χαυνότης
Third declension Noun; Feminine
Transliteration:
Principal Part:
χαυνότης
χαυνότητος
Structure:
χαυνοτητ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- porousness, sponginess
- empty vanity
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- διὸ καὶ νῦν μὲν εὐημερῶν ὅμοια τοῖσ πρώτοισ, νῦν δὲ προσκρούων καὶ σκορακιζόμενοσ οὐδεμίαν ἔφερεν ἐμμελῶσ μεταβολήν, ἀλλὰ καὶ τιμώμενοσ ἦν ἐπαχθὴσ ὑπὸ χαυνότητοσ, καὶ τὸ κολουόμενον οὐ ταπεινὸν οὐδὲ ἡσυχαῖον, ἀλλὰ τραχὺ καὶ ἀγέρωχον εἶχε. (Plutarch, Artaxerxes, chapter 27 5:2)
- ὥσπερ οὖν ὁ σίδηροσ ἐν τῷ πυρὶ μαλασσόμενοσ αὖθισ ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ πυκνοῦται καὶ σύνεισι τοῖσ μορίοισ εἰσ αὑτόν, οὕτωσ ἐκεῖνον ὁ Σωκράτησ θρύψεωσ διάπλεων καὶ χαυνότητοσ ὁσάκισ ἂν λάβοι, πιέζων τῷ λόγῳ καὶ συστέλλων ταπεινὸν ἐποίει καὶ ἄτολμον, ἡλίκων ἐνδεήσ ἐστι καὶ ἀτελὴσ πρὸσ ἀρετὴν μανθάνοντα. (Plutarch, , chapter 6 4:1)
- μὲν ἐπὶ τὸ ἀξιοῦν ἑαυτὸν ἀγαθῶν μεγάλων ἀνάξιον ὄντα χαυνότησ τοὺσ τοιούτουσ γὰρ χαύνουσ λέγομεν, ὅσοι μεγάλων οἰόνται ἄξιοι εἶναι οὐκ ὄντεσ, ἡ δὲ περὶ τὸ ἄξιον ὄντα μὴ ἀξιοῦν ἑαυτὸν μεγάλων μικροψυχία μικροψύχου γὰρ εἶναι δοκεῖ, ὅστισ ὑπαρχόντων δι’ ἃ δικαίωσ ἂν ἠξιοῦτο, μὴ ἀξιοῖ μηθενὸσ μεγάλου ἑαυτόν, ὥστ’ ἀνάγκη καὶ τὴν μεγαλοψυχίαν εἶναι μεσότητα χαυνότητοσ καὶ μικροψυχίασ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 112:1)
- εἰσὶ δὲ δῆμοσ ὑπὲρ τόν Ταγώνιον ποταμόν, οὐκ ἄστεσιν οὐδὲ κώμαισ ἐνοικοῦντεσ, ἀλλὰ λόφοσ ἐστὶν εὐμεγέθησ καὶ ὑψηλόσ ἄντρα καὶ κοιλώματα πετρῶν βλέποντα πρὸσ βορέαν περιέχων, ἡ δ’ ὑποκειμένη πᾶσα χώρα πηλὸν ἀργιλώδη καὶ γῆν ὑπὸ χαυνότητοσ εὔθρυπτον ἀναδίδωσιν, οὔτε τοὺσ ἐπιβαίνοντασ ἀνέχεσθαι καρτεράν, καὶ μικρὸν ἁψαμένων, ὥσπερ ἄσβεστον ἢ τέφραν, ἐπὶ πολὺ διαχεομένην. (Plutarch, Sertorius, chapter 17 1:2)
- αὐτὸσ μὲν οὖν ὁ Πύρροσ ἐβιάζετο κατὰ στόμα τοῖσ ὁπλίταισ πρὸσ ἀσπίδασ πολλὰσ τῶν Σπαρτιατῶν ἀντιπαρατεταγμένασ, καὶ τάφρον οὐ περατὴν οὐδὲ βάσιν ἀσφαλῆ τοῖσ μαχομένοισ παρέχουσαν ὑπὸ χαυνότητοσ. (Plutarch, chapter 28 1:1)