Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

πρόσπαιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: πρόσπαιος πρόσπαιον

Structure: προσπαι (Stem) + ος (Ending)

Etym.: pai/w

Sense

  1. striking upon, sudden, suddenly

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative πρόσπαιος πρόσπαιον
Genitive προσπαίου προσπαίου
Dative προσπαίῳ προσπαίῳ
Accusative πρόσπαιον πρόσπαιον
Vocative πρόσπαιε πρόσπαιον
DualN/A/V προσπαίω προσπαίω
G/D προσπαίοιν προσπαίοιν
PluralNominative πρόσπαιοι πρόσπαια
Genitive προσπαίων προσπαίων
Dative προσπαίοις προσπαίοις
Accusative προσπαίους πρόσπαια
Vocative πρόσπαιοι πρόσπαια
Positive Comparative Superlative
Adjective πρόσπαιος προσπαίου προσπαιώτερος προσπαιωτέρου προσπαιώτατος προσπαιωτάτου
Adverb προσπαίως προσπαιώτερον προσπαιώτατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τίν’ αὖ τέχνην σὺ τήνδ’ ἄρ’ ἐξῆυρεσ, τίν’ αὖ, πρόσπαιον ὧδε κεκλιμένον κυνηγετεῖν πρὸσ γῇ; (Sophocles, Ichneutae 10:1)
  • θεοῖσ δ’ ἀναμπλάκητοσ εἰ μόλοι στρατόσ, ἐγρηγορὸσ τὸ πῆμα τῶν ὀλωλότων γένοιτ’ ἄν, εἰ πρόσπαια μὴ τύχοι κακά. (Aeschylus, Agamemnon, episode 3:4)
  • δ’ εὔνοια καὶ ἐκ προσπαίου, οἱο͂ν καὶ περὶ τοὺσ ἀγωνιστὰσ συμβαίνει· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 57:1)
  • ὅπερ γὰρ εἴπομεν, προσπαίωσ εὖνοι γίνονται καὶ ἐπιπολαίωσ στέργουσιν. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 59:2)
  • ἀλλ’ ὥσπερ ἐκ προσπαίου τινὸσ τύχησ σὺν καιρῷ λάμψαντασ, τὸ δὴ λεγόμενον, ἔτι δοκοῦντασ ἀκμὴν καὶ μέλλοντασ εὐτυχεῖν, τῆσ ἐναντίασ πεῖραν εἰληφέναι μεταβολῆσ. (Polybius, Histories, book 6, vii. rei publicae romanae cum aliis collatio 3:1)

Synonyms

  1. striking upon

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION