Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συναράσσω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συναράσσω συναράξω

Structure: συν (Prefix) + ἀράσς (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to dash together, dash in pieces, shiver, shatter, to be shattered, to have their, dashed together

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναράσσω συναράσσεις συναράσσει
Dual συναράσσετον συναράσσετον
Plural συναράσσομεν συναράσσετε συναράσσουσιν*
SubjunctiveSingular συναράσσω συναράσσῃς συναράσσῃ
Dual συναράσσητον συναράσσητον
Plural συναράσσωμεν συναράσσητε συναράσσωσιν*
OptativeSingular συναράσσοιμι συναράσσοις συναράσσοι
Dual συναράσσοιτον συναρασσοίτην
Plural συναράσσοιμεν συναράσσοιτε συναράσσοιεν
ImperativeSingular συνάρασσε συναρασσέτω
Dual συναράσσετον συναρασσέτων
Plural συναράσσετε συναρασσόντων, συναρασσέτωσαν
Infinitive συναράσσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναρασσων συναρασσοντος συναρασσουσα συναρασσουσης συναρασσον συναρασσοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναράσσομαι συναράσσει, συναράσσῃ συναράσσεται
Dual συναράσσεσθον συναράσσεσθον
Plural συναρασσόμεθα συναράσσεσθε συναράσσονται
SubjunctiveSingular συναράσσωμαι συναράσσῃ συναράσσηται
Dual συναράσσησθον συναράσσησθον
Plural συναρασσώμεθα συναράσσησθε συναράσσωνται
OptativeSingular συναρασσοίμην συναράσσοιο συναράσσοιτο
Dual συναράσσοισθον συναρασσοίσθην
Plural συναρασσοίμεθα συναράσσοισθε συναράσσοιντο
ImperativeSingular συναράσσου συναρασσέσθω
Dual συναράσσεσθον συναρασσέσθων
Plural συναράσσεσθε συναρασσέσθων, συναρασσέσθωσαν
Infinitive συναράσσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναρασσομενος συναρασσομενου συναρασσομενη συναρασσομενης συναρασσομενον συναρασσομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναράξω συναράξεις συναράξει
Dual συναράξετον συναράξετον
Plural συναράξομεν συναράξετε συναράξουσιν*
OptativeSingular συναράξοιμι συναράξοις συναράξοι
Dual συναράξοιτον συναραξοίτην
Plural συναράξοιμεν συναράξοιτε συναράξοιεν
Infinitive συναράξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναραξων συναραξοντος συναραξουσα συναραξουσης συναραξον συναραξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναράξομαι συναράξει, συναράξῃ συναράξεται
Dual συναράξεσθον συναράξεσθον
Plural συναραξόμεθα συναράξεσθε συναράξονται
OptativeSingular συναραξοίμην συναράξοιο συναράξοιτο
Dual συναράξοισθον συναραξοίσθην
Plural συναραξοίμεθα συναράξοισθε συναράξοιντο
Infinitive συναράξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναραξομενος συναραξομενου συναραξομενη συναραξομενης συναραξομενον συναραξομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνήρασσον συνήρασσες συνήρασσεν*
Dual συνηράσσετον συνηρασσέτην
Plural συνηράσσομεν συνηράσσετε συνήρασσον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηρασσόμην συνηράσσου συνηράσσετο
Dual συνηράσσεσθον συνηρασσέσθην
Plural συνηρασσόμεθα συνηράσσεσθε συνηράσσοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to dash together

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION