뜻

1. to complain of fate
2. to impute as blameworthy

예문

• χρησμὸσ δοθεὶσ ἐκ τοῦ Σαράπιδοσ μὴ μεμψιμοίρει μὴ θεοὺσ μηδέν, ξένε· (Unknown, Greek Anthology, Volume V, book 14, chapter 701)

  (작자 미상, Greek Anthology, Volume V, book 14, chapter 701)

• ἐπειδὴ προσήγγειλαν οἱ στρατηγοὶ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ὡσ ἄρα Λεωδάμαντα τὸν ναύαρχον καὶ τὰ μετ’ αὐτοῦ ἀποσταλέντα σκάφη εἴκοσι ἐπὶ τὴν τοῦ σίτου παραπομπὴν εἰσ Ἑλλήσποντον ὁ παρὰ Φιλίππου στρατηγὸσ Ἀμύντασ καταγήοχεν εἰσ Μακεδονίαν καὶ ἐν φυλακῇ ἔχει, ἐπιμεληθῆναι τοὺσ πρυτάνεισ καὶ τοὺσ στρατηγοὺσ ὅπωσ ἡ βουλὴ συναχθῇ καὶ αἱρεθῶσι πρέσβεισ πρὸσ Φίλιππον, οἳ παραγενόμενοι διαλέξονται πρὸσ αὐτὸν περὶ τοῦ ἀφεθῆναι τὸν ναύαρχον καὶ τὰ πλοῖα καὶ τοὺσ στρατιώτασ, καὶ εἰ μὲν δι’ ἄγνοιαν ταῦτα πεποίηκεν ὁ Ἀμύντασ, ὅτι οὐ μεμψιμοιρεῖ ὁ δῆμοσ οὐδέν· (Demosthenes, Speeches 11-20, 100:1)

  (데모스테네스, Speeches 11-20, 100:1)

• ὅμωσ δὲ πολλῶν αὐτῷ μεμψιμοιρούντων τούτουσ μὲν ταῖσ δωρεαῖσ ἐθεράπευεν, αὐτὸσ δὲ πυθόμενοσ τὸν Ἀρείασ σατράπην Σατιβαρζάνην ἀνῃρηκέναι μὲν τοὺσ καταλελειμμένουσ ὑπ’ αὐτοῦ στρατιώτασ, συμφρονεῖν δὲ Βήσσῳ καὶ κεκρικέναι μετ’ αὐτοῦ διαπολεμεῖν Μακεδόσιν ἐστράτευσεν ἐπ’ αὐτόν. (Diodorus Siculus, Library, book xvii, chapter 78 1:1)

  (디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 78 1:1)

• ἑώρα γὰρ τῇ πρόσθεν ἀπαλλαττόμενοσ ἀμφοτέρουσ τούτουσ ἑτοίμουσ ὄντασ πρὸσ τὸ συμπλέκεσθαι καὶ μεμψιμοιρεῖν αὐτῷ. (Polybius, Histories, book 18, chapter 8 3:1)

  (폴리비오스, Histories, book 18, chapter 8 3:1)

유사 형태

• μεμψίμοιρος (6)
• μεμψιμοιρίας (3)
• μεμψιμοίρῳ (3)
• μεμψιμοιρία (3)
• μεμψίμοιροι (2)
• μεμψιμοιροῦν (2)
• μεμψιμοίρου (2)
• μεμψίμοιρον (2)
• μεμψιμοιρῶν (2)
• μεμψιμοιρήσειν (1)
• μεμψιμοιρεῖ (1)
• μεμψιμοίρων (1)
• μεμψιμοιρητέον (1)
• μεμψιμοιρήσας (1)
• μεμψίμοιρός (1)
• μεμψιμοίρει (1)
• μεμψιμοιρήσῃς (1)
• μεμψιμοιρεῖν (1)
• μεμψιμοιρούσης (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.