Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνευτυχέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνευτυχέω συνευτυχήσω

Structure: συν (Prefix) + εὐτυχέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to be fortunate together

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνευτύχω συνευτύχεις συνευτύχει
Dual συνευτύχειτον συνευτύχειτον
Plural συνευτύχουμεν συνευτύχειτε συνευτύχουσιν*
SubjunctiveSingular συνευτύχω συνευτύχῃς συνευτύχῃ
Dual συνευτύχητον συνευτύχητον
Plural συνευτύχωμεν συνευτύχητε συνευτύχωσιν*
OptativeSingular συνευτύχοιμι συνευτύχοις συνευτύχοι
Dual συνευτύχοιτον συνευτυχοίτην
Plural συνευτύχοιμεν συνευτύχοιτε συνευτύχοιεν
ImperativeSingular συνευτῦχει συνευτυχεῖτω
Dual συνευτύχειτον συνευτυχεῖτων
Plural συνευτύχειτε συνευτυχοῦντων, συνευτυχεῖτωσαν
Infinitive συνευτύχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνευτυχων συνευτυχουντος συνευτυχουσα συνευτυχουσης συνευτυχουν συνευτυχουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνευτύχουμαι συνευτύχει, συνευτύχῃ συνευτύχειται
Dual συνευτύχεισθον συνευτύχεισθον
Plural συνευτυχοῦμεθα συνευτύχεισθε συνευτύχουνται
SubjunctiveSingular συνευτύχωμαι συνευτύχῃ συνευτύχηται
Dual συνευτύχησθον συνευτύχησθον
Plural συνευτυχώμεθα συνευτύχησθε συνευτύχωνται
OptativeSingular συνευτυχοίμην συνευτύχοιο συνευτύχοιτο
Dual συνευτύχοισθον συνευτυχοίσθην
Plural συνευτυχοίμεθα συνευτύχοισθε συνευτύχοιντο
ImperativeSingular συνευτύχου συνευτυχεῖσθω
Dual συνευτύχεισθον συνευτυχεῖσθων
Plural συνευτύχεισθε συνευτυχεῖσθων, συνευτυχεῖσθωσαν
Infinitive συνευτύχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνευτυχουμενος συνευτυχουμενου συνευτυχουμενη συνευτυχουμενης συνευτυχουμενον συνευτυχουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνευτυχήσω συνευτυχήσεις συνευτυχήσει
Dual συνευτυχήσετον συνευτυχήσετον
Plural συνευτυχήσομεν συνευτυχήσετε συνευτυχήσουσιν*
OptativeSingular συνευτυχήσοιμι συνευτυχήσοις συνευτυχήσοι
Dual συνευτυχήσοιτον συνευτυχησοίτην
Plural συνευτυχήσοιμεν συνευτυχήσοιτε συνευτυχήσοιεν
Infinitive συνευτυχήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνευτυχησων συνευτυχησοντος συνευτυχησουσα συνευτυχησουσης συνευτυχησον συνευτυχησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνευτυχήσομαι συνευτυχήσει, συνευτυχήσῃ συνευτυχήσεται
Dual συνευτυχήσεσθον συνευτυχήσεσθον
Plural συνευτυχησόμεθα συνευτυχήσεσθε συνευτυχήσονται
OptativeSingular συνευτυχησοίμην συνευτυχήσοιο συνευτυχήσοιτο
Dual συνευτυχήσοισθον συνευτυχησοίσθην
Plural συνευτυχησοίμεθα συνευτυχήσοισθε συνευτυχήσοιντο
Infinitive συνευτυχήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνευτυχησομενος συνευτυχησομενου συνευτυχησομενη συνευτυχησομενης συνευτυχησομενον συνευτυχησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηὐτῦχουν συνηὐτῦχεις συνηὐτῦχειν*
Dual συνηὐτύχειτον συνηὐτυχεῖτην
Plural συνηὐτύχουμεν συνηὐτύχειτε συνηὐτῦχουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηὐτυχοῦμην συνηὐτύχου συνηὐτύχειτο
Dual συνηὐτύχεισθον συνηὐτυχεῖσθην
Plural συνηὐτυχοῦμεθα συνηὐτύχεισθε συνηὐτύχουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐ γὰρ συνταπεινοῦσθαι πέφυκασ οὐδὲ συνατυχεῖν, ἀλλὰ συνευτυχεῖν. (Epictetus, Works, book 3, 1:2)
  • εὐτυχοῦντοσ μὲν δὴ ἐκείνου συνευτυχεῖν καὶ τούτοισ συνέβαινε, καταλυθέντοσ δὲ ἐφωράθη γὰρ ἀφιστὰσ τοῖσ Ῥωμαίοισ τὴν βασιλείαν ἐφ’ ᾧ αὐτὸσ εἰσ τὴν ἀρχὴν καταστήσεται συγκατελύθη καὶ τὰ τούτων καὶ ἐταπεινώθησαν· (Strabo, Geography, Book 10, chapter 4 14:13)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION