Sense

1. a piece of flattery

Examples

• Αὐτάγγελον δὲ τῆσ νίκησ τῷ πατρὶ τὸν Μιλήσιον Ἀριστόδημον ἔπεμψε, πρωτεύοντα κολακείᾳ τῶν αὐλικῶν ἁπάντων, καὶ τότε παρεσκευασ μένον, ὡσ ἐοίκε, των κολακευμάτων τὸ μέγιστον ἐπενεγκεῖν τοῖσ πράγμασιν. (Plutarch, Demetrius, chapter 17 2:1)

Similar forms

• κολακεύειν (42)
• κολακεύων (20)
• κολακεύοντες (19)
• κολακεύοντας (12)
• κολακευόντων (11)
• κολακεύουσιν (10)
• κολακεύοντα (7)
• κολακεύει (6)
• κολακεύομεν (5)
• κολακεύεσθαι (4)
• κολακεύουσι (4)
• κολακεύσειν (3)
• κολακεῦσαι (3)
• κολακεύσω (3)
• κολακεύω (3)
• κολακεύοντές (2)
• κολακευθεὶς (2)
• κολακεύωσι (2)
• κολακεύοντος (2)
• κολακεύοι (2)
• κολακεύουσα (2)
• κολακεύσας (2)
• κολακεύσῃς (2)
• κολακεύοντι (2)
• κολακευτικὴ (2)
• κολακεύσεις (2)
• κολακεῦον (2)
• κολακεύσῃ (1)
• κολακευτικόν (1)
• κολακεύεις (1)
• κολακεύομαι (1)
• κολακευτέος (1)
• κολακεύμασί (1)
• κολακεύοντά (1)
• κολακεύουσαι (1)
• κολακεύσοντα (1)
• κολακευτικῶς (1)
• κολακευομένῳ (1)
• κολακεύσετε (1)
• κολακευτικὴν (1)
• [κο]λακεύειν (1)
• κολάκευε (1)
• κολακεύῃ (1)
• κολακευτικὸν (1)
• κολακεύεσθαί (1)
• κολακευθῆναι (1)
• κολακευμάτων (1)
• κολακεύσουσι (1)
• κολακεύ (1)
• κολακευέτω (1)
• κολακεῦσαί (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.