προσθήκη
First declension Noun; Feminine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
προσθήκη
Structure:
προσθηκ
(Stem)
+
η
(Ending)
Sense
- an addition, appendage, appendix, of appendage
- something added, an accident
- assistance
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- πολλὰσ δυνάμενοσ ἔτι διανοίασ παρασχέσθαι τὸ συνετὸν ἐχούσασ πονηρόν, ἵνα μὴ πλείων ὁ λόγοσ γένοιτό μοι τοῦ μετρίου, τὴν τελευταίαν ἔτι προσθήκην παραλήψομαι μόνην, ἣν ἀπαλλαττόμενοσ ἐκ τοῦ συλλόγου ὁ Ἀθηναῖοσ εἴρηκεν· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 411)
- ταῦτα μὲν γὰρ τὴν αὑτῶν δύναμιν ἔχει μόνην, τὰ δὲ δασέα καὶ τὴν τοῦ πνεύματοσ προσθήκην, ὥστ’ ἐγγύσ που τελειότερα εἶναι ἐκείνων. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1472)
- Μᾶρκον δ’ Ἀντώνιον ἀξίαν φησὶ τῆσ ἀνοίασ διδόναι δίκην, ὃσ ἐν Βρούτοισ καὶ Κασσίοισ καὶ Κάτωσι συναριθμεῖσθαι δυνάμενοσ προσθήκην ἑαυτὸν Ὀκταβίῳ δέδωκε· (Plutarch, Brutus, chapter 29 7:1)
- τοῦτο δὲ οὐ προσθήκην ὀνόματοσ καὶ σχήματοσ ἐξαλλαγὴν εἶχε μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ φρονήματα τῶν ἀνδρῶν ἐκίνησε καὶ τὰσ γνώμασ ἐπῆρε καὶ τοῖσ βίοισ καὶ ταῖσ ὁμιλίαισ αὐτῶν ὄγκον ἐνεποίησε καὶ βαρύτητα, καθ άπερ τραγικῶν ὑποκριτῶν ἅμα τῇ σκενῇ συμμεταβαλλόντων καὶ βάδισμα καὶ φωνὴν καὶ κατάκλισιν καὶ προσαγόρευσιν. (Plutarch, Demetrius, chapter 18 3:1)
- προσθήσομεν δ’ αὐτῷ οὐ σμικρὰν προσθήκην, ὅτι πάντα ἄνδρα ἐν πολέμῳ καὶ θαρραλεώτερον καὶ ἀνδρειότερον ἂν ποιήσειεν αὐτὸν αὑτοῦ οὐκ ὀλίγῳ αὕτη ἡ ἐπιστήμη. (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 25:2)
