Hellas Alive Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

πεινάω

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: πεινάω πεινήσω ἐπείνησα πεπείνηκα

Structure: πεινά (Stem) + ω (Ending)

Etym.: forms in ae contr. into h not a_, as in diya/w

Sense

to be hungry
(with genitive) to hunger after
(figuratively) to hunger after, long for, crave after

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	πεινῶ	πεινᾷς	πεινᾷ
	Dual		πεινᾶτον	πεινᾶτον
	Plural	πεινῶμεν	πεινᾶτε	πεινῶσιν*
Subjunctive	Singular	πεινῶ	πεινῇς	πεινῇ
	Dual		πεινῆτον	πεινῆτον
	Plural	πεινῶμεν	πεινῆτε	πεινῶσιν*
Optative	Singular	πεινῷμι	πεινῷς	πεινῷ
	Dual		πεινῷτον	πεινῴτην
	Plural	πεινῷμεν	πεινῷτε	πεινῷεν
Imperative	Singular		πείνᾱ	πεινᾱ́τω
	Dual		πεινᾶτον	πεινᾱ́των
	Plural		πεινᾶτε	πεινώντων, πεινᾱ́τωσαν
Infinitive		πεινᾶν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		πεινων πεινωντος	πεινωσα πεινωσης	πεινων πεινωντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	πεινῶμαι	πεινᾷ	πεινᾶται
	Dual		πεινᾶσθον	πεινᾶσθον
	Plural	πεινώμεθα	πεινᾶσθε	πεινῶνται
Subjunctive	Singular	πεινῶμαι	πεινῇ	πεινῆται
	Dual		πεινῆσθον	πεινῆσθον
	Plural	πεινώμεθα	πεινῆσθε	πεινῶνται
Optative	Singular	πεινῴμην	πεινῷο	πεινῷτο
	Dual		πεινῷσθον	πεινῴσθην
	Plural	πεινῴμεθα	πεινῷσθε	πεινῷντο
Imperative	Singular		πεινῶ	πεινᾱ́σθω
	Dual		πεινᾶσθον	πεινᾱ́σθων
	Plural		πεινᾶσθε	πεινᾱ́σθων, πεινᾱ́σθωσαν
Infinitive		πεινᾶσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		πεινωμενος πεινωμενου	πεινωμενη πεινωμενης	πεινωμενον πεινωμενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	πεινήσω	πεινήσεις	πεινήσει
	Dual		πεινήσετον	πεινήσετον
	Plural	πεινήσομεν	πεινήσετε	πεινήσουσιν*
Optative	Singular	πεινήσοιμι	πεινήσοις	πεινήσοι
	Dual		πεινήσοιτον	πεινησοίτην
	Plural	πεινήσοιμεν	πεινήσοιτε	πεινήσοιεν
Infinitive		πεινήσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		πεινησων πεινησοντος	πεινησουσα πεινησουσης	πεινησον πεινησοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	πεινήσομαι	πεινήσει, πεινήσῃ	πεινήσεται
	Dual		πεινήσεσθον	πεινήσεσθον
	Plural	πεινησόμεθα	πεινήσεσθε	πεινήσονται
Optative	Singular	πεινησοίμην	πεινήσοιο	πεινήσοιτο
	Dual		πεινήσοισθον	πεινησοίσθην
	Plural	πεινησοίμεθα	πεινήσοισθε	πεινήσοιντο
Infinitive		πεινήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		πεινησομενος πεινησομενου	πεινησομενη πεινησομενης	πεινησομενον πεινησομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐπείνων	ἐπείνᾱς	ἐπείνᾱν*
	Dual		ἐπεινᾶτον	ἐπεινᾱ́την
	Plural	ἐπεινῶμεν	ἐπεινᾶτε	ἐπείνων
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐπεινώμην	ἐπεινῶ	ἐπεινᾶτο
	Dual		ἐπεινᾶσθον	ἐπεινᾱ́σθην
	Plural	ἐπεινώμεθα	ἐπεινᾶσθε	ἐπεινῶντο

Aorist tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐπείνησα	ἐπείνησας	ἐπείνησεν*
	Dual		ἐπεινήσατον	ἐπεινησάτην
	Plural	ἐπεινήσαμεν	ἐπεινήσατε	ἐπείνησαν
Subjunctive	Singular	πεινήσω	πεινήσῃς	πεινήσῃ
	Dual		πεινήσητον	πεινήσητον
	Plural	πεινήσωμεν	πεινήσητε	πεινήσωσιν*
Optative	Singular	πεινήσαιμι	πεινήσαις	πεινήσαι
	Dual		πεινήσαιτον	πεινησαίτην
	Plural	πεινήσαιμεν	πεινήσαιτε	πεινήσαιεν
Imperative	Singular		πείνησον	πεινησάτω
	Dual		πεινήσατον	πεινησάτων
	Plural		πεινήσατε	πεινησάντων
Infinitive		πεινήσαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		πεινησᾱς πεινησαντος	πεινησᾱσα πεινησᾱσης	πεινησαν πεινησαντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐπεινησάμην	ἐπεινήσω	ἐπεινήσατο
	Dual		ἐπεινήσασθον	ἐπεινησάσθην
	Plural	ἐπεινησάμεθα	ἐπεινήσασθε	ἐπεινήσαντο
Subjunctive	Singular	πεινήσωμαι	πεινήσῃ	πεινήσηται
	Dual		πεινήσησθον	πεινήσησθον
	Plural	πεινησώμεθα	πεινήσησθε	πεινήσωνται
Optative	Singular	πεινησαίμην	πεινήσαιο	πεινήσαιτο
	Dual		πεινήσαισθον	πεινησαίσθην
	Plural	πεινησαίμεθα	πεινήσαισθε	πεινήσαιντο
Imperative	Singular		πείνησαι	πεινησάσθω
	Dual		πεινήσασθον	πεινησάσθων
	Plural		πεινήσασθε	πεινησάσθων
Infinitive		πεινήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		πεινησαμενος πεινησαμενου	πεινησαμενη πεινησαμενης	πεινησαμενον πεινησαμενου

Perfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	πεπείνηκα	πεπείνηκας	πεπείνηκεν*
	Dual		πεπεινήκατον	πεπεινήκατον
	Plural	πεπεινήκαμεν	πεπεινήκατε	πεπεινήκᾱσιν*
Subjunctive	Singular	πεπεινήκω	πεπεινήκῃς	πεπεινήκῃ
	Dual		πεπεινήκητον	πεπεινήκητον
	Plural	πεπεινήκωμεν	πεπεινήκητε	πεπεινήκωσιν*
Optative	Singular	πεπεινήκοιμι	πεπεινήκοις	πεπεινήκοι
	Dual		πεπεινήκοιτον	πεπεινηκοίτην
	Plural	πεπεινήκοιμεν	πεπεινήκοιτε	πεπεινήκοιεν
Imperative	Singular		πεπείνηκε	πεπεινηκέτω
	Dual		πεπεινήκετον	πεπεινηκέτων
	Plural		πεπεινήκετε	πεπεινηκόντων
Infinitive		πεπεινηκέναι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		πεπεινηκως πεπεινηκοντος	πεπεινηκυῑα πεπεινηκυῑᾱς	πεπεινηκον πεπεινηκοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

Διογένησ τε πρὸσ τοὺσ ἐγκαλοῦντασ αὐτῷ ἀποτριβομένῳ ἔλεγεν ’ εἴθ’ ἠδυνάμην καὶ τὴν γαστέρα τρίψασ τῆσ πείνησ καὶ τῆσ ἐνδείασ παύσασθαι ὁ δ’ Εὐριπίδησ ἐν Ἱκέτισι περὶ τοῦ Καπανέωσ φησὶν Καπανεὺσ ὅδ’ ἐστὶν ᾧ βίοσ μὲν ἦν πολύσ, ἥκιστα δ’ ὄλβῳ γαῦροσ ἦν· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 48 2:3)
λέγω δὲ τὸ τοιόνδε, οἱο͂ν καύματοσ ἐνόντοσ καὶ δίψουσ ἐπὶ τοὐναντίον ἕλκειν, τὸ μὴ πίνειν, καὶ πείνησ ἐνούσησ ἐπὶ τὸ μὴ ἐσθίειν, καὶ ἄλλα μυρία που ὁρῶμεν ἐναντιουμένην τὴν ψυχὴν τοῖσ κατὰ τὸ σῶμα· (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 645:2)
περὶ τὰσ σωματικὰσ ἀπολαύσεισ, περὶ ἃσ λέγομεν τὸν σώφρονα καὶ ἀκόλαστον, ὁ μὴ τῷ προαιρεῖσθαι τῶν ἡδέων διώκων τὰσ ὑπερβολάσ ‐ καὶ τῶν λυπηρῶν φεύγων, πείνησ καὶ δίψησ καὶ ἀλέασ καὶ ψύχουσ καὶ πάντων τῶν περὶ ἁφὴν καὶ γεῦσιν ‐ ἀλλὰ παρὰ τὴν προαίρεσιν καὶ τὴν διάνοιαν, ἀκρατὴσ λέγεται, οὐ κατὰ πρόσθεσιν, ὅτι περὶ τάδε, καθάπερ ὀργῆσ, ἀλλ’ ἁπλῶσ μόνον. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 7 53:1)
πείνησ γὰρ μεγάλησ μεγάλουσ πίνακασ παρέθηκασ, ὄργανα τοῦ λιμοῦ πειναλέουσ πίνακασ. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 3142)
οἱ δὲ πεινῶντεσ ἐὰν πίνωσιν, ἐνδυόμενα τὰ ὑγρὰ τοῖσ μείζοσι πόροισ καὶ ἀναπληροῦντα τὰσ κενότητασ αὐτῶν ἀνίησι τὸ σφοδρὸν ἄγαν τῆσ πείνησ. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 6, 5:1)

Synonyms

to be hungry
- ὑποπεινάω (to be hungry, to begin to be hungry)
- λιμώσσω (to be famished, hungry)
to hunger after
- λιμαίνω (to suffer from hunger)
to hunger after
- χατέω (to crave, long)

Derived

διαπεινάω (to hunger one against the other, to have a starving-match)
ὑποπεινάω (to be hungry, to begin to be hungry)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

πεινάω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Perfect tense

Examples

Synonyms

to be hungry

to hunger after

to hunger after

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

πεινάω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Perfect tense

Examples

Synonyms

to be hungry

to hunger after

to hunger after

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어