뜻

1. to have too little, to be poor, to be worse off, come short, to be short of

예문

• διὸ μὴ χαλεπῶσ ἔχε μηδ’ οἰού μειονεκτεῖν, εἴ τι καὶ ταύτῃ κατὰ τὸ ἁπλοῦν ἀπεκρινάμην. (Lucian, Dearum judicium, (no name) 4:12)

  (루키아노스, Dearum judicium, (no name) 4:12)

• ὥστε καὶ τῷ χρόνῳ τῆσ ἡδονῆσ μειονεκτεῖ ὁ παρατιθέμενοσ πολλὰ τῶν μετρίωσ διαιτωμένων. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 24 1:6)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 24 1:6)

• ὑμῖν δ’, ὦ βουλή, ὁσάκισ ἐνέστη τισ ἀμφισβήτησισ καὶ φιλονεικία πρὸσ τὸν δῆμον, ἀεί τι μειονεκτεῖν ἐξεγένετο τὸ μὲν ἀκούειν κακῶσ, τὸ δ’ εἰσ ἀνδρῶν ἐπιφανῶν θανάτουσ τε καὶ ὕβρεισ καὶ ἐκβολὰσ ζημιωθῆναι. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 51 6:1)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 51 6:1)

• μὴ παρόντων γὰρ πολλῶν μειονεκτεῖν ἄν τι δοκοίη ποθῶν τὸ σύνηθεσ· (Xenophon, Memorabilia, , chapter 14 9:3)

  (크세노폰, Memorabilia, , chapter 14 9:3)

• οἱ δ’ ὕστερον εἰσ τοὺσ πατρικίουσ καταγραφέντεσ ἐκ τῶν ἐποίκων οὐδεμιᾶσ ᾤοντο δεῖν ἀπελαύνεσθαι τιμῆσ οὐδὲ μειονεκτεῖν τῶν ἑτέρων, μάλιστα δ’ ὅσοι τοῦ Σαβίνων ἐτύγχανον ὄντεσ γένουσ καὶ κατὰ τὰσ συνθήκασ τὰσ γενομένασ Ῥωμύλῳ πρὸσ Τάτιον ἐπὶ τοῖσ ἴσοισ μετειληφέναι τῆσ πόλεωσ παρὰ τῶν ἀρχαίων οἰκητόρων καὶ τὴν αὐτὴν χάριν ἐκείνοισ αὐτοὶ δεδωκέναι ἐδόκουν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 62 3:1)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 62 3:1)

유사 형태

• μειονεκτεῖν (12)
• μειονεκτεῖ (4)
• μειονεκτοῦσι (2)
• μειονεκτοίη (1)
• μειονεκτήσεις (1)
• μειονεκτῶσι (1)
• μειονεκτοῦμεν (1)
• μειονεκτεῖτε (1)
• μειονεκτοῦσιν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.