Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συγκαταπλέκω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συγκαταπλέκω συγκαταπλέξω

Structure: συγ (Prefix) + καταπλέκ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to intertwine or intermix with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκαταπλέκω συγκαταπλέκεις συγκαταπλέκει
Dual συγκαταπλέκετον συγκαταπλέκετον
Plural συγκαταπλέκομεν συγκαταπλέκετε συγκαταπλέκουσιν*
SubjunctiveSingular συγκαταπλέκω συγκαταπλέκῃς συγκαταπλέκῃ
Dual συγκαταπλέκητον συγκαταπλέκητον
Plural συγκαταπλέκωμεν συγκαταπλέκητε συγκαταπλέκωσιν*
OptativeSingular συγκαταπλέκοιμι συγκαταπλέκοις συγκαταπλέκοι
Dual συγκαταπλέκοιτον συγκαταπλεκοίτην
Plural συγκαταπλέκοιμεν συγκαταπλέκοιτε συγκαταπλέκοιεν
ImperativeSingular συγκατάπλεκε συγκαταπλεκέτω
Dual συγκαταπλέκετον συγκαταπλεκέτων
Plural συγκαταπλέκετε συγκαταπλεκόντων, συγκαταπλεκέτωσαν
Infinitive συγκαταπλέκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκαταπλεκων συγκαταπλεκοντος συγκαταπλεκουσα συγκαταπλεκουσης συγκαταπλεκον συγκαταπλεκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκαταπλέκομαι συγκαταπλέκει, συγκαταπλέκῃ συγκαταπλέκεται
Dual συγκαταπλέκεσθον συγκαταπλέκεσθον
Plural συγκαταπλεκόμεθα συγκαταπλέκεσθε συγκαταπλέκονται
SubjunctiveSingular συγκαταπλέκωμαι συγκαταπλέκῃ συγκαταπλέκηται
Dual συγκαταπλέκησθον συγκαταπλέκησθον
Plural συγκαταπλεκώμεθα συγκαταπλέκησθε συγκαταπλέκωνται
OptativeSingular συγκαταπλεκοίμην συγκαταπλέκοιο συγκαταπλέκοιτο
Dual συγκαταπλέκοισθον συγκαταπλεκοίσθην
Plural συγκαταπλεκοίμεθα συγκαταπλέκοισθε συγκαταπλέκοιντο
ImperativeSingular συγκαταπλέκου συγκαταπλεκέσθω
Dual συγκαταπλέκεσθον συγκαταπλεκέσθων
Plural συγκαταπλέκεσθε συγκαταπλεκέσθων, συγκαταπλεκέσθωσαν
Infinitive συγκαταπλέκεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκαταπλεκομενος συγκαταπλεκομενου συγκαταπλεκομενη συγκαταπλεκομενης συγκαταπλεκομενον συγκαταπλεκομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκατάπλεκον συνεκατάπλεκες συνεκατάπλεκεν*
Dual συνεκαταπλέκετον συνεκαταπλεκέτην
Plural συνεκαταπλέκομεν συνεκαταπλέκετε συνεκατάπλεκον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκαταπλεκόμην συνεκαταπλέκου συνεκαταπλέκετο
Dual συνεκαταπλέκεσθον συνεκαταπλεκέσθην
Plural συνεκαταπλεκόμεθα συνεκαταπλέκεσθε συνεκαταπλέκοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ζημίαν γὰρ οὐκ ἔχει φορτικωτάτῃ κέχρηται μεγαλαυχίᾳ συγκαταπλέκων τοῖσ τραγῳδουμένοισ πάθεσι καὶ πράγμασι μηδὲν προσήκοντα τὸν περὶ αὑτοῦ λόγον. (Plutarch, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 1 3:1)

Synonyms

  1. to intertwine or intermix with

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION