Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

προσκυνέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: προσκυνέω προσκυνήσω προσεκύνησα

Structure: προς (Prefix) + κυνέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to make obeisance to the gods, fall down and worship, worship, adore
  2. to prostrate oneself before a king or superior

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκυνῶ προσκυνεῖς προσκυνεῖ
Dual προσκυνεῖτον προσκυνεῖτον
Plural προσκυνοῦμεν προσκυνεῖτε προσκυνοῦσιν*
SubjunctiveSingular προσκυνῶ προσκυνῇς προσκυνῇ
Dual προσκυνῆτον προσκυνῆτον
Plural προσκυνῶμεν προσκυνῆτε προσκυνῶσιν*
OptativeSingular προσκυνοῖμι προσκυνοῖς προσκυνοῖ
Dual προσκυνοῖτον προσκυνοίτην
Plural προσκυνοῖμεν προσκυνοῖτε προσκυνοῖεν
ImperativeSingular προσκύνει προσκυνείτω
Dual προσκυνεῖτον προσκυνείτων
Plural προσκυνεῖτε προσκυνούντων, προσκυνείτωσαν
Infinitive προσκυνεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκυνων προσκυνουντος προσκυνουσα προσκυνουσης προσκυνουν προσκυνουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκυνοῦμαι προσκυνεῖ, προσκυνῇ προσκυνεῖται
Dual προσκυνεῖσθον προσκυνεῖσθον
Plural προσκυνούμεθα προσκυνεῖσθε προσκυνοῦνται
SubjunctiveSingular προσκυνῶμαι προσκυνῇ προσκυνῆται
Dual προσκυνῆσθον προσκυνῆσθον
Plural προσκυνώμεθα προσκυνῆσθε προσκυνῶνται
OptativeSingular προσκυνοίμην προσκυνοῖο προσκυνοῖτο
Dual προσκυνοῖσθον προσκυνοίσθην
Plural προσκυνοίμεθα προσκυνοῖσθε προσκυνοῖντο
ImperativeSingular προσκυνοῦ προσκυνείσθω
Dual προσκυνεῖσθον προσκυνείσθων
Plural προσκυνεῖσθε προσκυνείσθων, προσκυνείσθωσαν
Infinitive προσκυνεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκυνουμενος προσκυνουμενου προσκυνουμενη προσκυνουμενης προσκυνουμενον προσκυνουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκυνήσω προσκυνήσεις προσκυνήσει
Dual προσκυνήσετον προσκυνήσετον
Plural προσκυνήσομεν προσκυνήσετε προσκυνήσουσιν*
OptativeSingular προσκυνήσοιμι προσκυνήσοις προσκυνήσοι
Dual προσκυνήσοιτον προσκυνησοίτην
Plural προσκυνήσοιμεν προσκυνήσοιτε προσκυνήσοιεν
Infinitive προσκυνήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκυνησων προσκυνησοντος προσκυνησουσα προσκυνησουσης προσκυνησον προσκυνησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκυνήσομαι προσκυνήσει, προσκυνήσῃ προσκυνήσεται
Dual προσκυνήσεσθον προσκυνήσεσθον
Plural προσκυνησόμεθα προσκυνήσεσθε προσκυνήσονται
OptativeSingular προσκυνησοίμην προσκυνήσοιο προσκυνήσοιτο
Dual προσκυνήσοισθον προσκυνησοίσθην
Plural προσκυνησοίμεθα προσκυνήσοισθε προσκυνήσοιντο
Infinitive προσκυνήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκυνησομενος προσκυνησομενου προσκυνησομενη προσκυνησομενης προσκυνησομενον προσκυνησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσεκύνουν προσεκύνεις προσεκύνειν*
Dual προσεκυνεῖτον προσεκυνείτην
Plural προσεκυνοῦμεν προσεκυνεῖτε προσεκύνουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσεκυνούμην προσεκυνοῦ προσεκυνεῖτο
Dual προσεκυνεῖσθον προσεκυνείσθην
Plural προσεκυνούμεθα προσεκυνεῖσθε προσεκυνοῦντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσεκύνησα προσεκύνησας προσεκύνησεν*
Dual προσεκυνήσατον προσεκυνησάτην
Plural προσεκυνήσαμεν προσεκυνήσατε προσεκύνησαν
SubjunctiveSingular προσκυνήσω προσκυνήσῃς προσκυνήσῃ
Dual προσκυνήσητον προσκυνήσητον
Plural προσκυνήσωμεν προσκυνήσητε προσκυνήσωσιν*
OptativeSingular προσκυνήσαιμι προσκυνήσαις προσκυνήσαι
Dual προσκυνήσαιτον προσκυνησαίτην
Plural προσκυνήσαιμεν προσκυνήσαιτε προσκυνήσαιεν
ImperativeSingular προσκύνησον προσκυνησάτω
Dual προσκυνήσατον προσκυνησάτων
Plural προσκυνήσατε προσκυνησάντων
Infinitive προσκυνήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκυνησᾱς προσκυνησαντος προσκυνησᾱσα προσκυνησᾱσης προσκυνησαν προσκυνησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσεκυνησάμην προσεκυνήσω προσεκυνήσατο
Dual προσεκυνήσασθον προσεκυνησάσθην
Plural προσεκυνησάμεθα προσεκυνήσασθε προσεκυνήσαντο
SubjunctiveSingular προσκυνήσωμαι προσκυνήσῃ προσκυνήσηται
Dual προσκυνήσησθον προσκυνήσησθον
Plural προσκυνησώμεθα προσκυνήσησθε προσκυνήσωνται
OptativeSingular προσκυνησαίμην προσκυνήσαιο προσκυνήσαιτο
Dual προσκυνήσαισθον προσκυνησαίσθην
Plural προσκυνησαίμεθα προσκυνήσαισθε προσκυνήσαιντο
ImperativeSingular προσκύνησαι προσκυνησάσθω
Dual προσκυνήσασθον προσκυνησάσθων
Plural προσκυνήσασθε προσκυνησάσθων
Infinitive προσκυνήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκυνησαμενος προσκυνησαμενου προσκυνησαμενη προσκυνησαμενης προσκυνησαμενον προσκυνησαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ. τί τὸ ἐνύπνιον τοῦτο, ὃ ἐνυπνιάσθησ̣ ἆρά γε ἐλθόντεσ ἐλευσόμεθα ἐγώ τε καὶ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου προσκυνῆσαί σοι ἐπὶ τὴν γῆν̣ (Septuagint, Liber Genesis 37:10)
  • ΟΥ ποιήσετε ὑμῖν αὐτοῖσ χειροποίητα, οὐδὲ γλυπτά, οὐδὲ στήλην ἀναστήσετε ὑμῖν, οὐδὲ λίθον σκοπὸν θήσετε ἐν τῇ γῇ ὑμῶν προσκυνῆσαι αὐτῷ. ἐγώ εἰμι Κύριοσ ὁ Θεὸσ ὑμῶν. (Septuagint, Liber Leviticus 26:1)
  • καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν ἄνδρα τοῦ προσκυνῆσαι αὐτῷ καὶ ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ἐπελαμβάνετο αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. (Septuagint, Liber II Samuelis 15:5)
  • καὶ ἱλάσεται Κύριοσ τῷ δούλῳ σου ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαι τὸν κύριόν μου εἰσ οἶκον Ρεμμὰν προσκυνῆσαι ἐκεῖ καὶ αὐτὸσ ἐπαναπαύσεται ἐπὶ τῆσ χειρόσ μου καὶ προσκυνήσω ἐν οἴκῳ Ρεμμὰν ἐν τῷ προσκυνεῖν αὐτὸν ἐν οἴκῳ Ρεμμάν, καὶ ἱλάσεται δὴ Κύριοσ τῷ δούλῳ σου ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ. (Septuagint, Liber II Regum 5:18)
  • καὶ κύψασ Ἰωσαφὰτ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ πᾶσ Ἰούδα καὶ οἱ κατοικοῦντεσ Ἱερουσαλὴμ ἔπεσαν ἔναντι Κυρίου προσκυνῆσαι Κυρίῳ. (Septuagint, Liber II Paralipomenon 20:18)

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION