뜻

1. 마부, 이륜전차를 모는 병사, 마차 모는 사람

1. one who guides wheels, a charioteer

예문

• Ὦ λαμπρὸν ὄμμα τοῦ τροχηλάτου λύχνου κάλλιστ’ ἐν εὐστόχοισιν ἐζητημένον· (Aristophanes, Ecclesiazusae, Prologue 1:1)

  (아리스토파네스, Ecclesiazusae, Prologue 1:1)

• ὦ Φοῖβε, ποῖ μ’ αὖ τήνδ’ ἐσ ἄρκυν ἤγαγεσ χρήσασ, ἐπειδὴ πατρὸσ αἷμ’ ἐτεισάμην, μητέρα κατακτάσ, διαδοχαῖσ δ’ Ἐρινύων ἠλαυνόμεσθα φυγάδεσ ἔξεδροι χθονὸσ δρόμουσ τε πολλοὺσ ἐξέπλησα καμπίμουσ, ἐλθὼν δέ σ’ ἠρώτησα πῶσ τροχηλάτου μανίασ ἂν ἔλθοιμ’ ἐσ τέλοσ πόνων τ’ ἐμῶν, οὓσ ἐξεμόχθουν περιπολῶν καθ’ Ἑλλάδα ‐ σὺ δ’ εἶπασ ἐλθεῖν Ταυρικῆσ μ’ ὁρ́ουσ χθονόσ, ἔνθ’ Ἄρτεμίσ σοι σύγγονοσ βωμοὺσ ἔχοι, λαβεῖν τ’ ἄγαλμα θεᾶσ, ὅ φασιν ἐνθάδε ἐσ τούσδε ναοὺσ οὐρανοῦ πεσεῖν ἄπο· (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 4:11)

  (에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode 4:11)

• "μάτην δὲ πόντου κυανέαισ δίναισ τραφεὶσ φλεβὸσ τροπωτὴρ πουλύπουσ, ἁλοὺσ βρόχων πλεκταῖσ ἀνάγκαισ, τῆσ τροχηλάτου κόρησ πίμπλησι λοπάδοσ στερροσώματον κύτοσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 52176)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 52176)

유사 형태

• τροχηλάτου (3)
• τροχηλάτης (2)
• τροχηλατεῖ (1)
• τροχηλάτοισιν (1)
• τροχηλάτων (1)
• τροχηλάτοιο (1)
• τροχηλάτην (1)
• τροχηλατήσους (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.