Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

καταποντίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: καταποντίζω καταποντίσω

Structure: κατα (Prefix) + ποντίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to throw into the sea, drown therein

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταποντίζω καταποντίζεις καταποντίζει
Dual καταποντίζετον καταποντίζετον
Plural καταποντίζομεν καταποντίζετε καταποντίζουσιν*
SubjunctiveSingular καταποντίζω καταποντίζῃς καταποντίζῃ
Dual καταποντίζητον καταποντίζητον
Plural καταποντίζωμεν καταποντίζητε καταποντίζωσιν*
OptativeSingular καταποντίζοιμι καταποντίζοις καταποντίζοι
Dual καταποντίζοιτον καταποντιζοίτην
Plural καταποντίζοιμεν καταποντίζοιτε καταποντίζοιεν
ImperativeSingular καταπόντιζε καταποντιζέτω
Dual καταποντίζετον καταποντιζέτων
Plural καταποντίζετε καταποντιζόντων, καταποντιζέτωσαν
Infinitive καταποντίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταποντιζων καταποντιζοντος καταποντιζουσα καταποντιζουσης καταποντιζον καταποντιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταποντίζομαι καταποντίζει, καταποντίζῃ καταποντίζεται
Dual καταποντίζεσθον καταποντίζεσθον
Plural καταποντιζόμεθα καταποντίζεσθε καταποντίζονται
SubjunctiveSingular καταποντίζωμαι καταποντίζῃ καταποντίζηται
Dual καταποντίζησθον καταποντίζησθον
Plural καταποντιζώμεθα καταποντίζησθε καταποντίζωνται
OptativeSingular καταποντιζοίμην καταποντίζοιο καταποντίζοιτο
Dual καταποντίζοισθον καταποντιζοίσθην
Plural καταποντιζοίμεθα καταποντίζοισθε καταποντίζοιντο
ImperativeSingular καταποντίζου καταποντιζέσθω
Dual καταποντίζεσθον καταποντιζέσθων
Plural καταποντίζεσθε καταποντιζέσθων, καταποντιζέσθωσαν
Infinitive καταποντίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταποντιζομενος καταποντιζομενου καταποντιζομενη καταποντιζομενης καταποντιζομενον καταποντιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταποντίσω καταποντίσεις καταποντίσει
Dual καταποντίσετον καταποντίσετον
Plural καταποντίσομεν καταποντίσετε καταποντίσουσιν*
OptativeSingular καταποντίσοιμι καταποντίσοις καταποντίσοι
Dual καταποντίσοιτον καταποντισοίτην
Plural καταποντίσοιμεν καταποντίσοιτε καταποντίσοιεν
Infinitive καταποντίσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταποντισων καταποντισοντος καταποντισουσα καταποντισουσης καταποντισον καταποντισοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταποντίσομαι καταποντίσει, καταποντίσῃ καταποντίσεται
Dual καταποντίσεσθον καταποντίσεσθον
Plural καταποντισόμεθα καταποντίσεσθε καταποντίσονται
OptativeSingular καταποντισοίμην καταποντίσοιο καταποντίσοιτο
Dual καταποντίσοισθον καταποντισοίσθην
Plural καταποντισοίμεθα καταποντίσοισθε καταποντίσοιντο
Infinitive καταποντίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταποντισομενος καταποντισομενου καταποντισομενη καταποντισομενης καταποντισομενον καταποντισομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεπόντιζον κατεπόντιζες κατεπόντιζεν*
Dual κατεποντίζετον κατεποντιζέτην
Plural κατεποντίζομεν κατεποντίζετε κατεπόντιζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεποντιζόμην κατεποντίζου κατεποντίζετο
Dual κατεποντίζεσθον κατεποντιζέσθην
Plural κατεποντιζόμεθα κατεποντίζεσθε κατεποντίζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "συνεὶσ οὖν ὁ τύραννοσ, ὅτι κελεύει καταποντίζειν αὑτὸν ἢ κατορύττειν ὁ θεὸσ οἱ γὰρ ἔλαφοι κατορύττουσι καὶ ἀφανίζουσι κατὰ τῆσ γῆσ ὅταν ἐκπέσῃ τὸ κέρασ, ἐπέσχεν ὀλίγον χρόνον, εἶτα τῶν πραγμάτων παντάπασι μοχθηρῶν γενομένων, ἐξέπεσε. (Plutarch, De Pythiae oraculis, section 1913)
  • τί οὖν ἄλλο δόξειεν ἂν ποιεῖν ἢ ταὐτὰ πράγματα καὶ δόγματα παρεγγράφειν αὐτόσ, ἑτέρων δὲ γραφόντων ἐξαλείφειν, Πλάτωνι μὲν ἐγκαλῶν ὅτι τοῦ κακῶσ ζῆν καὶ ἀμαθῶσ τὸ μὴ ζῆν ἀποδείκνυσι λυσιτελέστερον, Θεόγνιδι δὲ συμβουλεύων κατακρημνίζειν καὶ καταποντίζειν ἑαυτὸν ὑπὲρ τοῦ ἀποφυγεῖν τὴν κακίαν; (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 14 8:1)
  • νόμου δὲ ὄντοσ καταποντίζειν κρίναντασ, ἐάν τι τῶν ἀψύχων ἐμπεσὸν ἀποκτείνῃ τινά, οἱ τοῦ τεθνεῶτοσ προσήκοντεσ αἱροῦσι δίκῃ τὸν ἀνδριάντα καὶ κατεπόντωσαν. (Dio, Chrysostom, Orationes, 126:4)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION