Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

πεινάω

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: πεινάω πεινήσω ἐπείνησα πεπείνηκα

Structure: πεινά (Stem) + ω (Ending)

Etym.: forms in ae contr. into h not a_, as in diya/w

Sense

  1. to be hungry
  2. (with genitive) to hunger after
  3. (figuratively) to hunger after, long for, crave after

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πεινῶ πεινᾷς πεινᾷ
Dual πεινᾶτον πεινᾶτον
Plural πεινῶμεν πεινᾶτε πεινῶσιν*
SubjunctiveSingular πεινῶ πεινῇς πεινῇ
Dual πεινῆτον πεινῆτον
Plural πεινῶμεν πεινῆτε πεινῶσιν*
OptativeSingular πεινῷμι πεινῷς πεινῷ
Dual πεινῷτον πεινῴτην
Plural πεινῷμεν πεινῷτε πεινῷεν
ImperativeSingular πείνᾱ πεινᾱ́τω
Dual πεινᾶτον πεινᾱ́των
Plural πεινᾶτε πεινώντων, πεινᾱ́τωσαν
Infinitive πεινᾶν
Participle MasculineFeminineNeuter
πεινων πεινωντος πεινωσα πεινωσης πεινων πεινωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πεινῶμαι πεινᾷ πεινᾶται
Dual πεινᾶσθον πεινᾶσθον
Plural πεινώμεθα πεινᾶσθε πεινῶνται
SubjunctiveSingular πεινῶμαι πεινῇ πεινῆται
Dual πεινῆσθον πεινῆσθον
Plural πεινώμεθα πεινῆσθε πεινῶνται
OptativeSingular πεινῴμην πεινῷο πεινῷτο
Dual πεινῷσθον πεινῴσθην
Plural πεινῴμεθα πεινῷσθε πεινῷντο
ImperativeSingular πεινῶ πεινᾱ́σθω
Dual πεινᾶσθον πεινᾱ́σθων
Plural πεινᾶσθε πεινᾱ́σθων, πεινᾱ́σθωσαν
Infinitive πεινᾶσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεινωμενος πεινωμενου πεινωμενη πεινωμενης πεινωμενον πεινωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πεινήσω πεινήσεις πεινήσει
Dual πεινήσετον πεινήσετον
Plural πεινήσομεν πεινήσετε πεινήσουσιν*
OptativeSingular πεινήσοιμι πεινήσοις πεινήσοι
Dual πεινήσοιτον πεινησοίτην
Plural πεινήσοιμεν πεινήσοιτε πεινήσοιεν
Infinitive πεινήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
πεινησων πεινησοντος πεινησουσα πεινησουσης πεινησον πεινησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πεινήσομαι πεινήσει, πεινήσῃ πεινήσεται
Dual πεινήσεσθον πεινήσεσθον
Plural πεινησόμεθα πεινήσεσθε πεινήσονται
OptativeSingular πεινησοίμην πεινήσοιο πεινήσοιτο
Dual πεινήσοισθον πεινησοίσθην
Plural πεινησοίμεθα πεινήσοισθε πεινήσοιντο
Infinitive πεινήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεινησομενος πεινησομενου πεινησομενη πεινησομενης πεινησομενον πεινησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπείνων ἐπείνᾱς ἐπείνᾱν*
Dual ἐπεινᾶτον ἐπεινᾱ́την
Plural ἐπεινῶμεν ἐπεινᾶτε ἐπείνων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπεινώμην ἐπεινῶ ἐπεινᾶτο
Dual ἐπεινᾶσθον ἐπεινᾱ́σθην
Plural ἐπεινώμεθα ἐπεινᾶσθε ἐπεινῶντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπείνησα ἐπείνησας ἐπείνησεν*
Dual ἐπεινήσατον ἐπεινησάτην
Plural ἐπεινήσαμεν ἐπεινήσατε ἐπείνησαν
SubjunctiveSingular πεινήσω πεινήσῃς πεινήσῃ
Dual πεινήσητον πεινήσητον
Plural πεινήσωμεν πεινήσητε πεινήσωσιν*
OptativeSingular πεινήσαιμι πεινήσαις πεινήσαι
Dual πεινήσαιτον πεινησαίτην
Plural πεινήσαιμεν πεινήσαιτε πεινήσαιεν
ImperativeSingular πείνησον πεινησάτω
Dual πεινήσατον πεινησάτων
Plural πεινήσατε πεινησάντων
Infinitive πεινήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεινησᾱς πεινησαντος πεινησᾱσα πεινησᾱσης πεινησαν πεινησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπεινησάμην ἐπεινήσω ἐπεινήσατο
Dual ἐπεινήσασθον ἐπεινησάσθην
Plural ἐπεινησάμεθα ἐπεινήσασθε ἐπεινήσαντο
SubjunctiveSingular πεινήσωμαι πεινήσῃ πεινήσηται
Dual πεινήσησθον πεινήσησθον
Plural πεινησώμεθα πεινήσησθε πεινήσωνται
OptativeSingular πεινησαίμην πεινήσαιο πεινήσαιτο
Dual πεινήσαισθον πεινησαίσθην
Plural πεινησαίμεθα πεινήσαισθε πεινήσαιντο
ImperativeSingular πείνησαι πεινησάσθω
Dual πεινήσασθον πεινησάσθων
Plural πεινήσασθε πεινησάσθων
Infinitive πεινήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεινησαμενος πεινησαμενου πεινησαμενη πεινησαμενης πεινησαμενον πεινησαμενου

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πεπείνηκα πεπείνηκας πεπείνηκεν*
Dual πεπεινήκατον πεπεινήκατον
Plural πεπεινήκαμεν πεπεινήκατε πεπεινήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular πεπεινήκω πεπεινήκῃς πεπεινήκῃ
Dual πεπεινήκητον πεπεινήκητον
Plural πεπεινήκωμεν πεπεινήκητε πεπεινήκωσιν*
OptativeSingular πεπεινήκοιμι πεπεινήκοις πεπεινήκοι
Dual πεπεινήκοιτον πεπεινηκοίτην
Plural πεπεινήκοιμεν πεπεινήκοιτε πεπεινήκοιεν
ImperativeSingular πεπείνηκε πεπεινηκέτω
Dual πεπεινήκετον πεπεινηκέτων
Plural πεπεινήκετε πεπεινηκόντων
Infinitive πεπεινηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεπεινηκως πεπεινηκοντος πεπεινηκυῑα πεπεινηκυῑᾱς πεπεινηκον πεπεινηκοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ γὰρ οὗτοσ ὦ φίλ’ Ἄπολλον <ἀεὶ> πεινῇ, θαλεροῖσ δακρύοισ σᾶσ ἁπτόμενοσ φαρέτρασ Πυθῶνι δίᾳ μὴ κακῶσ πένεσθαι. (Aristotle, Parabasis, strophe2)
  • πεινῇ γὰρ ᾗπερ Ἀντιφῶν· (Aristophanes, Wasps, Choral, strophe3)
  • τοῦδε δ’ οὐ π<ει>ν<ῇ> δόμοσ. (Sophocles, Ichneutae 30:5)
  • οἱ δ’ ἄνθρωποι διὰ τὸ αὑτῶν δέοσ τοῦ θανάτου καὶ τῶν κύκνων καταψεύδονται, καί φασιν αὐτοὺσ θρηνοῦντασ τὸν θάνατον ὑπὸ λύπησ ἐξᾴδειν, καὶ οὐ λογίζονται ὅτι οὐδὲν ὄρνεον ᾄδει ὅταν πεινῇ ἢ ῥιγῷ ἤ τινα ἄλλην λύπην λυπῆται, οὐδὲ αὐτὴ ἥ τε ἀηδὼν καὶ χελιδὼν καὶ ὁ ἔποψ, ἃ δή φασι διὰ λύπην θρηνοῦντα ᾄδειν. (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 508:1)
  • ἢ πείνη μὲν ἔσται, ἐάνπερ ἄνθρωποί τε καὶ τἆλλα ζῷα ᾖ, οὐ μέντοι βλαβερά γε; (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 194:1)

Synonyms

  1. to be hungry

  2. to hunger after

  3. to hunger after

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION