Sense

1. the arms stript off a slain enemy, spoils

Examples

• μήτηρ δ’ ἐμὴ Φρυγίοισιν ἐν σκυλεύμασιν θρόνῳ κάθηται, πρὸσ δ’ ἕδραισιν Ἀσίδεσ δμωαὶ στατίζουσ’, ἃσ ἔπερσ’ ἐμὸσ πατήρ, Ἰδαῖα φάρη χρυσέαισ ἐζευγμέναι πόρπαισιν. (Euripides, episode 2:4)

Similar forms

• σκυλεύσας (12)
• σκυλεῦσαι (8)
• σκυλεύειν (7)
• σκυλεύοντες (7)
• σκυλεύσει (3)
• σκυλεύματ (3)
• σκυλεύοντος (2)
• σκυλευμάτων (2)
• σκυλεύσαντι (2)
• σκυλεύματα (2)
• σκυλεύσαντα (2)
• σκυλεύεσθαι (1)
• σκυλεύσω (1)
• σκυλεύσαι (1)
• σκύλευσον (1)
• σκυλεύμασιν (1)
• σκυλεύουσι (1)
• σκυλεύσειν (1)
• σκυλεύσουσι (1)
• σκυλεύσῃ (1)
• σκυλεύετε (1)
• σκυλευόντων (1)
• σκυλεύει (1)
• σκυλεύοντας (1)
• σκυλεύσουσί (1)
• σκυλευθῆναι (1)
• σκυλεύσετε (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.