καλλωπίζω
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
καλλωπίζω
Structure:
καλλωπίζ
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- to make the face beautiful;, to beautify, embellish
- to adorn oneself, make oneself fine or smart, to pride oneself in or on, to make a display, shew off
- to be coy, play the prude, to affect
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τὸ ἐντεῦθεν ἤδη ῥᾷον, ὡσ τὸ εἰκόσ, ἁλώσεσθαι ἔμελλεν ὑπὸ γυναικὸσ καλῆσ καὶ πρὸσ ἡδονήν τε ὁμιλῆσαι ἐπισταμένησ καὶ ἐν καιρῷ δακρῦσαι καὶ μεταξὺ τῶν λόγων ἐλεεινῶσ ὑποστενάξαι καὶ ἀπιόντοσ ἤδη λαβέσθαι καὶ εἰσελθόντι προσδραμεῖν καὶ καλλωπίζεσθαι ὡσ ἂν μάλιστα ἀρέσειε, καί που καί ᾆσαι καί κιθαρίσαι. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 14:4)
- Φύλαρχοσ δ’ ἐν τῇ πέμπτῃ καὶ εἰκοστῇ τῶν Ἱστοριῶν εἰπὼν ὅτι παρὰ Συρακοσίοισ νόμοσ ἦν τὰσ γυναῖκασ μὴ κοσμεῖσθαι χρυσῷ μηδ’ ἀνθινὰ φορεῖν μηδ’ ἐσθῆτασ ἔχειν πορφυρᾶσ ἐχούσασ παρυφάσ ἐὰν μή τισ αὐτῶν συγχωρῇ ἑταίρα εἶναι κοινή, καὶ ὅτι ἄλλοσ ἦν νόμοσ τὸν ἄνδρα μὴ καλλωπίζεσθαι μηδ’ ἐσθῆτι περιέργῳ χρῆσθαι καὶ διαλλαττούσῃ, ἐὰν μὴ ὁμολογῇ μοιχεύειν ἢ κίναιδοσ εἶναι, καὶ τὴν ἐλευθέραν μὴ ἐκπορεύεσθαι ἡλίου δεδυκότοσ, ἐὰν μὴ μοιχευθησομένην ἐκωλύετο δὲ καὶ ἡμέρασ ἐξιέναι ἄνευ τῶν γυναικονόμων ἀκολουθούσησ αὐτῇ μιᾶσ θεραπαινίδοσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 201)
- τότε δὲ καὶ τοῖσ νέοισ τὰ σκληρότατα τῆσ ἀγωγῆσ ἐπανιέντεσ, οὐκ ἐκώλυον καλλωπίζεσθαι περὶ κόμην καὶ κόσμον ὅπλων καὶ ἱματίων, χαίροντεσ, ὥσπερ ἵπποισ, γαυριῶσι καὶ φρυαττομένοισ πρὸσ τοὺσ ἀγῶνασ, διὸ κομῶντεσ εὐθὺσ ἐκ τῆσ τῶν ἐφήβων ἡλικίασ, μάλιστα περὶ τοὺσ κινδύνουσ ἐθεράπευον τὴν κόμην λιπαράν τε φαίνεσθαι καὶ διακεκριμένην, ἀπομνημονεύοντέσ τινα καὶ Λυκούργου λόγον περὶ τῆσ κόμησ, ὅτι τοὺσ μὲν καλοὺσ εὐπρεπεστέρουσ ποιεῖ, τοὺσ δὲ αἰσχροὺσ φοβερωτέρουσ. (Plutarch, Lycurgus, chapter 22 1:1)
- καλλωπίζεσθαί τισ ἀξιοῖ; (Epictetus, Works, book 4, 33:1)
- τοιγαροῦν ὁρῶσαι, ὅτι ἄλλο μὲν οὐδὲν αὐταῖσ πρόσεστι, μόνον δὲ συγκοιμῶνται τοῖσ ἀνδράσι, ἄρχονται καλλωπίζεσθαι καὶ ἐν τούτῳ πάσασ ἔχειν τὰσ ἐλπίδασ. (Epictetus, Works, chapter 40 1:2)