Sense

1. a piece of flattery

Examples

• Αὐτάγγελον δὲ τῆσ νίκησ τῷ πατρὶ τὸν Μιλήσιον Ἀριστόδημον ἔπεμψε, πρωτεύοντα κολακείᾳ τῶν αὐλικῶν ἁπάντων, καὶ τότε παρεσκευασ μένον, ὡσ ἐοίκε, των κολακευμάτων τὸ μέγιστον ἐπενεγκεῖν τοῖσ πράγμασιν. (Plutarch, Demetrius, chapter 17 2:1)

Similar forms

• κολακεύειν (42)
• κολακεύων (20)
• κολακεύοντες (19)
• κολακεύοντας (12)
• κολακευόντων (11)
• κολακεύουσιν (10)
• κολακεύοντα (7)
• κολακεύει (6)
• κολακεύομεν (5)
• κολακεύουσι (4)
• κολακεύεσθαι (4)
• κολακεύσω (3)
• κολακεύω (3)
• κολακεύσειν (3)
• κολακεῦσαι (3)
• κολακεύουσα (2)
• κολακεύσας (2)
• κολακεύοντι (2)
• κολακεύσῃς (2)
• κολακεύσεις (2)
• κολακευτικὴ (2)
• κολακεῦον (2)
• κολακεύοντές (2)
• κολακευθεὶς (2)
• κολακεύωσι (2)
• κολακεύοντος (2)
• κολακεύοι (2)
• κολάκευε (1)
• κολακεύῃ (1)
• κολακεύεσθαί (1)
• κολακευθῆναι (1)
• κολακευτικὸν (1)
• κολακευμάτων (1)
• κολακεύ (1)
• κολακευέτω (1)
• κολακεῦσαί (1)
• κολακεύσουσι (1)
• κολακεύεις (1)
• κολακεύομαι (1)
• κολακεύσῃ (1)
• κολακευτικόν (1)
• κολακεύμασί (1)
• κολακεύοντά (1)
• κολακεύουσαι (1)
• κολακευτέος (1)
• κολακευομένῳ (1)
• κολακεύσοντα (1)
• κολακευτικῶς (1)
• [κο]λακεύειν (1)
• κολακεύσετε (1)
• κολακευτικὴν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.