Hellas Alive Dictionary - ομονοητικος

Ancient Greek Dictionary

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ὁμονοητικός ὁμονοητική ὁμονοητικόν

Structure: ὁμονοητικ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: from o(monoe/w

First/Second declension

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	ὁμονοητικός ὁμονοητικοῦ	ὁμονοητικότερος ὁμονοητικοτεροῦ	ὁμονοητικότατος ὁμονοητικοτατοῦ
Adverb	ὁμονοητικώς	ὁμονοητικότερον	ὁμονοητικότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

διό ἐστι τὸ πάντασ τὸ αὐτὸ λέγειν ὡδὶ μὲν καλὸν ἀλλ’ οὐ δυνατόν, ὡδὶ δ’ οὐδὲν ὁμονοητικόν· (Aristotle, Politics, Book 2 26:1)
ἐὰν μὲν δὴ οὖν εἰσ τεταγμένην τε δίαιταν καὶ φιλοσοφίαν νικήσῃ τὰ βελτίω τῆσ διανοίασ ἀγαγόντα, μακάριον μὲν καὶ ὁμονοητικὸν τὸν ἐνθάδε βίον διάγουσιν, ἐγκρατεῖσ αὑτῶν καὶ κόσμιοι ὄντεσ, δουλωσάμενοι μὲν ᾧ κακία ψυχῆσ ἐνεγίγνετο, ἐλευθερώσαντεσ δὲ ᾧ ἀρετή· (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 199:3)
ὁμονοητικῆσ δὲ καὶ ἡρμοσμένησ τῆσ ψυχῆσ ἀληθὴσ ἀρετὴ πόρρω ποι ἐκφεύγοι ἂν αὐτόν. (Plato, Republic, book 8 238:2)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

bab2min@gmail.com