Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κηρυκεύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κηρυκεύω κηρυκεύσω

Structure: κηρυκεύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: kh=ruc

Sense

  1. to be a herald or crier, fulfil the office of one
  2. to proclaim, notify

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κηρυκεύω κηρυκεύεις κηρυκεύει
Dual κηρυκεύετον κηρυκεύετον
Plural κηρυκεύομεν κηρυκεύετε κηρυκεύουσιν*
SubjunctiveSingular κηρυκεύω κηρυκεύῃς κηρυκεύῃ
Dual κηρυκεύητον κηρυκεύητον
Plural κηρυκεύωμεν κηρυκεύητε κηρυκεύωσιν*
OptativeSingular κηρυκεύοιμι κηρυκεύοις κηρυκεύοι
Dual κηρυκεύοιτον κηρυκευοίτην
Plural κηρυκεύοιμεν κηρυκεύοιτε κηρυκεύοιεν
ImperativeSingular κηρύκευε κηρυκευέτω
Dual κηρυκεύετον κηρυκευέτων
Plural κηρυκεύετε κηρυκευόντων, κηρυκευέτωσαν
Infinitive κηρυκεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κηρυκευων κηρυκευοντος κηρυκευουσα κηρυκευουσης κηρυκευον κηρυκευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κηρυκεύομαι κηρυκεύει, κηρυκεύῃ κηρυκεύεται
Dual κηρυκεύεσθον κηρυκεύεσθον
Plural κηρυκευόμεθα κηρυκεύεσθε κηρυκεύονται
SubjunctiveSingular κηρυκεύωμαι κηρυκεύῃ κηρυκεύηται
Dual κηρυκεύησθον κηρυκεύησθον
Plural κηρυκευώμεθα κηρυκεύησθε κηρυκεύωνται
OptativeSingular κηρυκευοίμην κηρυκεύοιο κηρυκεύοιτο
Dual κηρυκεύοισθον κηρυκευοίσθην
Plural κηρυκευοίμεθα κηρυκεύοισθε κηρυκεύοιντο
ImperativeSingular κηρυκεύου κηρυκευέσθω
Dual κηρυκεύεσθον κηρυκευέσθων
Plural κηρυκεύεσθε κηρυκευέσθων, κηρυκευέσθωσαν
Infinitive κηρυκεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κηρυκευομενος κηρυκευομενου κηρυκευομενη κηρυκευομενης κηρυκευομενον κηρυκευομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κηρυκεύσω κηρυκεύσεις κηρυκεύσει
Dual κηρυκεύσετον κηρυκεύσετον
Plural κηρυκεύσομεν κηρυκεύσετε κηρυκεύσουσιν*
OptativeSingular κηρυκεύσοιμι κηρυκεύσοις κηρυκεύσοι
Dual κηρυκεύσοιτον κηρυκευσοίτην
Plural κηρυκεύσοιμεν κηρυκεύσοιτε κηρυκεύσοιεν
Infinitive κηρυκεύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κηρυκευσων κηρυκευσοντος κηρυκευσουσα κηρυκευσουσης κηρυκευσον κηρυκευσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κηρυκεύσομαι κηρυκεύσει, κηρυκεύσῃ κηρυκεύσεται
Dual κηρυκεύσεσθον κηρυκεύσεσθον
Plural κηρυκευσόμεθα κηρυκεύσεσθε κηρυκεύσονται
OptativeSingular κηρυκευσοίμην κηρυκεύσοιο κηρυκεύσοιτο
Dual κηρυκεύσοισθον κηρυκευσοίσθην
Plural κηρυκευσοίμεθα κηρυκεύσοισθε κηρυκεύσοιντο
Infinitive κηρυκεύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κηρυκευσομενος κηρυκευσομενου κηρυκευσομενη κηρυκευσομενης κηρυκευσομενον κηρυκευσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκηρύκευον ἐκηρύκευες ἐκηρύκευεν*
Dual ἐκηρυκεύετον ἐκηρυκευέτην
Plural ἐκηρυκεύομεν ἐκηρυκεύετε ἐκηρύκευον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκηρυκευόμην ἐκηρυκεύου ἐκηρυκεύετο
Dual ἐκηρυκεύεσθον ἐκηρυκευέσθην
Plural ἐκηρυκευόμεθα ἐκηρυκεύεσθε ἐκηρυκεύοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τὰ δὲ τοιάδε χρὴ κηρυκεύειν, ὅστισ ἄνοικτοσ καὶ ἀναιδείᾳ τῆσ ἡμετέρασ γνώμησ μᾶλλον φίλοσ ἐστίν. (Euripides, The Trojan Women, episode, anapests3)
  • ἐλευθέροισ νυν ἐσθλὰ κηρυκευέτω. (Aeschylus, Suppliant Women, episode 2:14)

Synonyms

  1. to proclaim

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION