Ancient Greek-English Dictionary Language

προσπταίω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: προσπταίω προσπταίσω

Structure: προς (Prefix) + πταί (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to strike against, to sprain, to stumble along, halt, limp, to stumble, limp, to stumble upon, strike against, to be wrecked
  2. to fail, in war, to suffer a defeat
  3. to offend, clash with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσπταίω προσπταίεις προσπταίει
Dual προσπταίετον προσπταίετον
Plural προσπταίομεν προσπταίετε προσπταίουσιν*
SubjunctiveSingular προσπταίω προσπταίῃς προσπταίῃ
Dual προσπταίητον προσπταίητον
Plural προσπταίωμεν προσπταίητε προσπταίωσιν*
OptativeSingular προσπταίοιμι προσπταίοις προσπταίοι
Dual προσπταίοιτον προσπταιοίτην
Plural προσπταίοιμεν προσπταίοιτε προσπταίοιεν
ImperativeSingular προσπταίε προσπταιέτω
Dual προσπταίετον προσπταιέτων
Plural προσπταίετε προσπταιόντων, προσπταιέτωσαν
Infinitive προσπταίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσπταιων προσπταιοντος προσπταιουσα προσπταιουσης προσπταιον προσπταιοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσπταίομαι προσπταίει, προσπταίῃ προσπταίεται
Dual προσπταίεσθον προσπταίεσθον
Plural προσπταιόμεθα προσπταίεσθε προσπταίονται
SubjunctiveSingular προσπταίωμαι προσπταίῃ προσπταίηται
Dual προσπταίησθον προσπταίησθον
Plural προσπταιώμεθα προσπταίησθε προσπταίωνται
OptativeSingular προσπταιοίμην προσπταίοιο προσπταίοιτο
Dual προσπταίοισθον προσπταιοίσθην
Plural προσπταιοίμεθα προσπταίοισθε προσπταίοιντο
ImperativeSingular προσπταίου προσπταιέσθω
Dual προσπταίεσθον προσπταιέσθων
Plural προσπταίεσθε προσπταιέσθων, προσπταιέσθωσαν
Infinitive προσπταίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσπταιομενος προσπταιομενου προσπταιομενη προσπταιομενης προσπταιομενον προσπταιομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσπταίσω προσπταίσεις προσπταίσει
Dual προσπταίσετον προσπταίσετον
Plural προσπταίσομεν προσπταίσετε προσπταίσουσιν*
OptativeSingular προσπταίσοιμι προσπταίσοις προσπταίσοι
Dual προσπταίσοιτον προσπταισοίτην
Plural προσπταίσοιμεν προσπταίσοιτε προσπταίσοιεν
Infinitive προσπταίσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσπταισων προσπταισοντος προσπταισουσα προσπταισουσης προσπταισον προσπταισοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσπταίσομαι προσπταίσει, προσπταίσῃ προσπταίσεται
Dual προσπταίσεσθον προσπταίσεσθον
Plural προσπταισόμεθα προσπταίσεσθε προσπταίσονται
OptativeSingular προσπταισοίμην προσπταίσοιο προσπταίσοιτο
Dual προσπταίσοισθον προσπταισοίσθην
Plural προσπταισοίμεθα προσπταίσοισθε προσπταίσοιντο
Infinitive προσπταίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσπταισομενος προσπταισομενου προσπταισομενη προσπταισομενης προσπταισομενον προσπταισομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἰ δ’ οἱ τὸν ἔρωτα τῇ ἐρωτομανίᾳ συνεκβάλλοντεσ ἁμαρτάνουσιν, οὐδ’ οἱ τὴν ἐπιθυμίαν διὰ τὴν φιλαργυρίαν ψέγοντεσ κατορθοῦσιν ἀλλ’ ὅμοιόν τι πράττουσι τοῖσ τὸ τρέχειν διὰ τὸ προσπταίειν καὶ τὸ βάλλειν διὰ τὸ ὑπερβάλλειν ἀναιροῦσι, καὶ πρὸσ τὸ ᾄδειν τὸ παράπαν διὰ τὸ ἀπᾴδειν ἀπεχθῶσ ἔχουσιν. (Plutarch, De virtute morali, section 12 11:1)
  • ἀλλ’ ὅμοιόν τι πράττουσι τοῖσ τὸ τρέχειν διὰ τὸ προσπταίειν καὶ τὸ βάλλειν διὰ τὸ ὑπερβάλλειν ἐν ἀναιροῦσι, καὶ πρὸσ τὸ ᾄδειν τὸ παράπαν διὰ τὸ ἀπᾴδειν ἀπεχθῶσ ἔχουσιν. (Plutarch, De virtute morali, section 12 3:4)
  • τὸ μὲν γὰρ μικρὸν προσπταίειν πολλάκισ ποιεῖ τὸν ἀκροατήν ἀνάγκη γὰρ ὅταν, ἔτι ὁρμῶν ἐπὶ τὸ πόρρω καὶ τὸ μέτρον οὗ ἔχει ἐν ἑαυτῷ ὁρ́ον, ἀντισπασθῇ παυσαμένου, οἱο͂ν πρόσπταισιν γίγνεσθαι διὰ τὴν ἀντίκρουσιν· (Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 9 6:2)
  • "ἡ γὰρ συνήθεια δεινὴ πρὸσ τὸ οἰκεῖον ἐξάγειν τὴν διάθεσιν, καὶ τὸν ἀκροσφαλῶσ ἔχοντα πᾶσι προσπταίειν ἀνάγκη τοῖσ ὑποπίπτουσιν· (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, 11:6)
  • καί κωσ βούλομαι καὶ αὐτὸσ καὶ τῶν ἂν κήδωμαι τὸ μέν τι εὐτυχέειν τῶν πρηγμάτων τὸ δὲ προσπταίειν, καὶ οὕτω διαφέρειν τὸν αἰῶνα ἐναλλὰξ πρήσσων ἢ εὐτυχέειν τὰ πάντα. (Herodotus, The Histories, book 3, chapter 40 3:3)

Synonyms

  1. to offend

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION