뜻

1. 제사장, 파괴자, 약탈자

1. a sacrificer, slayer

예문

• οὕτω γὰρ ηὔγμην, εἴ ποτ’ αὐτὸν ἐσ δόμουσ ἴδοιμι σωθέντ’ ἢ κλύοιμι πανδίκωσ, στελεῖν χιτῶνι τῷδε καὶ φανεῖν θεοῖσ θυτῆρα καινῷ καινὸν ἐν πεπλώματι. (Sophocles, Trachiniae, episode 2:3)

  (소포클레스, 트라키니아이, episode 2:3)

• μὴ σταίη πολύκωπον ὄχημα ναὸσ αὐτῷ, πρὶν τάνδε πρὸσ πόλιν ἀνύσειε, νασιῶτιν ἑστίαν ἀμείψασ, ἔνθα κλῄζεται θυτήρ· (Sophocles, Trachiniae, choral, antistrophe 22)

  (소포클레스, 트라키니아이, choral, antistrophe 22)

• οἶδ’, ὡσ θυτήρ γε πολλὰ δὴ σταθεὶσ ἄνω. (Sophocles, Trachiniae, episode 5:15)

  (소포클레스, 트라키니아이, episode 5:15)

• καὶ τοῦ θυτῆροσ καί σε τιμῶντοσ μέγα πατρὸσ νεοσσοὺσ τούσδ’ ἀποφθείρασ πόθεν ἕξεισ ὁμοίασ χειρὸσ εὔθοινον γέρασ; (Aeschylus, Libation Bearers, episode 11:19)

  (아이스킬로스, Libation Bearers, episode 11:19)

• ἔτλα δ’ οὖν θυτὴρ γενέσθαι θυγατρόσ, γυναικοποίνων πολέμων ἀρωγὰν καὶ προτέλεια ναῶν. (Aeschylus, Agamemnon, choral, strophe 5 1:3)

  (아이스킬로스, 아가멤논, choral, strophe 5 1:3)

유사 형태

• θύτης (4)
• θυτήρ (2)
• θύτην (2)
• θυτήριον (1)
• θυτήρων (1)
• θυτῆρα (1)
• θυτῆρος (1)
• θυτὴρ (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.