Ancient Greek-English Dictionary Language

νουθετέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: νουθετέω

Structure: νουθετέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: ti/qhmi

Sense

  1. I admonish, warn, counsel, exhort

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular νουθέτω νουθέτεις νουθέτει
Dual νουθέτειτον νουθέτειτον
Plural νουθέτουμεν νουθέτειτε νουθέτουσιν*
SubjunctiveSingular νουθέτω νουθέτῃς νουθέτῃ
Dual νουθέτητον νουθέτητον
Plural νουθέτωμεν νουθέτητε νουθέτωσιν*
OptativeSingular νουθέτοιμι νουθέτοις νουθέτοι
Dual νουθέτοιτον νουθετοίτην
Plural νουθέτοιμεν νουθέτοιτε νουθέτοιεν
ImperativeSingular νουθε͂τει νουθετεῖτω
Dual νουθέτειτον νουθετεῖτων
Plural νουθέτειτε νουθετοῦντων, νουθετεῖτωσαν
Infinitive νουθέτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
νουθετων νουθετουντος νουθετουσα νουθετουσης νουθετουν νουθετουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular νουθέτουμαι νουθέτει, νουθέτῃ νουθέτειται
Dual νουθέτεισθον νουθέτεισθον
Plural νουθετοῦμεθα νουθέτεισθε νουθέτουνται
SubjunctiveSingular νουθέτωμαι νουθέτῃ νουθέτηται
Dual νουθέτησθον νουθέτησθον
Plural νουθετώμεθα νουθέτησθε νουθέτωνται
OptativeSingular νουθετοίμην νουθέτοιο νουθέτοιτο
Dual νουθέτοισθον νουθετοίσθην
Plural νουθετοίμεθα νουθέτοισθε νουθέτοιντο
ImperativeSingular νουθέτου νουθετεῖσθω
Dual νουθέτεισθον νουθετεῖσθων
Plural νουθέτεισθε νουθετεῖσθων, νουθετεῖσθωσαν
Infinitive νουθέτεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
νουθετουμενος νουθετουμενου νουθετουμενη νουθετουμενης νουθετουμενον νουθετουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἰ δὲ μὴ νουθετῇ, ἄκουε ταῦτα, ἐνωτίζου φωνὴν ρημάτων. (Septuagint, Liber Iob 34:16)
  • ἐπικλίνουσι καὶ συνεπιστρέφουσιν, ἵν’ ἔγχυσισ ἀληθῶσ, μὴ ἔκχυσισ γένηται, αὑτοὺσ δὲ τῷ λέγοντι παρέχειν καὶ, συναρμόττειν τῇ προσοχῇ τὴν ἀκρόασιν, ὡσ μηδὲν ἐκφύγῃ τῶν χρησίμωσ λεγομένων, οὐ μανθάνουσιν, ἀλλ’ ὃ πάντων καταγελαστότατόν ἐστιν, ἂν μέν τινι προστύχωσι διηγουμένῳ δεῖπνον ἢ πομπὴν ἢ ὄνειρον ἢ λοιδορίαν γεγενημένην αὐτῷ πρὸσ ἄλλον, ἀκροῶνται σιωπῇ καὶ προσλιπαροῦσιν ἂν δέ τισ αὐτοὺσ ἐπισπασάμενοσ διδάσκῃ τι τῶν χρησίμων ἢ παραινῇ τῶν δεόντων ἢ νουθετῇ πλημμελοῦντασ ἢ καταπραΰνῃ χαλεπαίνοντασ, οὐχ ὑπομένουσιν, ἀλλ’ ἂν μὲν δύνωνται, περιγενέσθαι φιλοτιμούμενοι διαμάχονται πρὸσ τὸν λόγον· (Plutarch, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 3 6:1)
  • πιέζει κατ’ Εὐριπίδην, ἀλλ’ ἂν νουθετῇ τισ ἐν πολλοῖσ καὶ μὴ φειδόμενοσ, πᾶν νόσημα καὶ πᾶν πάθοσ; (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 32 6:1)
  • σὺ δ’ ἠγρίωσαι, κοὔτε σύμβουλον δέχει, ἐάν τε νουθετῇ τισ εὐνοίᾳ λέγων, στυγεῖσ, πολέμιον δυσμενῆ θ’ ἡγούμενοσ. (Sophocles, Philoctetes, episode 3:5)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION