헬라어 문장 내 검색 Language

Φύλαρχοσ δ’ ἐν τῇ πέμπτῃ καὶ εἰκοστῇ τῶν Ἱστοριῶν εἰπὼν ὅτι παρὰ Συρακοσίοισ νόμοσ ἦν τὰσ γυναῖκασ μὴ κοσμεῖσθαι χρυσῷ μηδ’ ἀνθινὰ φορεῖν μηδ’ ἐσθῆτασ ἔχειν πορφυρᾶσ ἐχούσασ παρυφάσ ἐὰν μή τισ αὐτῶν συγχωρῇ ἑταίρα εἶναι κοινή, καὶ ὅτι ἄλλοσ ἦν νόμοσ τὸν ἄνδρα μὴ καλλωπίζεσθαι μηδ’ ἐσθῆτι περιέργῳ χρῆσθαι καὶ διαλλαττούσῃ, ἐὰν μὴ ὁμολογῇ μοιχεύειν ἢ κίναιδοσ εἶναι, καὶ τὴν ἐλευθέραν μὴ ἐκπορεύεσθαι ἡλίου δεδυκότοσ, ἐὰν μὴ μοιχευθησομένην ἐκωλύετο δὲ καὶ ἡμέρασ ἐξιέναι ἄνευ τῶν γυναικονόμων ἀκολουθούσησ αὐτῇ μιᾶσ θεραπαινίδοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 201)
μὴ τὴν ὄψιν καλλωπίζεσθαι, ἀλλὰ τοῖσ ἐπιτηδεύμασιν εἶναι καλόν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, Kef. a'. QALHS 16:3)
καλλωπίζεσθαί τισ ἀξιοῖ;
(에픽테토스, Works, book 4, Περὶ καθαριότητοσ. 33:1)
τοιγαροῦν ὁρῶσαι, ὅτι ἄλλο μὲν οὐδὲν αὐταῖσ πρόσεστι, μόνον δὲ συγκοιμῶνται τοῖσ ἀνδράσι, ἄρχονται καλλωπίζεσθαι καὶ ἐν τούτῳ πάσασ ἔχειν τὰσ ἐλπίδασ.
(에픽테토스, Works, chapter 40 1:2)
τὸ ἐντεῦθεν ἤδη ῥᾷον, ὡσ τὸ εἰκόσ, ἁλώσεσθαι ἔμελλεν ὑπὸ γυναικὸσ καλῆσ καὶ πρὸσ ἡδονήν τε ὁμιλῆσαι ἐπισταμένησ καὶ ἐν καιρῷ δακρῦσαι καὶ μεταξὺ τῶν λόγων ἐλεεινῶσ ὑποστενάξαι καὶ ἀπιόντοσ ἤδη λαβέσθαι καὶ εἰσελθόντι προσδραμεῖν καὶ καλλωπίζεσθαι ὡσ ἂν μάλιστα ἀρέσειε, καί που καί ᾆσαι καί κιθαρίσαι.
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 14:4)
δεῖ δὴ πάντ’ ἄνδρα διανοεῖσθαι περὶ ἁπάντων ἀνθρώπων ὡσ ὁ μὴ δουλεύσασ οὐδ’ ἂν δεσπότησ γένοιτο ἄξιοσ ἐπαίνου, καὶ καλλωπίζεσθαι χρὴ τῷ καλῶσ δουλεῦσαι μᾶλλον ἢ τῷ καλῶσ ἄρξαι, πρῶτον μὲν τοῖσ νόμοισ, ὡσ ταύτην τοῖσ θεοῖσ οὖσαν δουλείαν, ἔπειτ’ ἀεὶ τοῖσ πρεσβυτέροισ τε καὶ ἐντίμωσ βεβιωκόσι τοὺσ νέουσ.
(플라톤, Laws, book 6 79:4)
τότε δὲ καὶ τοῖσ νέοισ τὰ σκληρότατα τῆσ ἀγωγῆσ ἐπανιέντεσ, οὐκ ἐκώλυον καλλωπίζεσθαι περὶ κόμην καὶ κόσμον ὅπλων καὶ ἱματίων, χαίροντεσ, ὥσπερ ἵπποισ, γαυριῶσι καὶ φρυαττομένοισ πρὸσ τοὺσ ἀγῶνασ, διὸ κομῶντεσ εὐθὺσ ἐκ τῆσ τῶν ἐφήβων ἡλικίασ, μάλιστα περὶ τοὺσ κινδύνουσ ἐθεράπευον τὴν κόμην λιπαράν τε φαίνεσθαι καὶ διακεκριμένην, ἀπομνημονεύοντέσ τινα καὶ Λυκούργου λόγον περὶ τῆσ κόμησ, ὅτι τοὺσ μὲν καλοὺσ εὐπρεπεστέρουσ ποιεῖ, τοὺσ δὲ αἰσχροὺσ φοβερωτέρουσ.
(플루타르코스, Lycurgus, chapter 22 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION