Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κακοπαθέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κακοπαθέω κακοπαθήσω

Structure: κακοπαθέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from kakopaqh/s

Sense

  1. to suffer ill, to be in ill plight, be in distress

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακοπάθω κακοπάθεις κακοπάθει
Dual κακοπάθειτον κακοπάθειτον
Plural κακοπάθουμεν κακοπάθειτε κακοπάθουσιν*
SubjunctiveSingular κακοπάθω κακοπάθῃς κακοπάθῃ
Dual κακοπάθητον κακοπάθητον
Plural κακοπάθωμεν κακοπάθητε κακοπάθωσιν*
OptativeSingular κακοπάθοιμι κακοπάθοις κακοπάθοι
Dual κακοπάθοιτον κακοπαθοίτην
Plural κακοπάθοιμεν κακοπάθοιτε κακοπάθοιεν
ImperativeSingular κακοπᾶθει κακοπαθεῖτω
Dual κακοπάθειτον κακοπαθεῖτων
Plural κακοπάθειτε κακοπαθοῦντων, κακοπαθεῖτωσαν
Infinitive κακοπάθειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κακοπαθων κακοπαθουντος κακοπαθουσα κακοπαθουσης κακοπαθουν κακοπαθουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακοπάθουμαι κακοπάθει, κακοπάθῃ κακοπάθειται
Dual κακοπάθεισθον κακοπάθεισθον
Plural κακοπαθοῦμεθα κακοπάθεισθε κακοπάθουνται
SubjunctiveSingular κακοπάθωμαι κακοπάθῃ κακοπάθηται
Dual κακοπάθησθον κακοπάθησθον
Plural κακοπαθώμεθα κακοπάθησθε κακοπάθωνται
OptativeSingular κακοπαθοίμην κακοπάθοιο κακοπάθοιτο
Dual κακοπάθοισθον κακοπαθοίσθην
Plural κακοπαθοίμεθα κακοπάθοισθε κακοπάθοιντο
ImperativeSingular κακοπάθου κακοπαθεῖσθω
Dual κακοπάθεισθον κακοπαθεῖσθων
Plural κακοπάθεισθε κακοπαθεῖσθων, κακοπαθεῖσθωσαν
Infinitive κακοπάθεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κακοπαθουμενος κακοπαθουμενου κακοπαθουμενη κακοπαθουμενης κακοπαθουμενον κακοπαθουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακοπαθήσω κακοπαθήσεις κακοπαθήσει
Dual κακοπαθήσετον κακοπαθήσετον
Plural κακοπαθήσομεν κακοπαθήσετε κακοπαθήσουσιν*
OptativeSingular κακοπαθήσοιμι κακοπαθήσοις κακοπαθήσοι
Dual κακοπαθήσοιτον κακοπαθησοίτην
Plural κακοπαθήσοιμεν κακοπαθήσοιτε κακοπαθήσοιεν
Infinitive κακοπαθήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κακοπαθησων κακοπαθησοντος κακοπαθησουσα κακοπαθησουσης κακοπαθησον κακοπαθησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακοπαθήσομαι κακοπαθήσει, κακοπαθήσῃ κακοπαθήσεται
Dual κακοπαθήσεσθον κακοπαθήσεσθον
Plural κακοπαθησόμεθα κακοπαθήσεσθε κακοπαθήσονται
OptativeSingular κακοπαθησοίμην κακοπαθήσοιο κακοπαθήσοιτο
Dual κακοπαθήσοισθον κακοπαθησοίσθην
Plural κακοπαθησοίμεθα κακοπαθήσοισθε κακοπαθήσοιντο
Infinitive κακοπαθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κακοπαθησομενος κακοπαθησομενου κακοπαθησομενη κακοπαθησομενης κακοπαθησομενον κακοπαθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκακοπᾶθουν ἐκακοπᾶθεις ἐκακοπᾶθειν*
Dual ἐκακοπάθειτον ἐκακοπαθεῖτην
Plural ἐκακοπάθουμεν ἐκακοπάθειτε ἐκακοπᾶθουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκακοπαθοῦμην ἐκακοπάθου ἐκακοπάθειτο
Dual ἐκακοπάθεισθον ἐκακοπαθεῖσθην
Plural ἐκακοπαθοῦμεθα ἐκακοπάθεισθε ἐκακοπάθουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τρίβειν δὲ τὰ μὲν νῶτα καὶ τὴν ὀσφὺν τῇ δεξιᾷ, ὑποθέντα τὴν ἀριστερὰν τῇ λαγόνι, ὡσ μὴ ἐπιθλιβομένην ἄνωθεν τὴν κύνα ὀκλάζουσαν κακοπαθεῖν· (Arrian, Cynegeticus, chapter 10 2:1)
  • ἀλλ’ ἐπὶ τοῖσ πονεῖν καὶ κακοπαθεῖν βουλομένοισ κεῖται σπουδαῖ’ ἂν εἶναι τὰ παραγγέλματα καὶ λόγου ἄξια ἢ φαῦλα καὶ ἄχρηστα. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 2652)
  • "ἀκούσασ δ’ ὁ πατὴρ αὐτοῦ Ναβοπαλάσαροσ, ὅτι ὁ τεταγμένοσ σατράπησ ἔν τε Αἰγύπτῳ καὶ τοῖσ περὶ τὴν Συρίαν τὴν κοίλην καὶ τὴν Φοινίκην τόποισ ἀποστάτησ γέγονεν, οὐ δυνάμενοσ αὐτὸσ ἔτι κακοπαθεῖν συστήσασ τῷ υἱῷ Ναβοκοδροσόρῳ ὄντι ἔτι ἐν ἡλικίᾳ μέρη τινὰ τῆσ δυνάμεωσ ἐξέπεμψεν ἐπ’ αὐτόν. (Flavius Josephus, Contra Apionem, 154:1)
  • τραυματιζομένουσ ὀδύρεσθαι καὶ κακοπαθεῖν. (Flavius Josephus, Contra Apionem, 213:1)
  • φεῦ τῆσ μεγάλησ ἡδονῆσ τῶν ἀνδρῶν καὶ μακαριότητοσ, ἣν καρποῦνται χαίροντεσ ἐπὶ τῷ μὴ κακοπαθεῖν μηδὲ λυπεῖσθαι μηδὲ ἀλγεῖν. (Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 7 1:1)

Synonyms

  1. to suffer ill

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION