superstitione, section 21)
- ὅθεν ἡ μὲν ἀθεότησ λόγοσ ἐστὶ διεψευσμένοσ, ἡ δὲ δεισιδαιμονία πάθοσ ἐκ λόγου ψευδοῦσ ἐγγεγενημένον. (Plutarch, De superstitione, section 2 4:1)
(플루타르코스, De superstitione, section 2 4:1)
- καὶ ὅλωσ ἡ μὲν ἀθεότησ ἀπάθεια πρὸσ τὸ θεῖόν ἐστι μὴ νοοῦσα τὸ ἀγαθόν, ἡ δὲ δεισιδαιμονία πολυπάθεια κακὸν τὸ ἀγαθὸν ὑπονοοῦσα. (Plutarch, De superstitione, section 6 4:3)
(플루타르코스, De superstitione, section 6 4:3)
- καὶ λέγω μιμούμενοσ, ὡσ οὐχ ἧττόν ἐστι κακὸν ἀθεότησ; (Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 20 3:7)
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 20 3:7)
