Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

καταικίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: καταικίζω καταικιῶ

Structure: κατ (Prefix) + αἰκίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to wound severely, to spoil utterly

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταικίζω καταικίζεις καταικίζει
Dual καταικίζετον καταικίζετον
Plural καταικίζομεν καταικίζετε καταικίζουσιν*
SubjunctiveSingular καταικίζω καταικίζῃς καταικίζῃ
Dual καταικίζητον καταικίζητον
Plural καταικίζωμεν καταικίζητε καταικίζωσιν*
OptativeSingular καταικίζοιμι καταικίζοις καταικίζοι
Dual καταικίζοιτον καταικιζοίτην
Plural καταικίζοιμεν καταικίζοιτε καταικίζοιεν
ImperativeSingular καταίκιζε καταικιζέτω
Dual καταικίζετον καταικιζέτων
Plural καταικίζετε καταικιζόντων, καταικιζέτωσαν
Infinitive καταικίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταικιζων καταικιζοντος καταικιζουσα καταικιζουσης καταικιζον καταικιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταικίζομαι καταικίζει, καταικίζῃ καταικίζεται
Dual καταικίζεσθον καταικίζεσθον
Plural καταικιζόμεθα καταικίζεσθε καταικίζονται
SubjunctiveSingular καταικίζωμαι καταικίζῃ καταικίζηται
Dual καταικίζησθον καταικίζησθον
Plural καταικιζώμεθα καταικίζησθε καταικίζωνται
OptativeSingular καταικιζοίμην καταικίζοιο καταικίζοιτο
Dual καταικίζοισθον καταικιζοίσθην
Plural καταικιζοίμεθα καταικίζοισθε καταικίζοιντο
ImperativeSingular καταικίζου καταικιζέσθω
Dual καταικίζεσθον καταικιζέσθων
Plural καταικίζεσθε καταικιζέσθων, καταικιζέσθωσαν
Infinitive καταικίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταικιζομενος καταικιζομενου καταικιζομενη καταικιζομενης καταικιζομενον καταικιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταικίω καταικίεις καταικίει
Dual καταικίειτον καταικίειτον
Plural καταικίουμεν καταικίειτε καταικίουσιν*
OptativeSingular καταικίοιμι καταικίοις καταικίοι
Dual καταικίοιτον καταικιοίτην
Plural καταικίοιμεν καταικίοιτε καταικίοιεν
Infinitive καταικίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταικιων καταικιουντος καταικιουσα καταικιουσης καταικιουν καταικιουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταικίουμαι καταικίει, καταικίῃ καταικίειται
Dual καταικίεισθον καταικίεισθον
Plural καταικιοῦμεθα καταικίεισθε καταικίουνται
OptativeSingular καταικιοίμην καταικίοιο καταικίοιτο
Dual καταικίοισθον καταικιοίσθην
Plural καταικιοίμεθα καταικίοισθε καταικίοιντο
Infinitive καταικίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταικιουμενος καταικιουμενου καταικιουμενη καταικιουμενης καταικιουμενον καταικιουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατῇκιζον κατῇκιζες κατῇκιζεν*
Dual κατῄκιζετον κατῃκῖζετην
Plural κατῄκιζομεν κατῄκιζετε κατῇκιζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατῃκῖζομην κατῄκιζου κατῄκιζετο
Dual κατῄκιζεσθον κατῃκῖζεσθην
Plural κατῃκῖζομεθα κατῄκιζεσθε κατῄκιζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to wound severely

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION