뜻

1. 돌, 표지석, 석비, 묘석

1. a rock over which the sea dashes, a ledge of rock, a slab

예문

• κοῖλαι δὲ σπήλυγγες ὑπὸ σπιλάδας τρηχείας κλυζούσης ἁλὸς ἔνδον ἐβόμβεον: (Apollodorus, Argonautica, book 2 9:21)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 9:21)

• ὄρος δὲ ταύτῃ παράκειται κατὰ μὲν κορυφὴν πέτρας ἀποτομάδας ἔχον καὶ τοῖς ὕψεσι καταπληκτικάς, ὑπὸ δὲ τὰς ῥίζας σπιλάδας ὀξείας καὶ πυκνὰς ἐνθαλάττους καὶ κατόπιν αὐτῶν φάραγγας ὑποβεβρωμένας καὶ σκολιάς. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 44 4:3)

  (디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 44 4:3)

유사 형태

• σπιλάδεσσιν (6)
• σπιλάδων (4)
• σπιλάδος (3)
• σπῖλον (2)
• σπιλάδεσσι (2)
• σπιλάσι (2)
• σπιλάδι (2)
• σπίλον (2)
• σπιλάδες (2)
• σπίλοις (2)
• σπιλάδας (2)
• σπιλωθὲν (1)
• σπιλάδα (1)
• σπιλοῦσα (1)
• σπιλάς (1)
• σπίλων (1)
• σπιλαδώδεις (1)
• σπίλους (1)
• σπιλὰς (1)
• σπιλώδεσι? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.