Ancient Greek Dictionary

  - Greek-English Dictionary
Ancient Greek Dictionary  - Greek-English Dictionary  - Korean-Greek Dictionary  - Dictionary Indices
Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

μοναρχέω?

ε-contract Verb; Transliteration: monarcheō

Principal Part: μοναρχέω

Structure: μοναρχέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: μόναρχος

Sense

  1. to be sovereign, monarch's

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μονάρχω μονάρχεις μονάρχει
Dual μονάρχειτον μονάρχειτον
Plural μονάρχουμεν μονάρχειτε μονάρχουσι(ν)
SubjunctiveSingular μονάρχω μονάρχῃς μονάρχῃ
Dual μονάρχητον μονάρχητον
Plural μονάρχωμεν μονάρχητε μονάρχωσι(ν)
OptativeSingular μονάρχοιμι μονάρχοις μονάρχοι
Dual μονάρχοιτον μοναρχοίτην
Plural μονάρχοιμεν μονάρχοιτε μονάρχοιεν
ImperativeSingular μονᾶρχει μοναρχεῖτω
Dual μονάρχειτον μοναρχεῖτων
Plural μονάρχειτε μοναρχοῦντων, μοναρχεῖτωσαν
Infinitive μονάρχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
μοναρχων μοναρχουντος μοναρχουσα μοναρχουσης μοναρχουν μοναρχουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μονάρχουμαι μονάρχει, μονάρχῃ μονάρχειται
Dual μονάρχεισθον μονάρχεισθον
Plural μοναρχοῦμεθα μονάρχεισθε μονάρχουνται
SubjunctiveSingular μονάρχωμαι μονάρχῃ μονάρχηται
Dual μονάρχησθον μονάρχησθον
Plural μοναρχώμεθα μονάρχησθε μονάρχωνται
OptativeSingular μοναρχοίμην μονάρχοιο μονάρχοιτο
Dual μονάρχοισθον μοναρχοίσθην
Plural μοναρχοίμεθα μονάρχοισθε μονάρχοιντο
ImperativeSingular μονάρχου μοναρχεῖσθω
Dual μονάρχεισθον μοναρχεῖσθων
Plural μονάρχεισθε μοναρχεῖσθων, μοναρχεῖσθωσαν
Infinitive μονάρχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
μοναρχουμενος μοναρχουμενου μοναρχουμενη μοναρχουμενης μοναρχουμενον μοναρχουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμονᾶρχουν ἐμονᾶρχεις ἐμονᾶρχει(ν)
Dual ἐμονάρχειτον ἐμοναρχεῖτην
Plural ἐμονάρχουμεν ἐμονάρχειτε ἐμονᾶρχουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμοναρχοῦμην ἐμονάρχου ἐμονάρχειτο
Dual ἐμονάρχεισθον ἐμοναρχεῖσθην
Plural ἐμοναρχοῦμεθα ἐμονάρχεισθε ἐμονάρχουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • > <ὅτι δὲ πρῶτος ἀπέκλινε πρὸς τὸν ὄχλον, ὡς Ἀριστοτέλης φησίν, καὶ ἀφῆκε τὸ μοναρχεῖν, ἐοίκε μαρτυρεῖν καὶ Ὅμηρος ἐν νεῶν καταλόγῳ μόνους Ἀθηναίους δῆμον προσαγορεύσας. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., 9)
  • "εἰ τὰ καλὰ τοῦ βίου ἐγίγωσκες, ἀπέστης ἂν τῆς τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμίας ἐμοὶ δὲ κρείττων ὁ ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος θάνατος τοῦ μοναρχεῖν τῶν ὁμοφύλων. (Plutarch, Apophthegmata Laconica, , section 101)
  • ἐμοῦ δὲ τασσομένῳ τῆς Ἑλλάδος μοναρχεῖν: (Plutarch, Apophthegmata Laconica, , section 101)
  • "ἐμοὶ δὲ κρείσσων ὁ ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος θάνατος τοῦ μοναρχεῖν τῶν ὁμοφύλων. (Plutarch, Apophthegmata Laconica, , section 103)
  • ὅτι δὲ πρῶτος ἀπέκλινε πρὸς τὸν ὄχλον, ὡς Ἀριστοτέλης φησί, καὶ ἀφῆκε τὸ μοναρχεῖν, ἐοίκε μαρτυρεῖν καὶ Ὅμηρος ἐν νεῶν καταλόγῳ μόνους Ἀθηναίους δῆμον προσαγορεύσας. (Plutarch, chapter 25 2:1)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION