Sense

1. to make to stumble or fall, failures
2. to stumble, trip, fall, to stumble against, fall over, should get a fall
3. to make a false step, to fail

Examples

• καὶ ἐπολέμησαν αὐτούσ. καὶ πταίει ἀνὴρ Ἰσραὴλ, καὶ ἔφυγεν ἕκαστοσ εἰσ σκήνωμα αὐτοῦ. καὶ ἐγένετο πληγή μεγάλη σφόδρα, καὶ ἔπεσον ἐξ Ἰσραὴλ τριάκοντα χιλιάδεσ ταγμάτων. (Septuagint, Liber I Samuelis 4:10)
• "οὕτωσ ἡ καθ’ ἕκαστον ὧν πταίει καὶ προσπίπτει ῥαπιζομένη καὶ ἀνακρουομένη τῷ κολάζεσθαι κακία μάλιστ’ ἂν γένοιτο σύννουσ καὶ ταπεινὴ καὶ κατάφοβοσ πρὸσ τὸν θεόν, ὡσ ἐφεστῶτα τοῖσ ἀνθρωπίνοισ πράγμασι καὶ πάθεσιν οὐχ ὑπερήμερον δικαιωτήν· (Plutarch, De sera numinis vindicta, section 33)
• αὐτῆσ τε τῆσ Ῥώμησ οὔπω δι’ ἀήθειαν παντάπασι δεδεγμένησ τὸν χαλινόν, ἀλλ’ ἀναξιοπαθούσησ καὶ συνεξανισταμένησ πρὸσ πᾶσαν μεταβολήν, οὐδὲ τὸν κίνδυνον εἶναι φευκτέον, ἀλλὰ ἔχειν διδάσκαλον τὸν πολέμιον ἀφειδοῦντα τῆσ ψυχῆσ ἐπὶ ταῖσ μεγίσταισ ἀδικίαισ, οὐχ ὥσπερ ἑαυτοῖσ εἰσ τὸν εὐτυχέστατον βίον κατορθοῦσιν ἢ πταίουσιν εἰσ τὸν εὐκλεέστατον θάνατον τὴν ἀδηλότητα τοῦ πολέμου τελευτᾶν. (Plutarch, Cato the Younger, chapter 59 6:1)
• ἔργον δὲ οὐδὲν ἦν αὐτοῦ παρόντοσ τοῖσ πράγμασι μοχθηρῶσ ὑποφερομένοισ διὰ τὸ χεῖρον φρονεῖν τοὺσ μᾶλλον δυναμένουσ, τέλοσ δὲ Σύλλασ Σκηπίωνι παραστρατοπεδεύσασ καὶ φιλοφρονούμενοσ, ὡσ εἰρήνησ ἐσομένησ, διέφθειρε τὸ στράτευμα, καὶ ταῦτα προλέγων Σκηπίωνι καὶ διδάσκων Σερτώριοσ οὐκ ἔπειθε, παντάπασιν ἀπογνοὺσ τὴν πόλιν ὡρ́μησεν εἰσ Ἰβηρίαν, ὡσ, εἰ φθάσει τὴν ἐκεῖ κρατυνάμενοσ ἀρχήν, καταφυγὴ τοῖσ πταίουσιν ἐνταῦθα τῶν φίλων ἐσόμενοσ. (Plutarch, Sertorius, chapter 6 2:1)
• πταίειν δὲ βροτῶν πόδασ οὔποτ’ ἐάσει. (Unknown, Greek Anthology, Volume V, book 14, chapter 462)

Similar forms

• πταῖσμα (60)
• πταίσας (7)
• πταῖσαι (6)
• πταίων (4)
• πταίει (4)
• πταίσῃ (4)
• πταίειν (3)
• πταίσῃς (3)
• πταίσει (2)
• πταῖμα (1)
• πταῖσαν (1)
• Πταίης (1)
• πται (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.