Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

οἰδέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: οἰδέω ᾤησα ᾤδηκα

Structure: οἰδέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: oi)=dos

Sense

  1. to swell, become swollen
  2. (figuratively) of inflated style

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular οί̓δω οί̓δεις οί̓δει
Dual οί̓δειτον οί̓δειτον
Plural οί̓δουμεν οί̓δειτε οί̓δουσιν*
SubjunctiveSingular οί̓δω οί̓δῃς οί̓δῃ
Dual οί̓δητον οί̓δητον
Plural οί̓δωμεν οί̓δητε οί̓δωσιν*
OptativeSingular οί̓δοιμι οί̓δοις οί̓δοι
Dual οί̓δοιτον οἰδοίτην
Plural οί̓δοιμεν οί̓δοιτε οί̓δοιεν
ImperativeSingular οῖ̓δει οἰδεῖτω
Dual οί̓δειτον οἰδεῖτων
Plural οί̓δειτε οἰδοῦντων, οἰδεῖτωσαν
Infinitive οί̓δειν
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰδων οἰδουντος οἰδουσα οἰδουσης οἰδουν οἰδουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular οί̓δουμαι οί̓δει, οί̓δῃ οί̓δειται
Dual οί̓δεισθον οί̓δεισθον
Plural οἰδοῦμεθα οί̓δεισθε οί̓δουνται
SubjunctiveSingular οί̓δωμαι οί̓δῃ οί̓δηται
Dual οί̓δησθον οί̓δησθον
Plural οἰδώμεθα οί̓δησθε οί̓δωνται
OptativeSingular οἰδοίμην οί̓δοιο οί̓δοιτο
Dual οί̓δοισθον οἰδοίσθην
Plural οἰδοίμεθα οί̓δοισθε οί̓δοιντο
ImperativeSingular οί̓δου οἰδεῖσθω
Dual οί̓δεισθον οἰδεῖσθων
Plural οί̓δεισθε οἰδεῖσθων, οἰδεῖσθωσαν
Infinitive οί̓δεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰδουμενος οἰδουμενου οἰδουμενη οἰδουμενης οἰδουμενον οἰδουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῴ̓δουν ῴ̓δεις ῴ̓δειν*
Dual ᾠδεῖτον ᾠδείτην
Plural ᾠδοῦμεν ᾠδεῖτε ῴ̓δουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾠδούμην ῴ̓δου ᾠδεῖτο
Dual ᾠδεῖσθον ᾠδείσθην
Plural ᾠδούμεθα ᾠδεῖσθε ᾠδοῦντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῴ̓ησα ῴ̓ησας ῴ̓ησεν*
Dual ᾠήσατον ᾠησάτην
Plural ᾠήσαμεν ᾠήσατε ῴ̓ησαν
SubjunctiveSingular οἰήσω οἰήσῃς οἰήσῃ
Dual οἰήσητον οἰήσητον
Plural οἰήσωμεν οἰήσητε οἰήσωσιν*
OptativeSingular οἰήσαιμι οἰήσαις οἰήσαι
Dual οἰήσαιτον οἰησαίτην
Plural οἰήσαιμεν οἰήσαιτε οἰήσαιεν
ImperativeSingular οί̓ησον οἰησάτω
Dual οἰήσατον οἰησάτων
Plural οἰήσατε οἰησάντων
Infinitive οἰήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰησᾱς οἰησαντος οἰησᾱσα οἰησᾱσης οἰησαν οἰησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾠησάμην ᾠήσω ᾠήσατο
Dual ᾠήσασθον ᾠησάσθην
Plural ᾠησάμεθα ᾠήσασθε ᾠήσαντο
SubjunctiveSingular οἰήσωμαι οἰήσῃ οἰήσηται
Dual οἰήσησθον οἰήσησθον
Plural οἰησώμεθα οἰήσησθε οἰήσωνται
OptativeSingular οἰησαίμην οἰήσαιο οἰήσαιτο
Dual οἰήσαισθον οἰησαίσθην
Plural οἰησαίμεθα οἰήσαισθε οἰήσαιντο
ImperativeSingular οί̓ησαι οἰησάσθω
Dual οἰήσασθον οἰησάσθων
Plural οἰήσασθε οἰησάσθων
Infinitive οἰήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰησαμενος οἰησαμενου οἰησαμενη οἰησαμενης οἰησαμενον οἰησαμενου

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῴ̓δηκα ῴ̓δηκας ῴ̓δηκεν*
Dual ᾠδήκατον ᾠδήκατον
Plural ᾠδήκαμεν ᾠδήκατε ᾠδήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular ᾠδήκω ᾠδήκῃς ᾠδήκῃ
Dual ᾠδήκητον ᾠδήκητον
Plural ᾠδήκωμεν ᾠδήκητε ᾠδήκωσιν*
OptativeSingular ᾠδήκοιμι ᾠδήκοις ᾠδήκοι
Dual ᾠδήκοιτον ᾠδηκοίτην
Plural ᾠδήκοιμεν ᾠδήκοιτε ᾠδήκοιεν
ImperativeSingular ῴ̓δηκε ᾠδηκέτω
Dual ᾠδήκετον ᾠδηκέτων
Plural ᾠδήκετε ᾠδηκόντων
Infinitive ᾠδηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾠδηκως ᾠδηκοντος ᾠδηκυῑα ᾠδηκυῑᾱς ᾠδηκον ᾠδηκοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τοῦτο μὲν γάρ, ὅσοισι ἂν ἡμέων κόρυζα ἐγγένηται καὶ Ῥεῦμα κινηθῇ διὰ τῶν Ῥινῶν, τοῦτο ὡσ τὸ πολὺ δριμύτερον τοῦ πρότερον γινομένου τε καὶ ἰόντοσ ἐκ τῶν Ῥινῶν καθ’ ἑκάστην ἡμέρην καὶ οἰδεῖν μὲν ποιεῖ τὴν Ῥῖνα καὶ συγκαίει θερμήν τε καὶ διάπυρον ἐσχάτωσ, ἢν δὴ τὴν χεῖρα προσ φέρῃσ· (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, , xviii.3)
  • καὶ τὰσ Πλαταιάσ, καὶ ὅσα τῶν παραδειγμάτων οἰδεῖν ποιεῖ καὶ φρυάττεσθαι διακενῆσ τοὺσ πολλούσ, ἀπολιπόντασ ἐν ταῖσ σχολαῖσ τῶν σοφιστῶν. (Plutarch, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 17 18:1)
  • οὔκουν ὁ Περικλῆσ ἦν ὁ ποιήσασ οἰδεῖν καὶ ὕπουλον εἶναι τὴν πόλιν, οὐδὲ δι’ ὃν τῶν ἀρχαίων σαρκῶν, ὡσ σὺ φῂσ, ἐστερήθησαν, ἀλλ’ ὁ τὰσ ἐπιθυμίασ ἐπαύξων αὐτοῖσ καὶ τοῖσ τῶν Αἰγεσταίων χρήμασι δελεάζων καὶ τὴν Σικελικὴν τράπεζαν προξενῶν, ἅτε καὶ αὐτὸσ ὢν τοιοῦτοσ καὶ μηδαμοῦ στῆναι τῶν ἐλπίδων ἐῶν τὸν δῆμον, ἀλλ’ ἀεὶ μακρότερ’ αὐτοῖσ ὧν ἐβούλοντό τε καὶ ἐδέοντο ὑποτιθεὶσ καὶ τἀναντία τῷ Περικλεῖ πολιτευόμενοσ, μετὰ τὴν ἐκείνου τελευτήν. (Aristides, Aelius, Orationes, 10:3)

Synonyms

  1. to swell

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION