Hellas Alive Dictionary - καματηρος

Ancient Greek-English Dictionary

καματηρός

First/Second declension Adjective;

Transliteration:

Principal Part:

Structure: καματηρ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: from ka/matos

Sense

toilsome, troublesome, wearisome, tiring, exhausting
bowed down with toil, broken down, worn out

	Masculine	Feminine	Neuter
Singular	Nominative	καματηρός	καματηρᾱ́	καματηρόν
Genitive	καματηροῦ	καματηρᾶς	καματηροῦ
Dative	καματηρῷ	καματηρᾷ	καματηρῷ
Accusative	καματηρόν	καματηρᾱ́ν	καματηρόν
Vocative	καματηρέ	καματηρᾱ́	καματηρόν
Dual	N/A/V	καματηρώ	καματηρᾱ́	καματηρώ
G/D	καματηροῖν	καματηραῖν	καματηροῖν
Plural	Nominative	καματηροί	καματηραί	καματηρά
Genitive	καματηρῶν	καματηρῶν	καματηρῶν
Dative	καματηροῖς	καματηραῖς	καματηροῖς
Accusative	καματηρούς	καματηρᾱ́ς	καματηρά
Vocative	καματηροί	καματηραί	καματηρά

Masculine

Feminine

Neuter

Singular

Nominative

Genitive

Dative

Accusative

Vocative

Dual

N/A/V

G/D

Plural

Nominative

Genitive

Dative

Accusative

Vocative

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	καματηρός καματηροῦ	καματηρότερος καματηροτεροῦ	καματηρότατος καματηροτατοῦ
Adverb	καματηρώς	καματηρότερον	καματηρότατα

Positive

Comparative

Superlative

Adjective

καματηρός καματηροῦ

καματηρότερος καματηροτεροῦ

καματηρότατος καματηροτατοῦ

Adverb

καματηρώς

καματηρότερον

καματηρότατα