Sense

1. to move aside, disturb, to raise troubles, enter into plots, to be violently incited
2. to be disturbed, to shift one's ground
3. to be highly excited, out of his senses

Examples

• ὥσπερ οὖν τῶν σιτίων ἔστιν ἃ μήθ’ αἵματι προσφύεται μήτε πνεύματι, μηδὲ νεύροισ τινὰ τόνον ἢ μυελοῖσ προστίθησιν, ἀλλ’ αἰδοῖα παρακινεῖ καὶ κοιλίαν ἐγείρει καὶ σάρκα ποιεῖ σαθρὰν καὶ ὕπουλον, οὕτωσ ὁ τοῦ· (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 20 3:1)
• τελευταῖόσ μοι λόγοσ ἐστίν, ὅτι τῆσ Ἀλβανῶν πόλεωσ οὐθὲν ἔτι παρακινεῖ μέροσ τοῦ πολιτεύματοσ ὀκτωκαιδεκάτην ἤδη γενεὰν οἰκουμένησ καὶ πάντα ἐν κόσμῳ τὰ συνήθη καὶ πάτρια ἐπιτελούσησ, ἡ δ’ ὑμετέρα πόλισ ἀδιακόσμητόσ ἐστιν ἔτι καὶ ἀδιάτακτοσ, ἅτε νεόκτιστοσ οὖσα καὶ ἐκ πολλῶν συμφορητὸσ ἐθνῶν, ᾗ μακρῶν δεῖ χρόνων καὶ παθημάτων παντοδαπῶν, ἵνα καταρτισθῇ καὶ παύσηται ταραττομένη καὶ στασιάζουσα ὥσπερ νῦν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 10 10:1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.