Ancient Greek-English Dictionary Language

παρακῑνέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: παρακῑνέω παρακῑνήσω

Structure: παρα (Prefix) + κῑνέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to move aside, disturb, to raise troubles, enter into plots, to be violently incited
  2. to be disturbed, to shift one's ground
  3. to be highly excited, out of his senses

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρακῑνῶ παρακῑνεῖς παρακῑνεῖ
Dual παρακῑνεῖτον παρακῑνεῖτον
Plural παρακῑνοῦμεν παρακῑνεῖτε παρακῑνοῦσιν*
SubjunctiveSingular παρακῑνῶ παρακῑνῇς παρακῑνῇ
Dual παρακῑνῆτον παρακῑνῆτον
Plural παρακῑνῶμεν παρακῑνῆτε παρακῑνῶσιν*
OptativeSingular παρακῑνοῖμι παρακῑνοῖς παρακῑνοῖ
Dual παρακῑνοῖτον παρακῑνοίτην
Plural παρακῑνοῖμεν παρακῑνοῖτε παρακῑνοῖεν
ImperativeSingular παρακῑ́νει παρακῑνείτω
Dual παρακῑνεῖτον παρακῑνείτων
Plural παρακῑνεῖτε παρακῑνούντων, παρακῑνείτωσαν
Infinitive παρακῑνεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
παρακῑνων παρακῑνουντος παρακῑνουσα παρακῑνουσης παρακῑνουν παρακῑνουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρακῑνοῦμαι παρακῑνεῖ, παρακῑνῇ παρακῑνεῖται
Dual παρακῑνεῖσθον παρακῑνεῖσθον
Plural παρακῑνούμεθα παρακῑνεῖσθε παρακῑνοῦνται
SubjunctiveSingular παρακῑνῶμαι παρακῑνῇ παρακῑνῆται
Dual παρακῑνῆσθον παρακῑνῆσθον
Plural παρακῑνώμεθα παρακῑνῆσθε παρακῑνῶνται
OptativeSingular παρακῑνοίμην παρακῑνοῖο παρακῑνοῖτο
Dual παρακῑνοῖσθον παρακῑνοίσθην
Plural παρακῑνοίμεθα παρακῑνοῖσθε παρακῑνοῖντο
ImperativeSingular παρακῑνοῦ παρακῑνείσθω
Dual παρακῑνεῖσθον παρακῑνείσθων
Plural παρακῑνεῖσθε παρακῑνείσθων, παρακῑνείσθωσαν
Infinitive παρακῑνεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παρακῑνουμενος παρακῑνουμενου παρακῑνουμενη παρακῑνουμενης παρακῑνουμενον παρακῑνουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρακῑνήσω παρακῑνήσεις παρακῑνήσει
Dual παρακῑνήσετον παρακῑνήσετον
Plural παρακῑνήσομεν παρακῑνήσετε παρακῑνήσουσιν*
OptativeSingular παρακῑνήσοιμι παρακῑνήσοις παρακῑνήσοι
Dual παρακῑνήσοιτον παρακῑνησοίτην
Plural παρακῑνήσοιμεν παρακῑνήσοιτε παρακῑνήσοιεν
Infinitive παρακῑνήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
παρακῑνησων παρακῑνησοντος παρακῑνησουσα παρακῑνησουσης παρακῑνησον παρακῑνησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρακῑνήσομαι παρακῑνήσει, παρακῑνήσῃ παρακῑνήσεται
Dual παρακῑνήσεσθον παρακῑνήσεσθον
Plural παρακῑνησόμεθα παρακῑνήσεσθε παρακῑνήσονται
OptativeSingular παρακῑνησοίμην παρακῑνήσοιο παρακῑνήσοιτο
Dual παρακῑνήσοισθον παρακῑνησοίσθην
Plural παρακῑνησοίμεθα παρακῑνήσοισθε παρακῑνήσοιντο
Infinitive παρακῑνήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παρακῑνησομενος παρακῑνησομενου παρακῑνησομενη παρακῑνησομενης παρακῑνησομενον παρακῑνησομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἤχθετο οὖν ὁ Ἀλέξανδροσ ἐπὶ τούτῳ, διότι Αἰγυπτίουσ τι παρακινεῖν ἀκούων οὐκ εἶχε διὰ ταχέων ἐκπέμπειν τοῖσ σατράπαισ τὰ δοκοῦντὰ οἱ περὶ αὐτῶν. (Lucian, Rhetorum praeceptor, (no name) 5:6)
  • ἐπεὶ δὲ ταῦτα λέγων οὐκ ἔπειθεν, ἀλλ’ ἄτοπον ἐδόκει καὶ ἀλλόκοτον ἡγεμόνα πρεσβύτην, ὥσπερ ἄρτι γευόμενον ἐξουσίασ μειράκιον, οἷσ χρήσεται φίλοισ ἢ μή, ῥυθμίζειν, ἑτέραν ὁδὸν τραπόμενοσ ἔγραφε τῷ Γάλβᾳ δεδιττόμενοσ, νῦν μὲν ὡσ ὕπουλα καὶ μετέωρα πολλὰ τῆσ πόλεωσ ἐχούσησ, νῦν δὲ Κλώδιον Μάκρον ἐν Λιβύῃ τὰ σιτηγὰ κατέχειν, αὖθισ δὲ παρακινεῖν τὰ Γερμανικὰ τάγματα, καὶ περὶ τῶν ἐν Συρίᾳ καὶ Ιοὐδαίᾳ δυνάμεων ὅμοια πυνθάνεσθαι. (Plutarch, Galba, chapter 13 3:1)
  • ταῦτα δὲ τοῖσι Σκύθῃσι πρόσεστι, καὶ εὐνουχοειδέστατοί εἰσιν ἀνθρώπων διὰ ταύτασ τε τὰσ προφάσιασ καὶ ὅτι ἀναξυρίδασ ἔχουσιν αἰεὶ καί εἰσιν ἐπὶ τῶν ἵππων τὸ πλεῖστον τοῦ χρόνου, ὥστε μήτε χειρὶ ἅπτεσθαι τοῦ αἰδοίου, ὑπό τε τοῦ ψύχεοσ καὶ τοῦ κόπου ἐπιλήθεσθαι τοῦ ἱμέρου καὶ τῆσ μείξιοσ, καὶ μηδὲν παρακινεῖν πρότερον ἢ ἀνανδρωθῆναι. (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, , xxii.23)
  • ὥσπερ οὖν τῶν σιτίων ἔστιν ἃ μήθ’ αἵματι προσφύεται μήτε πνεύματι, μηδὲ νεύροισ τινὰ τόνον ἢ μυελοῖσ προστίθησιν, ἀλλ’ αἰδοῖα παρακινεῖ καὶ κοιλίαν ἐγείρει καὶ σάρκα ποιεῖ σαθρὰν καὶ ὕπουλον, οὕτωσ ὁ τοῦ· (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 20 3:1)
  • τούτοισ καταπληξάμενοσ αὐτοὺσ τοῖσ λόγοισ ἐπειδὴ κοσμιωτέρουσ εἶδε γεγονότασ καὶ δεομένουσ ἀφεθῆναι τῆσ στρατείασ, ἐπὶ τούτοισ ἔφη χαριεῖσθαι τὰσ ἀναπαύλασ τῶν πολέμων, ἐφ’ ᾧ τε μηθὲν ἔτι παρακινεῖν αὐτούσ, ἀλλ’ ἐᾶν αὐτὸν ὡσ βούλεται τὴν ἀρχὴν τελεῖσθαι, καὶ ἐπὶ τῷ τὰ δίκαια διδόναι τε καὶ λαμβάνειν παρ’ ἀλλήλων. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 18 5:1)

Synonyms

  1. to be disturbed

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION