뜻

1. 돌, 표지석, 석비, 묘석

1. a rock over which the sea dashes, a ledge of rock, a slab

예문

• καὶ ἄφοβον καὶ θαρραλέον ὥσπερ ἕδραν ἢ γαλήνην ἄκλυστον ὑποβάληται, ἀλλὰ κἂν ὑπομειδιάσῃ τις ἐλπὶς ἢ τέρψις, αὕτη ταχὺ φροντίδος ἐκραγείσης ὥσπερ ἐν εὐδίᾳ σπιλάδος συνεχύθη καὶ συνεταράχθη. (Plutarch, De virtute et vitio, chapter, section 3 2:1)

  (플루타르코스, De virtute et vitio, chapter, section 3 2:1)

• ᾧ γὰρ τὸν ἐνδυτῆρα πέπλον ἀρτίως ἔχριον, ἀργὴς οἰὸς εὐέρου πόκος, τοῦτ ἠφάνισται διάβορον πρὸς οὐδενὸς τῶν ἔνδον, ἀλλ ἐδεστὸν ἐξ αὑτοῦ φθίνει, καὶ ψῇ κατ ἄκρας σπιλάδος: (Sophocles, Trachiniae, episode 1:2)

  (소포클레스, 트라키니아이, episode 1:2)

• κοῖλαι δὲ σπήλυγγες ὑπὸ σπιλάδας τρηχείας κλυζούσης ἁλὸς ἔνδον ἐβόμβεον: (Apollodorus, Argonautica, book 2 9:21)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 9:21)

• αὐτὰρ ὁ τούσγε, εὖ διαβάς, ἐπιόντας, ἅ τε σπιλὰς εἰν ἁλὶ πέτρη μίμνει ἀπειρεσίῃσι δονεύμενα κύματ ἀέλλαις. (Apollodorus, Argonautica, book 3 21:24)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 21:24)

• καί ῥ ὅτε δὴ Πλαγκτῇσιν ἐνιχρίμψεσθαι ἔμελλον, αὐτίκ ἀνασχόμεναι λευκοῖς ἐπὶ γούνασι πέζας, ὑψοῦ ἐπ αὐτάων σπιλάδων καὶ κύματος ἀγῆς ῥώοντ ἔνθα καὶ ἔνθα διασταδὸν ἀλλήλῃσιν. (Apollodorus, Argonautica, book 4 15:27)

  (아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 15:27)

• τὰν μερόπων Πειθώ, τὸ μέγα στόμα, τὰν ἴσα Μούσαις φθεγξαμέναν κεφαλάν, ὦ ξένε, Μαιονίδεω ἅδ ἔλαχον νασῖτις Ιοὔ σπιλάς: (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 21)

  (작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 21)

유사 형태

• σπιλάδεσσιν (6)
• σπιλάδων (4)
• σπιλάδος (3)
• σπιλάδας (2)
• σπῖλον (2)
• σπιλάδεσσι (2)
• σπιλάσι (2)
• σπιλάδι (2)
• σπίλον (2)
• σπιλάδες (2)
• σπίλοις (2)
• σπιλὰς (1)
• σπιλώδεσι (1)
• σπιλωθὲν (1)
• σπιλάδα (1)
• σπιλοῦσα (1)
• σπιλάς (1)
• σπίλων (1)
• σπιλαδώδεις (1)
• σπίλους? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.