Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συναπαίρω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συναπαίρω

Structure: συν (Prefix) + ἀπαίρ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to sail or march away together

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναπαίρω συναπαίρεις συναπαίρει
Dual συναπαίρετον συναπαίρετον
Plural συναπαίρομεν συναπαίρετε συναπαίρουσιν*
SubjunctiveSingular συναπαίρω συναπαίρῃς συναπαίρῃ
Dual συναπαίρητον συναπαίρητον
Plural συναπαίρωμεν συναπαίρητε συναπαίρωσιν*
OptativeSingular συναπαίροιμι συναπαίροις συναπαίροι
Dual συναπαίροιτον συναπαιροίτην
Plural συναπαίροιμεν συναπαίροιτε συναπαίροιεν
ImperativeSingular συνάπαιρε συναπαιρέτω
Dual συναπαίρετον συναπαιρέτων
Plural συναπαίρετε συναπαιρόντων, συναπαιρέτωσαν
Infinitive συναπαίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναπαιρων συναπαιροντος συναπαιρουσα συναπαιρουσης συναπαιρον συναπαιροντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναπαίρομαι συναπαίρει, συναπαίρῃ συναπαίρεται
Dual συναπαίρεσθον συναπαίρεσθον
Plural συναπαιρόμεθα συναπαίρεσθε συναπαίρονται
SubjunctiveSingular συναπαίρωμαι συναπαίρῃ συναπαίρηται
Dual συναπαίρησθον συναπαίρησθον
Plural συναπαιρώμεθα συναπαίρησθε συναπαίρωνται
OptativeSingular συναπαιροίμην συναπαίροιο συναπαίροιτο
Dual συναπαίροισθον συναπαιροίσθην
Plural συναπαιροίμεθα συναπαίροισθε συναπαίροιντο
ImperativeSingular συναπαίρου συναπαιρέσθω
Dual συναπαίρεσθον συναπαιρέσθων
Plural συναπαίρεσθε συναπαιρέσθων, συναπαιρέσθωσαν
Infinitive συναπαίρεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναπαιρομενος συναπαιρομενου συναπαιρομενη συναπαιρομενης συναπαιρομενον συναπαιρομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνήπαιρον συνήπαιρες συνήπαιρεν*
Dual συνηπαίρετον συνηπαιρέτην
Plural συνηπαίρομεν συνηπαίρετε συνήπαιρον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηπαιρόμην συνηπαίρου συνηπαίρετο
Dual συνηπαίρεσθον συνηπαιρέσθην
Plural συνηπαιρόμεθα συνηπαίρεσθε συνηπαίροντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • λέγει τοίνυν ὁ Ἑκαταῖοσ πάλιν τάδε, ὅτι μετὰ τὴν ἐν Γάζῃ μάχην ὁ Πτολεμαῖοσ ἐγένετο τῶν περὶ Συρίαν τόπων ἐγκρατήσ, καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων πυνθανόμενοι τὴν ἠπιότητα καὶ φιλανθρωπίαν τοῦ Πτολεμαίου συναπαίρειν εἰσ Αἴγυπτον αὐτῷ καὶ κοινωνεῖν τῶν πραγμάτων ἠβουλήθησαν. (Flavius Josephus, Contra Apionem, 208:1)
  • ἐγένοντο δὲ οἱ συναπαίρειν αὐτῷ προθυμηθέντεσ συχνοί. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 47 3:2)
  • Ἀριστάρχῃ δὲ τῶν ἐντίμων σφόδρα γυναικῶν παραστῆναι κατ’ ὄναρ τὴν θεὸν καὶ κελεῦσαι συναπαίρειν τοῖσ Φωκαιεῦσιν ἀφίδρυμά τι τῶν ἱερῶν λαβούσῃ· (Strabo, Geography, book 4, chapter 1 8:8)
  • Τοῦ δὲ Φαραώθου μηδ’ οὕτωσ εἴκοντοσ τοῖσ τοῦ θεοῦ βουλήμασιν, ἀλλὰ τὰσ μὲν γυναῖκασ συναπαίρειν τοῖσ ἀνδράσιν ἀξιοῦντοσ καταλείπεσθαι δὲ τοὺσ παῖδασ, οὐκ ἠπόρει τὸ θεῖον τὴν πονηρίαν αὐτοῦ ποικίλοισ κακοῖσ καὶ μείζοσι τῶν προενδεδημηκότων μετερχόμενον βασανίσαι· (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 2 381:1)
  • τὸν δὲ Ἀβιάθαρον καὶ Σάδωκον τοὺσ ἀρχιερεῖσ συναπαίρειν διεγνωκότασ καὶ Λευίτασ ἅπαντασ μετὰ τῆσ κιβωτοῦ μένειν ἔπεισεν, ὡσ τοῦ θεοῦ καὶ μὴ μετακομιζομένησ αὐτῆσ ῥυσομένου. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 7 244:1)

Synonyms

  1. to sail or march away together

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION