οἰκουμένη
First declension Noun; Feminine
Transliteration:
Principal Part:
οἰκουμένη
οἰκουμένης
Structure:
οἰκουμεν
(Stem)
+
η
(Ending)
Etym.: pres. part of oi)ke/w
Sense
- inhabited region
- the inhabited world, particularly that known to the ancient Greeks: (sub-polar) Europe, (western) Asia, and (northern and Saharan) Africa
- (Byzantine Greek) the civilized world, particularly the land of the Roman or Byzantine Empire
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- αὑτοῖσ ἅπαντεσ ἠξίουν συζῆν, ὄχλοσ ἠθροίζετ’, ἐγένονθ’ αἱ πόλεισ οἰκούμεναι διὰ τὴν τέχνην, ὅπερ εἶπα, τὴν μαγειρικήν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 80 5:2)
- Φαλέριον δὲ καὶ Φασκέννιον ἔτι καὶ εἰσ ἐμὲ ἦσαν οἰκούμεναι ὑπὸ Ῥωμαίων, μίκρ’ ἄττα διασώζουσαι ζώπυρα τοῦ Πελασγικοῦ γένουσ, Σικελῶν ὑπάρχουσαι πρότερον. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 21 1:1)
- καὶ μεταναστάντεσ ἐκ τοῦ Λαουϊνίου κοινῇ μετὰ τῶν ἐπιχωρίων μείζονα περιβάλλονται πόλιν, ἣν Ἄλβαν ἐκάλεσαν, ἐξ ἧσ ὁρμώμενοι πολλὰσ μὲν καὶ ἄλλασ πόλεισ ἔκτισαν τῶν κληθέντων Πρίσκων Λατίνων, ἐξ ὧν αἱ πλεῖσται ἔτι καὶ εἰσ ἐμὲ ἦσαν οἰκούμεναι, γενεαῖσ δ’ ὕστερον ἑκκαίδεκα μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ἐκπέμψαντεσ ἀποικίαν εἰσ τὸ Παλλάντιόν τε καὶ τὴν Σατορνίαν, ἔνθα Πελοποννήσιοί τε καὶ Ἀρκάδεσ τὴν πρώτην οἴκησιν ἐποιήσαντο καὶ ἦν ἔτι ζώπυρ’ ἄττα περιλειπόμενα τοῦ παλαιοῦ γένουσ, οἰκίζουσι τοὺσ τόπουσ περιλαβόντεσ τείχεσι τὸ Παλλάντιον, ὥστε λαβεῖν πόλεωσ σχῆμα τότε πρῶτον. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 45 3:1)
- ἔχουσι δὲ αὐτῶν αἱ πολλαὶ τῶν νήσων τοὺσ ἐλάττουσ, αἵ τ’ ἔρημοι καὶ οἰκούμεναι· (Xenophon, Minor Works, , chapter 5 29:1)
- ἡ δὲ ἄλλη χώρα καλὴ καὶ πολλή, καὶ κῶμαι ἐν αὐτῇ εἰσι πολλαὶ καὶ οἰκούμεναι· (Xenophon, Anabasis, , chapter 4 7:1)
