Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συμπάσχω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συμπάσχω συμπείσομαι συνεπάθον συμπέπονθα

Structure: συμ (Prefix) + πάσχ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to suffer together, be affected by the same thing
  2. to have a fellow-feeling, sympathise, feel sympathy

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπάσχω συμπάσχεις συμπάσχει
Dual συμπάσχετον συμπάσχετον
Plural συμπάσχομεν συμπάσχετε συμπάσχουσιν*
SubjunctiveSingular συμπάσχω συμπάσχῃς συμπάσχῃ
Dual συμπάσχητον συμπάσχητον
Plural συμπάσχωμεν συμπάσχητε συμπάσχωσιν*
OptativeSingular συμπάσχοιμι συμπάσχοις συμπάσχοι
Dual συμπάσχοιτον συμπασχοίτην
Plural συμπάσχοιμεν συμπάσχοιτε συμπάσχοιεν
ImperativeSingular συμπάσχε συμπασχέτω
Dual συμπάσχετον συμπασχέτων
Plural συμπάσχετε συμπασχόντων, συμπασχέτωσαν
Infinitive συμπάσχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπασχων συμπασχοντος συμπασχουσα συμπασχουσης συμπασχον συμπασχοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπάσχομαι συμπάσχει, συμπάσχῃ συμπάσχεται
Dual συμπάσχεσθον συμπάσχεσθον
Plural συμπασχόμεθα συμπάσχεσθε συμπάσχονται
SubjunctiveSingular συμπάσχωμαι συμπάσχῃ συμπάσχηται
Dual συμπάσχησθον συμπάσχησθον
Plural συμπασχώμεθα συμπάσχησθε συμπάσχωνται
OptativeSingular συμπασχοίμην συμπάσχοιο συμπάσχοιτο
Dual συμπάσχοισθον συμπασχοίσθην
Plural συμπασχοίμεθα συμπάσχοισθε συμπάσχοιντο
ImperativeSingular συμπάσχου συμπασχέσθω
Dual συμπάσχεσθον συμπασχέσθων
Plural συμπάσχεσθε συμπασχέσθων, συμπασχέσθωσαν
Infinitive συμπάσχεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπασχομενος συμπασχομενου συμπασχομενη συμπασχομενης συμπασχομενον συμπασχομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπείσομαι συμπείσει, συμπείσῃ συμπείσεται
Dual συμπείσεσθον συμπείσεσθον
Plural συμπεισόμεθα συμπείσεσθε συμπείσονται
OptativeSingular συμπεισοίμην συμπείσοιο συμπείσοιτο
Dual συμπείσοισθον συμπεισοίσθην
Plural συμπεισοίμεθα συμπείσοισθε συμπείσοιντο
Infinitive συμπείσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπεισομενος συμπεισομενου συμπεισομενη συμπεισομενης συμπεισομενον συμπεισομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνέπασχον συνέπασχες συνέπασχεν*
Dual συνεπάσχετον συνεπασχέτην
Plural συνεπάσχομεν συνεπάσχετε συνέπασχον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπασχόμην συνεπάσχου συνεπάσχετο
Dual συνεπάσχεσθον συνεπασχέσθην
Plural συνεπασχόμεθα συνεπάσχεσθε συνεπάσχοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνέπαθον συνέπαθες συνέπαθεν*
Dual συνεπάθετον συνεπαθέτην
Plural συνεπάθομεν συνεπάθετε συνέπαθον
ImperativeSingular συμπάθε συμπαθέτω
Dual συμπάθετον συμπαθέτων
Plural συμπάθετε συμπαθόντων

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • μετὰ μικρὸν δὲ συμπαθὴσ γενόμενοσ τῶν τε δεσμῶν τοὺσ βαρεῖσ ἐκέλευσεν ἀφελεῖν καὶ παῖδα παραδέξασθαι τῶν συνήθων, ὅπωσ ἀλείψαιτο, καὶ τῶν φίλων ἐφῆκε τῷ βουλομένῳ συνδιημερεύειν καὶ κομίζειν τὰ ἐπιτήδεια, βουλευόμενοσ δὲ περὶ αὐτοῦ πλείονασ ἡμέρασ προσίετο καὶ λόγουσ καὶ ὑποσχέσεισ, Νεάρχου τε τοῦ Κρητὸσ καὶ Δημητρίου τοῦ υἱοῦ φιλοτιμουμένων τὸν Εὐμενῆ σῶσαι, τῶν δὲ ἄλλων ὁμοῦ τι πάντων ἐνισταμένων καὶ κελευόντων ἀναιρεῖν. (Plutarch, chapter 18 3:1)
  • "ταῦτα γὰρ αὐτῇ μᾶλλον προσήκει καὶ τούτοισ συμπαθήσ ἐστι· (Plutarch, De defectu oraculorum, section 39 2:12)
  • ὁ δὲ βουλόμενοσ εἶναι καὶ δοκεῖν ὁμοίωσ ἡδὺσ ἅμα καὶ πιστὸσ τοῖσ χείροσι μᾶλλον ὑποκρίνεται χαίρειν, ὡσ ὑπὸ τοῦ σφόδρα φιλεῖν οὐδὲ τὰ φαῦλα δυσχεραίνων, ἀλλὰ συμπαθὴσ πᾶσι καὶ συμφυὴσ γιγνόμενοσ. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 9 8:3)
  • σκοπεῖτε γάρ, εἰ καί τισι δόξει μετέωροσ ὁ, λόγοσ καὶ οὐ πάνυ τι ὑμῖν συμπαθήσ, ὅτι ταῦτα πεφυκότα ἄφθαρτα καὶ θεῖα καὶ τοῦ πρώτου καὶ μεγίστου γνώμῃ καὶ δυνάμει κυβερνώμενα θεοῦ τὸν ἅπαντα χρόνον ἐκ τῆσ πρὸσ ἄλληλα φιλίασ καὶ ὁμονοίασ σῴζεσθαι φιλεῖ, τά τε ἰσχυρότερα καὶ μείζω καὶ τὰ ἐλάττω δὴ δοκοῦντα. (Dio, Chrysostom, Orationes, 63:1)
  • ἐφ’ οἷσ ἄρα συμπαθὴσ ὁ Λεύκολλοσ γενόμενόσ τε, καὶ φιλοτιμούμενόσ γε καὶ ὅδε ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ περὶ γένοσ Ἀττικόν, αὐτόνομον ἠφίει τὴν πόλιν καὶ τοὺσ Ἀμισέασ κατὰ τάχοσ συνεκάλει. (Appian, The Foreign Wars, chapter 12 5:8)

Synonyms

  1. to have a fellow-feeling

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION