Hellas Alive Dictionary - προσκυνεω

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

προσκυνέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: προσκυνέω προσκυνήσω προσεκύνησα

Structure: προς (Prefix) + κυνέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

to make obeisance to the gods, fall down and worship, worship, adore
to prostrate oneself before a king or superior

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	προσκυνῶ	προσκυνεῖς	προσκυνεῖ
	Dual		προσκυνεῖτον	προσκυνεῖτον
	Plural	προσκυνοῦμεν	προσκυνεῖτε	προσκυνοῦσιν*
Subjunctive	Singular	προσκυνῶ	προσκυνῇς	προσκυνῇ
	Dual		προσκυνῆτον	προσκυνῆτον
	Plural	προσκυνῶμεν	προσκυνῆτε	προσκυνῶσιν*
Optative	Singular	προσκυνοῖμι	προσκυνοῖς	προσκυνοῖ
	Dual		προσκυνοῖτον	προσκυνοίτην
	Plural	προσκυνοῖμεν	προσκυνοῖτε	προσκυνοῖεν
Imperative	Singular		προσκύνει	προσκυνείτω
	Dual		προσκυνεῖτον	προσκυνείτων
	Plural		προσκυνεῖτε	προσκυνούντων, προσκυνείτωσαν
Infinitive		προσκυνεῖν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		προσκυνων προσκυνουντος	προσκυνουσα προσκυνουσης	προσκυνουν προσκυνουντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	προσκυνοῦμαι	προσκυνεῖ, προσκυνῇ	προσκυνεῖται
	Dual		προσκυνεῖσθον	προσκυνεῖσθον
	Plural	προσκυνούμεθα	προσκυνεῖσθε	προσκυνοῦνται
Subjunctive	Singular	προσκυνῶμαι	προσκυνῇ	προσκυνῆται
	Dual		προσκυνῆσθον	προσκυνῆσθον
	Plural	προσκυνώμεθα	προσκυνῆσθε	προσκυνῶνται
Optative	Singular	προσκυνοίμην	προσκυνοῖο	προσκυνοῖτο
	Dual		προσκυνοῖσθον	προσκυνοίσθην
	Plural	προσκυνοίμεθα	προσκυνοῖσθε	προσκυνοῖντο
Imperative	Singular		προσκυνοῦ	προσκυνείσθω
	Dual		προσκυνεῖσθον	προσκυνείσθων
	Plural		προσκυνεῖσθε	προσκυνείσθων, προσκυνείσθωσαν
Infinitive		προσκυνεῖσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		προσκυνουμενος προσκυνουμενου	προσκυνουμενη προσκυνουμενης	προσκυνουμενον προσκυνουμενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	προσκυνήσω	προσκυνήσεις	προσκυνήσει
	Dual		προσκυνήσετον	προσκυνήσετον
	Plural	προσκυνήσομεν	προσκυνήσετε	προσκυνήσουσιν*
Optative	Singular	προσκυνήσοιμι	προσκυνήσοις	προσκυνήσοι
	Dual		προσκυνήσοιτον	προσκυνησοίτην
	Plural	προσκυνήσοιμεν	προσκυνήσοιτε	προσκυνήσοιεν
Infinitive		προσκυνήσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		προσκυνησων προσκυνησοντος	προσκυνησουσα προσκυνησουσης	προσκυνησον προσκυνησοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	προσκυνήσομαι	προσκυνήσει, προσκυνήσῃ	προσκυνήσεται
	Dual		προσκυνήσεσθον	προσκυνήσεσθον
	Plural	προσκυνησόμεθα	προσκυνήσεσθε	προσκυνήσονται
Optative	Singular	προσκυνησοίμην	προσκυνήσοιο	προσκυνήσοιτο
	Dual		προσκυνήσοισθον	προσκυνησοίσθην
	Plural	προσκυνησοίμεθα	προσκυνήσοισθε	προσκυνήσοιντο
Infinitive		προσκυνήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		προσκυνησομενος προσκυνησομενου	προσκυνησομενη προσκυνησομενης	προσκυνησομενον προσκυνησομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	προσεκύνουν	προσεκύνεις	προσεκύνειν*
	Dual		προσεκυνεῖτον	προσεκυνείτην
	Plural	προσεκυνοῦμεν	προσεκυνεῖτε	προσεκύνουν
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	προσεκυνούμην	προσεκυνοῦ	προσεκυνεῖτο
	Dual		προσεκυνεῖσθον	προσεκυνείσθην
	Plural	προσεκυνούμεθα	προσεκυνεῖσθε	προσεκυνοῦντο

Aorist tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	προσεκύνησα	προσεκύνησας	προσεκύνησεν*
	Dual		προσεκυνήσατον	προσεκυνησάτην
	Plural	προσεκυνήσαμεν	προσεκυνήσατε	προσεκύνησαν
Subjunctive	Singular	προσκυνήσω	προσκυνήσῃς	προσκυνήσῃ
	Dual		προσκυνήσητον	προσκυνήσητον
	Plural	προσκυνήσωμεν	προσκυνήσητε	προσκυνήσωσιν*
Optative	Singular	προσκυνήσαιμι	προσκυνήσαις	προσκυνήσαι
	Dual		προσκυνήσαιτον	προσκυνησαίτην
	Plural	προσκυνήσαιμεν	προσκυνήσαιτε	προσκυνήσαιεν
Imperative	Singular		προσκύνησον	προσκυνησάτω
	Dual		προσκυνήσατον	προσκυνησάτων
	Plural		προσκυνήσατε	προσκυνησάντων
Infinitive		προσκυνήσαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		προσκυνησᾱς προσκυνησαντος	προσκυνησᾱσα προσκυνησᾱσης	προσκυνησαν προσκυνησαντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	προσεκυνησάμην	προσεκυνήσω	προσεκυνήσατο
	Dual		προσεκυνήσασθον	προσεκυνησάσθην
	Plural	προσεκυνησάμεθα	προσεκυνήσασθε	προσεκυνήσαντο
Subjunctive	Singular	προσκυνήσωμαι	προσκυνήσῃ	προσκυνήσηται
	Dual		προσκυνήσησθον	προσκυνήσησθον
	Plural	προσκυνησώμεθα	προσκυνήσησθε	προσκυνήσωνται
Optative	Singular	προσκυνησαίμην	προσκυνήσαιο	προσκυνήσαιτο
	Dual		προσκυνήσαισθον	προσκυνησαίσθην
	Plural	προσκυνησαίμεθα	προσκυνήσαισθε	προσκυνήσαιντο
Imperative	Singular		προσκύνησαι	προσκυνησάσθω
	Dual		προσκυνήσασθον	προσκυνησάσθων
	Plural		προσκυνήσασθε	προσκυνησάσθων
Infinitive		προσκυνήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		προσκυνησαμενος προσκυνησαμενου	προσκυνησαμενη προσκυνησαμενης	προσκυνησαμενον προσκυνησαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

λ ἔτυχεν, ἧσ ἔχομεν πρὸσ πᾶν ἔθνοσ φιλανθρωπίασ ἐπὶ τοσοῦτον, ὥστε ἀναγορεύεσθαι ἡμῶν πατέρα καὶ προσκυνούμενον ὑπὸ πάντων τὸ δεύτερον τοῦ βασιλικοῦ θρόνου πρόσωπον διατελεῖν. (Septuagint, Liber Esther 8:23)
οὐδέπω ἔφησθα τὸν πηλὸν καὶ τοὺσ γόμφουσ καὶ μοχλοὺσ οἵτινεσ εἰε͂ν τῆσ ἀρχῆσ, οὐδὲ τὴν ἀμορφίαν ἐκείνην τὴν πολλὴν ἥτισ ἐστὶν ὡσ τὸ γε ἐξελαύνειν ἀποβλεπόμενον καὶ τοσούτων ἄρχοντα καὶ προσκυνούμενον δαιμονίωσ ἐοίκέ σου τῷ ^ κολοσσιαίῳ παραδείγματι· (Lucian, Gallus, (no name) 25:1)
καὶ Δημητρίοισ ἀφειδῶσ ἐνέδωκεν ἑαυτὸν ὑποσκελίζεσθαι, προσκυνούμενον καὶ καταστολιζόμενον καὶ ἀναπλαττόμενον ὑπ’ αὐτῶν ὥσπερ ἄγαλμα βαρβαρικόν. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 24 9:1)
ὡσ μὲν Ἀμάνησ, Ἀμαδάθου μὲν παῖσ Ἀμαληκίτησ δὲ τὸ γένοσ, ἀλλότριοσ ὢν τοῦ Περσῶν αἵματοσ, ἐπιξενωθεὶσ ἡμῖν ἀπέλαυσεν τῆσ πρὸσ ἅπαντασ χρηστότητοσ ἐπὶ τοσοῦτον, ὡσ πατέρα μου τὸ λοιπὸν προσαγορεύεσθαι καὶ προσκυνούμενον διατελεῖν καὶ μεθ’ ἡμᾶσ τὰ δεύτερα τῆσ βασιλικῆσ παρὰ πάντων τιμῆσ ἀποφέρεσθαι, τὴν εὐτυχίαν οὐκ ἤνεγκεν οὐδὲ σώφρονι λογισμῷ τὸ μέγεθοσ τῶν ἀγαθῶν ἐταμίευσεν, ἀλλὰ τῆσ βασιλείασ ἐπεβούλευσέ με καὶ τῆσ ψυχῆσ τὸν αἴτιον αὐτῷ τῆσ ἐξουσίασ ἀφελέσθαι, τὸν εὐεργέτην μου καὶ σωτῆρα Μαρδοχαῖον καὶ τὴν κοινωνὸν ἡμῖν τοῦ τε βίου καὶ τῆσ ἀρχῆσ Ἐσθῆρα κακούργωσ καὶ μετὰ ἀπάτησ πρὸσ ἀπώλειαν αἰτησάμενοσ· (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 11 327:1)

Derived

ἐκκυνέω (to keep questing about)
κυνέω (to kiss)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

προσκυνέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Examples

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

προσκυνέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Examples

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어