Ancient Greek-English Dictionary Language

πεινάω

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: πεινάω πεινήσω ἐπείνησα πεπείνηκα

Structure: πεινά (Stem) + ω (Ending)

Etym.: forms in ae contr. into h not a_, as in diya/w

Sense

  1. to be hungry
  2. (with genitive) to hunger after
  3. (figuratively) to hunger after, long for, crave after

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πεινῶ πεινᾷς πεινᾷ
Dual πεινᾶτον πεινᾶτον
Plural πεινῶμεν πεινᾶτε πεινῶσιν*
SubjunctiveSingular πεινῶ πεινῇς πεινῇ
Dual πεινῆτον πεινῆτον
Plural πεινῶμεν πεινῆτε πεινῶσιν*
OptativeSingular πεινῷμι πεινῷς πεινῷ
Dual πεινῷτον πεινῴτην
Plural πεινῷμεν πεινῷτε πεινῷεν
ImperativeSingular πείνᾱ πεινᾱ́τω
Dual πεινᾶτον πεινᾱ́των
Plural πεινᾶτε πεινώντων, πεινᾱ́τωσαν
Infinitive πεινᾶν
Participle MasculineFeminineNeuter
πεινων πεινωντος πεινωσα πεινωσης πεινων πεινωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πεινῶμαι πεινᾷ πεινᾶται
Dual πεινᾶσθον πεινᾶσθον
Plural πεινώμεθα πεινᾶσθε πεινῶνται
SubjunctiveSingular πεινῶμαι πεινῇ πεινῆται
Dual πεινῆσθον πεινῆσθον
Plural πεινώμεθα πεινῆσθε πεινῶνται
OptativeSingular πεινῴμην πεινῷο πεινῷτο
Dual πεινῷσθον πεινῴσθην
Plural πεινῴμεθα πεινῷσθε πεινῷντο
ImperativeSingular πεινῶ πεινᾱ́σθω
Dual πεινᾶσθον πεινᾱ́σθων
Plural πεινᾶσθε πεινᾱ́σθων, πεινᾱ́σθωσαν
Infinitive πεινᾶσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεινωμενος πεινωμενου πεινωμενη πεινωμενης πεινωμενον πεινωμενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπείνησα ἐπείνησας ἐπείνησεν*
Dual ἐπεινήσατον ἐπεινησάτην
Plural ἐπεινήσαμεν ἐπεινήσατε ἐπείνησαν
SubjunctiveSingular πεινήσω πεινήσῃς πεινήσῃ
Dual πεινήσητον πεινήσητον
Plural πεινήσωμεν πεινήσητε πεινήσωσιν*
OptativeSingular πεινήσαιμι πεινήσαις πεινήσαι
Dual πεινήσαιτον πεινησαίτην
Plural πεινήσαιμεν πεινήσαιτε πεινήσαιεν
ImperativeSingular πείνησον πεινησάτω
Dual πεινήσατον πεινησάτων
Plural πεινήσατε πεινησάντων
Infinitive πεινήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεινησᾱς πεινησαντος πεινησᾱσα πεινησᾱσης πεινησαν πεινησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπεινησάμην ἐπεινήσω ἐπεινήσατο
Dual ἐπεινήσασθον ἐπεινησάσθην
Plural ἐπεινησάμεθα ἐπεινήσασθε ἐπεινήσαντο
SubjunctiveSingular πεινήσωμαι πεινήσῃ πεινήσηται
Dual πεινήσησθον πεινήσησθον
Plural πεινησώμεθα πεινήσησθε πεινήσωνται
OptativeSingular πεινησαίμην πεινήσαιο πεινήσαιτο
Dual πεινήσαισθον πεινησαίσθην
Plural πεινησαίμεθα πεινήσαισθε πεινήσαιντο
ImperativeSingular πείνησαι πεινησάσθω
Dual πεινήσασθον πεινησάσθων
Plural πεινήσασθε πεινησάσθων
Infinitive πεινήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεινησαμενος πεινησαμενου πεινησαμενη πεινησαμενης πεινησαμενον πεινησαμενου

Perfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Διογένησ τε πρὸσ τοὺσ ἐγκαλοῦντασ αὐτῷ ἀποτριβομένῳ ἔλεγεν ’ εἴθ’ ἠδυνάμην καὶ τὴν γαστέρα τρίψασ τῆσ πείνησ καὶ τῆσ ἐνδείασ παύσασθαι ὁ δ’ Εὐριπίδησ ἐν Ἱκέτισι περὶ τοῦ Καπανέωσ φησὶν Καπανεὺσ ὅδ’ ἐστὶν ᾧ βίοσ μὲν ἦν πολύσ, ἥκιστα δ’ ὄλβῳ γαῦροσ ἦν· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 48 2:3)
  • λέγω δὲ τὸ τοιόνδε, οἱο͂ν καύματοσ ἐνόντοσ καὶ δίψουσ ἐπὶ τοὐναντίον ἕλκειν, τὸ μὴ πίνειν, καὶ πείνησ ἐνούσησ ἐπὶ τὸ μὴ ἐσθίειν, καὶ ἄλλα μυρία που ὁρῶμεν ἐναντιουμένην τὴν ψυχὴν τοῖσ κατὰ τὸ σῶμα· (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 645:2)
  • περὶ τὰσ σωματικὰσ ἀπολαύσεισ, περὶ ἃσ λέγομεν τὸν σώφρονα καὶ ἀκόλαστον, ὁ μὴ τῷ προαιρεῖσθαι τῶν ἡδέων διώκων τὰσ ὑπερβολάσ ‐ καὶ τῶν λυπηρῶν φεύγων, πείνησ καὶ δίψησ καὶ ἀλέασ καὶ ψύχουσ καὶ πάντων τῶν περὶ ἁφὴν καὶ γεῦσιν ‐ ἀλλὰ παρὰ τὴν προαίρεσιν καὶ τὴν διάνοιαν, ἀκρατὴσ λέγεται, οὐ κατὰ πρόσθεσιν, ὅτι περὶ τάδε, καθάπερ ὀργῆσ, ἀλλ’ ἁπλῶσ μόνον. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 7 53:1)
  • πείνησ γὰρ μεγάλησ μεγάλουσ πίνακασ παρέθηκασ, ὄργανα τοῦ λιμοῦ πειναλέουσ πίνακασ. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 3142)
  • οἱ δὲ πεινῶντεσ ἐὰν πίνωσιν, ἐνδυόμενα τὰ ὑγρὰ τοῖσ μείζοσι πόροισ καὶ ἀναπληροῦντα τὰσ κενότητασ αὐτῶν ἀνίησι τὸ σφοδρὸν ἄγαν τῆσ πείνησ. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 6, 5:1)

Synonyms

  1. to be hungry

  2. to hunger after

  3. to hunger after

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION