Sense

1. to join or assist in accomplishing, to join fully in, with
2. to decide or conclude absolutely, to make, doubly sure, to be quite finished

Examples

• μόνιμοσ ἦν καὶ ἀκίνητοσ, ἐγγενόμενοσ δὲ τῇ ψυχῇ καὶ κρατήσασ εἰσ ἑαυτὸν ἐπιστρέφει καὶ συμπεραίνει τὴν ἐγκύκλιον φοράν, περὶ τὸ μένον ἀεὶ μάλιστα ψαύουσαν τοῦ ὄντοσ. (Plutarch, Compendium libri de animae procreatione in Timaeo, section 5 4:1)
• φανταστῷ τὸ φανταζόμενον ἀνάγκη συνδιανέμεσθαι καὶ συμπαρήκειν ἡ γὰρ αἰσθητικὴ κίνησισ, ἰδία ψυχῆσ οὖσα, κινεῖται πρὸσ τὸ αἰσθητὸν ἐκτόσ ὁ δὲ νοῦσ αὐτὸσ μὲν ἐφ’ ἑαυτοῦ μόνιμοσ ἦν καὶ ἀκίνητοσ, ἐγγενόμενοσ δὲ τῇ ψυχῇ καὶ κρατήσασ εἰσ ἑαυτὸν ἐπιστρέφει καὶ συμπεραίνει τὴν ἐγκύκλιον φορὰν περὶ τὸ μένον ἀεὶ μάλιστα ψαύουσαν τοῦ ὄντοσ. (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 24 4:1)
• ἀλλ’ ἐκεῖνοι μὲν ἐπὶ τούτων ἔμειναν ὡσ αἱρετῶν καὶ ἀγαθῶν καὶ ὠφελίμων, καὶ τὴν ἀρετὴν προσλαβόντεσ αὐτοῖσ ἐνεργοῦσαν, οἰκείωσ χρωμένην ἑκάστῳ, τέλειον ἐκ τούτων καὶ ὁλόκληρον ᾤοντο συμπληροῦν βίον καὶ συμπεραίνειν, τὴν ἀληθῶσ τῇ φύσει πρόσφορον καὶ συνῳδὸν ὁμολογίαν ἀποδιδόντεσ. (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 23 2:2)
• καὶ γὰρ αὔρα τισ ἀπορρέουσα νοτερὰ καὶ ψυχρότεροσ ἀὴρ ἀπαντῶν ἡδίω τὴν ἀναπνοὴν ἐποίει, καὶ τὸν χρόνον ἔφη τῆσ πορείασ οὕτω συμπεραίνειν τὸ μέτρον· (Plutarch, Antony, chapter 48 4:2)
• τοσαυτάκισ δὲ περίεισιν, ὅτι τὴν ἀπὸ τροπῶν χειμερινῶν ἐπὶ τροπὰσ θερινὰσ πάροδον ἑβδόμῳ μηνὶ συμπεραίνει. (Plutarch, De Iside et Osiride, section 52 4:1)

Similar forms

• συμπέρασμα (9)
• συμπεραίνει (3)
• συμπεραίνειν (2)
• συμπερανθὲν (1)
• συμπεραίνουσα (1)
• συμπεράσματι (1)
• Συμπεραντέον (1)
• συμπερανθέν (1)
• συμπεράσματα (1)
• συμπερανθῇ (1)
• συμπεραίνουσι (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.