Ancient Greek-English Dictionary Language

παρακοιτέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: παρακοιτέω παρακοιτήσω

Structure: παρακοιτέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from parakoi/ths

Sense

  1. to keep watch beside

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρακοίτω παρακοίτεις παρακοίτει
Dual παρακοίτειτον παρακοίτειτον
Plural παρακοίτουμεν παρακοίτειτε παρακοίτουσιν*
SubjunctiveSingular παρακοίτω παρακοίτῃς παρακοίτῃ
Dual παρακοίτητον παρακοίτητον
Plural παρακοίτωμεν παρακοίτητε παρακοίτωσιν*
OptativeSingular παρακοίτοιμι παρακοίτοις παρακοίτοι
Dual παρακοίτοιτον παρακοιτοίτην
Plural παρακοίτοιμεν παρακοίτοιτε παρακοίτοιεν
ImperativeSingular παρακοῖτει παρακοιτεῖτω
Dual παρακοίτειτον παρακοιτεῖτων
Plural παρακοίτειτε παρακοιτοῦντων, παρακοιτεῖτωσαν
Infinitive παρακοίτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
παρακοιτων παρακοιτουντος παρακοιτουσα παρακοιτουσης παρακοιτουν παρακοιτουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρακοίτουμαι παρακοίτει, παρακοίτῃ παρακοίτειται
Dual παρακοίτεισθον παρακοίτεισθον
Plural παρακοιτοῦμεθα παρακοίτεισθε παρακοίτουνται
SubjunctiveSingular παρακοίτωμαι παρακοίτῃ παρακοίτηται
Dual παρακοίτησθον παρακοίτησθον
Plural παρακοιτώμεθα παρακοίτησθε παρακοίτωνται
OptativeSingular παρακοιτοίμην παρακοίτοιο παρακοίτοιτο
Dual παρακοίτοισθον παρακοιτοίσθην
Plural παρακοιτοίμεθα παρακοίτοισθε παρακοίτοιντο
ImperativeSingular παρακοίτου παρακοιτεῖσθω
Dual παρακοίτεισθον παρακοιτεῖσθων
Plural παρακοίτεισθε παρακοιτεῖσθων, παρακοιτεῖσθωσαν
Infinitive παρακοίτεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παρακοιτουμενος παρακοιτουμενου παρακοιτουμενη παρακοιτουμενης παρακοιτουμενον παρακοιτουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρακοιτήσω παρακοιτήσεις παρακοιτήσει
Dual παρακοιτήσετον παρακοιτήσετον
Plural παρακοιτήσομεν παρακοιτήσετε παρακοιτήσουσιν*
OptativeSingular παρακοιτήσοιμι παρακοιτήσοις παρακοιτήσοι
Dual παρακοιτήσοιτον παρακοιτησοίτην
Plural παρακοιτήσοιμεν παρακοιτήσοιτε παρακοιτήσοιεν
Infinitive παρακοιτήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
παρακοιτησων παρακοιτησοντος παρακοιτησουσα παρακοιτησουσης παρακοιτησον παρακοιτησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρακοιτήσομαι παρακοιτήσει, παρακοιτήσῃ παρακοιτήσεται
Dual παρακοιτήσεσθον παρακοιτήσεσθον
Plural παρακοιτησόμεθα παρακοιτήσεσθε παρακοιτήσονται
OptativeSingular παρακοιτησοίμην παρακοιτήσοιο παρακοιτήσοιτο
Dual παρακοιτήσοισθον παρακοιτησοίσθην
Plural παρακοιτησοίμεθα παρακοιτήσοισθε παρακοιτήσοιντο
Infinitive παρακοιτήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παρακοιτησομενος παρακοιτησομενου παρακοιτησομενη παρακοιτησομενης παρακοιτησομενον παρακοιτησομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to keep watch beside

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION