Sense

1. a cutting up, cutting into small pieces
2. (grammar) syncope, cutting a word short by striking out one or more letters

Examples

• ἐφ ἧς μὲν γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος δηλοῦται συγκοπὴ καὶ τὸ τῆς φωνῆς ἄτακτον, ἐφ ὧν δ ἡ τῆς διανοίας ἔκστασις καὶ τὸ τοῦ δείματος ἀπροσδόκητον: (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1528)
• ἢ μᾶλλον ὑγιείας ἕνεκα καὶ συγκοπῆς πλήθους τὸν ἅλα λείχειν ἐθίζουσι τὰ βοσκήματα· (Plutarch, Quaestiones Naturales, chapter 3 3:1)
• τῇ μὲν οὖν γραμμῇ τὸ τεῖχος ἀφορίζουσι, καὶ καλεῖται κατὰ συγκοπὴν πωμήριον, οἱο῀ν ὄπισθεν τείχους ἢ μετὰ τεῖχος: (Plutarch, chapter 11 3:1)
• Ἢν μὲν οὖν ἐς κακὸν τρέπηται ἡ νοῦσος, πάντων ἐπὶ τὸ κάκιον ἐπιδιδόντων, ἐντὸς ἑβδόμης οἵδε θνήσκουσι ἐς συγκοπὴν ἐμπεσόντες. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 127)
• ὠκυτάτου κακοῦ ἐστι οὔνομα· τί μὲν γὰρ μέζον ἢ ὠκύτερο ν συγκοπῆς δυνάμιος· (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 88)
• ὧδε οὖν καὶ ἡ συγκοπὴ καρδίης ἐστὶ καὶ ζωῆς νοῦσος. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 97)
• ἐπὴν οὖν λυθῇ τῆς φύσιος τὰ δεσμὰ, τόδε ἐστὶ ἡ συγκοπὴ, τότε ἱδρὼς ἄσχετος πάντη τοῦ σώματος, ἀναπνοὴ ψυχρὴ, ἀτμὸς ἀνὰ Ῥῖνας πουλὺς, ἄδιψοι, ἐξήρανται γὰρ τά τ ἄλλα, ἀτὰρ καὶ τὰ ἄλλα διψαλέα ὄργανα, στόμα, στόμαχος· οὖρα λεπτὰ, ὑδατώδεα· κοιλίη τὰ πολλὰ μὲν ξηρὴ, ἔστι δὲ καὶ οἷσι ὑποφέρει βραχέα χολώδεα, πουλὺς πλάδος, διαρρέει δὲ καὶ τὰ ὀστέα λυόμενα · καὶ ἀπὸ πάντων ὡς ἐν ποταμῷ ἐς τὰ ἔξω ἡ φορή. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 115)
• Ἐν συγκοπῇ μάλα χρὴ τὸν ἰητρὸν πρόνοιαν ἐπιτηδεύειν· μέλλουσαν μὲν γὰρ ἢν προγιγνώσκῃς, τά τε παρεόντα ἐπεσσυμένως συνεργοῖένσοι, ἀτὰρ ἠδὲ ἐξελάοις ἂν αὐτέην πρὶν ἥκειν. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 115)
• ἢν δ ὑπὸ πλήθεος γίγνηται συγκοπὴ, καὶ φλεγμασίη τις ὑποχονδρίου, ἢ ἥπατος, μέγα διασημαίνῃ , οὐδὲ ἀμβολῆς χρέος. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 126)

Similar forms

• συγκομιδῆς (10)
• συγκομιδὴν (8)
• συγκοπὴν (8)
• συγκομιδὰς (5)
• συγκόλλως (4)
• συγκοπὴ (4)
• σύγκοιτον (4)
• συγκομιδήν (4)
• συγκόψαι (4)
• συγκοπῇ (3)
• συγκοπῆς (3)
• συγκομίσαι (2)
• συγκόπτειν (2)
• συγκόψειν (2)
• σύγκοιτα (2)
• συγκομίζοι (2)
• συγκοπέντα (2)
• συγκοπῆναι (2)
• συγκόψας (2)
• συγκόψουσι (2)
• συγκομίζων (2)
• συγκοίτου (1)
• συγκολλῶσα (1)
• συγκολλᾶν (1)
• συγκοπέντας (1)
• συγκόψασα (1)
• συγκόψω (1)
• συγκολάζων (1)
• συγκοπῇ· (1)
• συγκοπῶσιν (1)
• συγκόψῃς (1)
• σύγκοιτος (1)
• σύγκοπτα (1)
• συγκόψει (1)
• σύγκολλὰ (1)
• συγκομιδῇ (1)
• συγκολάσαι (1)
• συγκομιδαί (1)
• συγκομίσας (1)
• συγκοπή· (1)
• συγκόπτουσι (1)
• συγκόψεις (1)
• συγκολλῶν (1)
• συγκοπέντες (1)
• σύγκοπον (1)
• συγκόψατε (1)
• σύγκολλα (1)
• συγκομιδὴ (1)
• συγκόψουσί? (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary