뜻

1. to throw into the sea, drown therein

예문

• ἐγώ εἰμι εἰρηνικὰ τῶν στηριγμάτων Ἰσραήλ, σὺ δὲ ζητεῖς θανατῶσαι πόλιν καὶ μητρόπολιν ἐν Ἰσραήλ. ἱνατί καταποντίζεις κληρονομίαν Κυρίου; (Septuagint, Liber II Samuelis 20:19)

  (70인역 성경, 사무엘기 하권 20:19)

• "συνεὶς οὖν ὁ τύραννος, ὅτι κελεύει καταποντίζειν αὑτὸν ἢ κατορύττειν ὁ θεὸς οἱ γὰρ ἔλαφοι κατορύττουσι καὶ ἀφανίζουσι κατὰ τῆς γῆς ὅταν ἐκπέσῃ τὸ κέρας, ἐπέσχεν ὀλίγον χρόνον, εἶτα τῶν πραγμάτων παντάπασι μοχθηρῶν γενομένων, ἐξέπεσε. (Plutarch, De Pythiae oraculis, section 1913)

  (플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 1913)

• τί οὖν ἄλλο δόξειεν ἂν ποιεῖν ἢ ταὐτὰ πράγματα καὶ δόγματα παρεγγράφειν αὐτός, ἑτέρων δὲ γραφόντων ἐξαλείφειν, Πλάτωνι μὲν ἐγκαλῶν ὅτι τοῦ κακῶς ζῆν καὶ ἀμαθῶς τὸ μὴ ζῆν ἀποδείκνυσι λυσιτελέστερον, Θεόγνιδι δὲ συμβουλεύων κατακρημνίζειν καὶ καταποντίζειν ἑαυτὸν ὑπὲρ τοῦ ἀποφυγεῖν τὴν κακίαν· (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 14 8:1)

  (플루타르코스, De Stoicorum repugnantiis, section 14 8:1)

• νόμου δὲ ὄντος καταποντίζειν κρίναντας, ἐάν τι τῶν ἀψύχων ἐμπεσὸν ἀποκτείνῃ τινά, οἱ τοῦ τεθνεῶτος προσήκοντες αἱροῦσι δίκῃ τὸν ἀνδριάντα καὶ κατεπόντωσαν. (Dio, Chrysostom, Orationes, 126:4)

  (디오, 크리소토모스, 연설, 126:4)

유사 형태

• καταποντίσαι (9)
• καταποντίζειν (3)
• καταποντίσας (2)
• καταποντιστὰς (2)
• καταποντιστῶν (2)
• καταποντισταῖς (1)
• καταποντισμοῦ (1)
• καταποντισάτω (1)
• καταποντιστήν (1)
• καταποντιοῦσιν (1)
• καταποντισθῇ (1)
• καταποντισμὸν (1)
• καταποντιῶ (1)
• καταπόντισον (1)
• καταποντίζεις (1)
• καταποντίσῃ? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.