Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ὑπερπλουτέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ὑπερπλουτέω ὑπερπλουτήσω

Structure: ὑπερ (Prefix) + πλουτέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from u(pe/rploutos

Sense

  1. to be exceeding rich

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπερπλούτω ὑπερπλούτεις ὑπερπλούτει
Dual ὑπερπλούτειτον ὑπερπλούτειτον
Plural ὑπερπλούτουμεν ὑπερπλούτειτε ὑπερπλούτουσιν*
SubjunctiveSingular ὑπερπλούτω ὑπερπλούτῃς ὑπερπλούτῃ
Dual ὑπερπλούτητον ὑπερπλούτητον
Plural ὑπερπλούτωμεν ὑπερπλούτητε ὑπερπλούτωσιν*
OptativeSingular ὑπερπλούτοιμι ὑπερπλούτοις ὑπερπλούτοι
Dual ὑπερπλούτοιτον ὑπερπλουτοίτην
Plural ὑπερπλούτοιμεν ὑπερπλούτοιτε ὑπερπλούτοιεν
ImperativeSingular ὑπερπλοῦτει ὑπερπλουτεῖτω
Dual ὑπερπλούτειτον ὑπερπλουτεῖτων
Plural ὑπερπλούτειτε ὑπερπλουτοῦντων, ὑπερπλουτεῖτωσαν
Infinitive ὑπερπλούτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπερπλουτων ὑπερπλουτουντος ὑπερπλουτουσα ὑπερπλουτουσης ὑπερπλουτουν ὑπερπλουτουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπερπλούτουμαι ὑπερπλούτει, ὑπερπλούτῃ ὑπερπλούτειται
Dual ὑπερπλούτεισθον ὑπερπλούτεισθον
Plural ὑπερπλουτοῦμεθα ὑπερπλούτεισθε ὑπερπλούτουνται
SubjunctiveSingular ὑπερπλούτωμαι ὑπερπλούτῃ ὑπερπλούτηται
Dual ὑπερπλούτησθον ὑπερπλούτησθον
Plural ὑπερπλουτώμεθα ὑπερπλούτησθε ὑπερπλούτωνται
OptativeSingular ὑπερπλουτοίμην ὑπερπλούτοιο ὑπερπλούτοιτο
Dual ὑπερπλούτοισθον ὑπερπλουτοίσθην
Plural ὑπερπλουτοίμεθα ὑπερπλούτοισθε ὑπερπλούτοιντο
ImperativeSingular ὑπερπλούτου ὑπερπλουτεῖσθω
Dual ὑπερπλούτεισθον ὑπερπλουτεῖσθων
Plural ὑπερπλούτεισθε ὑπερπλουτεῖσθων, ὑπερπλουτεῖσθωσαν
Infinitive ὑπερπλούτεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπερπλουτουμενος ὑπερπλουτουμενου ὑπερπλουτουμενη ὑπερπλουτουμενης ὑπερπλουτουμενον ὑπερπλουτουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπερεπλοῦτουν ὑπερεπλοῦτεις ὑπερεπλοῦτειν*
Dual ὑπερεπλούτειτον ὑπερεπλουτεῖτην
Plural ὑπερεπλούτουμεν ὑπερεπλούτειτε ὑπερεπλοῦτουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπερεπλουτοῦμην ὑπερεπλούτου ὑπερεπλούτειτο
Dual ὑπερεπλούτεισθον ὑπερεπλουτεῖσθην
Plural ὑπερεπλουτοῦμεθα ὑπερεπλούτεισθε ὑπερεπλούτουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τό τε γὰρ ἐξαίφνησ ἄγαν οὕτωσ ὑπερπλουτεῖν τό τ’ αὖ δεδοικέναι πρὸσ ἀνδρὸσ οὐδὲν ὑγιέσ ἐστ’ εἰργασμένου. (Aristophanes, Plutus, Episode26)
  • ἐγεγράφειν μὲν ἤδη σοι καὶ πρότερον δηλῶν ἐν οἷσ εἰήν καὶ ὡσ ὑπὸ πενίασ κινδυνεύοιμι μόνοσ ἄμοιροσ εἶναι τῆσ ἑορτῆσ, ἣν ἐπήγγελκασ, ἔτι καὶ τοῦτο προσθεὶσ ‐ μέμνημαι γάρ ‐ ἀλογώτατον εἶναι τοὺσ μὲν ἡμῶν ὑπερπλουτεῖν καὶ τρυφᾶν δὐ κοινωνοῦντασ ὧν ἔχουσι τοῖσ πενεστέροισ, τοὺσ δὲ λιμῷ διαφθείρεσθαι, καὶ ταῦτα Κρονίων ἐνεστώτων· (Lucian, Saturnalia, letter 1 1:2)

Synonyms

  1. to be exceeding rich

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION