Sense

1. to make angry, to be wroth or angry, to be wild, restive, to vent fury, irasci in cornua, passion, to be angry with, to be angry at

Examples

• πατρὸσ γάρ, ὡσ λέγουσι, θυμοῦται φόνῳ. (Euripides, episode, anapests 8:8)
• ὅσα γὰρ ἡγοῦνται ἀλλήλουσ κακὰ ἔχειν ἄνθρωποι φύσει ἢ τύχῃ, οὐδεὶσ θυμοῦται οὐδὲ νουθετεῖ οὐδὲ διδάσκει οὐδὲ κολάζει τοὺσ ταῦτα ἔχοντασ, ἵνα μὴ τοιοῦτοι ὦσιν, ἀλλ’ ἐλεοῦσιν· (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 120:3)
• ἔνθα δὴ πᾶσ παντὶ θυμοῦται καὶ νουθετεῖ, δῆλον ὅτι ὡσ ἐξ ἐπιμελείασ καὶ μαθήσεωσ κτητῆσ οὔσησ. (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 124:1)
• λέγεται δὲ ὡσ ὁ θανατωθεὶσ ἄρα βιαίωσ, ἐν ἐλευθέρῳ φρονήματι βεβιωκώσ, θυμοῦταί τε τῷ δράσαντι νεοθνὴσ ὤν, καὶ φόβου καὶ δείματοσ ἅμα διὰ τὴν βίαιον πάθην αὐτὸσ πεπληρωμένοσ, ὁρῶν τε τὸν ἑαυτοῦ φονέα ἐν τοῖσ ἤθεσι τοῖσ τῆσ ἑαυτοῦ συνηθείασ ἀναστρεφόμενον, δειμαίνει, καὶ ταραττόμενοσ αὐτὸσ ταράττει κατὰ δύναμιν πᾶσαν τὸν δράσαντα, μνήμην σύμμαχον ἔχων, αὐτόν τε καὶ τὰσ πράξεισ αὐτοῦ. (Plato, Laws, book 9 79:3)
• τὸ μέν, φαμέν, ἦν ᾧ μανθάνει ἄνθρωποσ, τὸ δὲ ᾧ θυμοῦται, τὸ δὲ τρίτον διὰ πολυειδίαν ἑνὶ οὐκ ἔσχομεν ὀνόματι προσειπεῖν ἰδίῳ αὐτοῦ, ἀλλὰ ὃ μέγιστον καὶ ἰσχυρότατον εἶχεν ἐν αὑτῷ, τούτῳ ἐπωνομάσαμεν· (Plato, Republic, book 9 228:1)

Similar forms

• θυμὸν (610)
• θυμῷ (584)
• θυμὸς (366)
• θυμοῦ (280)
• θυμόν (201)
• θυμός (146)
• θυμοῖς (33)
• θυμοὺς (20)
• θύμον (20)
• θυμωθεὶς (14)
• θυμοὶ (11)
• θυμώδης (9)
• θύμου (9)
• θυμῶν (6)
• θυμωθέντα (5)
• θυμωθείς (4)
• θύμῳ (4)
• θύμων (3)
• θύμος (3)
• θῦμον (2)
• θυμώδεις (2)
• θυμοῖ (2)
• θυμοῖτο (1)
• θύμω (1)
• θυμωθῇς (1)
• θυμοί (1)
• θῦμος (1)
• θυμῷἈρκάδ (1)
• Θυμώνδαν (1)
• θυμῶσαι (1)
• θυμοῖτ (1)
• θυμώμασιν (1)
• θυμωθῆναι (1)
• θυμὸ[ν (1)
• θυμῶται (1)
• θυμώθητι (1)
• θυμοπλη‐ (1)
• θυμούς (1)
• θυμώδους (1)
• θυμώδει (1)
• Θυμώνδας (1)
• θυμώσομαι (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.