뜻

1. a bringing together

예문

• θνήσκειν μὲν γὰρ παρά τοὺσ ἐμφυλίουσ πολέμουσ, ὅταν τροπὴ γένηται, πλείονασ εἰκόσ ἐστι ι, τῷ μηδέν α ζωγρεῖν, χρῆσθαι γὰρ οὐκ ἔστι τοῖσ ἁλισκομένοισ, ἡ δ’ ἐπὶ τοσοῦτο σωρεία καὶ συμφόρησισ οὐκ ἔχει τὴν αἰτίαν εὐσυλλόγιστον. (Plutarch, Otho, chapter 14 2:1)

  (플루타르코스, Otho, chapter 14 2:1)

• ἡ γὰρ κοινότησ ἡ ὑπάρχουσα αὐτοῖσ πρὸσ τὰ ἀμετάβολα ἱκανὴ τὸ μέχρι τούτου συντελέσαι, συμφόρησιν δὲ ἐκ τούτων κίνησιν ἐχόντων οὐχ οἱο͂́ν τε γίνεσθαι. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 59:5)

  (디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 59:5)

유사 형태

• συμφορῆς (7)
• συμφορήσας (7)
• συμφορήσαντες (5)
• συμφορῇσιν (1)
• συμφόρησις (1)
• συμφορήσῃ (1)
• συμφόρησιν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.