뜻

1. to subdue after a hard struggle, to be so subdued

예문

• τὰ δὲ σώματα τῶν νέων οὐδενὸσ δεινοῦ ἐπείγοντοσ καταπονεῖτε παίοντεσ καὶ ὑπὸ τῶν ἱδρώτων καταναλίσκοντεσ, οὐ ταμιευόμενοι πρὸσ τὸ ἀναγκαῖον τὰσ ἀλκὰσ αὐτῶν, ἀλλ’ εἰκῆ ἐν τῷ πηλῷ καὶ τῇ κόνει ἐκχέοντεσ; (Lucian, Anacharsis, (no name) 35:2)

  (루키아노스, Anacharsis, (no name) 35:2)

• τὸ δ’ ἐστὶ καὶ ῥηθῆναι κατ’ ἀξίαν ἀδύνατον τοσαῦτα πονοῦσιν καὶ κάμνουσιν ἐν ταῖσ συνουσίαισ, ὥστε πλείονοσ ἐνταῦθα καὶ ἐπὶ τοῦτο μάλιστα τῆσ ὑγιείασ δεῖσθαι, μυρίων ὄντων ὁσημέραι τῶν ἐπιτριβόντων τὸ σῶμα καὶ πρὸσ ἐσχάτην ἀπόγνωσιν καταπονούντων. (Lucian, De mercede, (no name) 6:5)

  (루키아노스, De mercede, (no name) 6:5)

• ἔγωγε, εἶπεν ὁ νεανίσκοσ, καὶ ἔλαφον καταπονῶ καὶ σῦν ὑφίσταμαι. (Dio, Chrysostom, Orationes, 86:5)

  (디오, 크리소토모스, 연설, 86:5)

• ὁ γὰρ Πτολεμαῖοσ ὁπότε καταπονοῖτο, τήν τε μητέρα καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτοῦ προάγων ἐπὶ τοῦ τείχουσ εἰσ εὐσύνοπτον ᾐκίζετο καὶ κατακρημνιεῖν, εἰ μὴ θᾶττον ἀπανασταίη, διηπείλει. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 82:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 82:1)

유사 형태

• καταποντίσαι (9)
• καταπονοῦσι (4)
• καταπονηθεὶς (3)
• καταπονήσειν (3)
• καταποντῶσαι (3)
• καταποντίσας (2)
• καταπονῆσαι (2)
• καταπόνοις (2)
• καταπονηθῆναι (1)
• καταπονοῦν (1)
• καταποντιῶ (1)
• κατάπονον (1)
• καταποντίσῃ (1)
• καταπόνῳ (1)
• καταποντοῦσι (1)
• καταπονηθέντα (1)
• καταπόνου (1)
• καταποντισθῇ (1)
• καταπονεῖτε (1)
• καταπονοῖτο (1)
• καταποντώσας (1)
• καταπόνους (1)
• καταποντοῦν (1)
• καταπονηθείς (1)
• κατάπονος (1)
• καταπόντισον (1)
• καταπονῶ (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.