뜻

1. a cleanser, purifier

예문

• τοιόνδ εὑρόντες ἀλεξίκακον τῆς χώρας τῆσδε καθαρτήν, πέρυσιν καταπροὔδοτε καινοτάταις σπείραντ αὐτὸν διανοίαις, ἃς ὑπὸ τοῦ μὴ γνῶναι καθαρῶς ὑμεῖς ἐποιήσατ ἀναλδεῖς: (Aristophanes, Wasps, Parabasis, parabasis10)

  (아리스토파네스, Wasps, Parabasis, parabasis10)

• σοῦ γὰρ ἔρχομαι δίκῃ καθαρτὴς πρὸς θεῶν ὡρμημένος: (Sophocles, episode 3:8)

  (소포클레스, episode 3:8)

• τό γε μὴν ἕκτον ἀμφισβητήσιμον μέν, ὅμως δ ἔθεμεν αὐτῷ συγχωρήσαντες δοξῶν ἐμποδίων μαθήμασιν περὶ ψυχὴν καθαρτὴν αὐτὸν εἶναι. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 94:3)

  (플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 94:3)

• πρὸς τὸ ἀποδεῖξαι τὴν τῶν βίων ἀτοπίαν οὐδὲν ἄσχημον ὀ`ν οὐδὲ νεμεσητὸν καὶ ποιηταῖς παραβαλλομένους καὶ χειροτέχναις καὶ καθαρταῖς ,σσσς εἰ δέοι, σπεύδειν πανταχόθενεἰκόνας καὶ παραδείγματα πορίζοντας, ἄν πως ἰσχύσωμεν ἀποτρέψαι κακίας καὶ ἀπάτης καὶ πονηρῶν ἐπιθυμιῶν, εἰς ἀρετῆς δὲ φιλίαν προαγαγεῖν καὶ ἔρωτα ζωῆς ἀμείνονος: (Dio, Chrysostom, Orationes, 103:1)

  (디오, 크리소토모스, 연설, 103:1)

• καὶ ἦν Εὐρυσθεὺς μέν, ὃς ἦν, οὔτε Ἄργους οὔτε Μυκηνῶν βασιλεύς, ὅς γ οὐδ αὐτὸς ἑαυτοῦ, ὁ δ Ἡρακλῆς ἁπάσης γῆς καὶ θαλάττης ἄρχων καὶ ἡγεμὼν ἦν, καθαρτὴς ἀδικίας καὶ ἀνομίας, εἰσαγωγεὺς δὲ δικαιοσύνης καὶ ὁσιότητος: (Epictetus, Works, book 3, 32:1)

  (에픽테토스, Works, book 3, 32:1)

유사 형태

• καθαρτικὸν (5)
• καθαρτηρίου (3)
• καθαρτήριον (3)
• καθαρτὴς (2)
• καθαρτήν (2)
• καθαρτηρίων (2)
• καθαρτῆρα (2)
• καθαρτικῶν (2)
• καθαρτήριοι (1)
• καθαρτικῆς (1)
• καθαρτὴν (1)
• καθαρτικῷ (1)
• καθαρταῖς (1)
• καθαρτικοῖς (1)
• καθαρτήρια (1)
• καθαρτική (1)
• καθαρτικόν (1)
• καθάρται (1)
• καθαρτικοὶ (1)
• καθαρτικὰ (1)
• καθαρτὰς (1)
• καθαρτηρίῳ? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.