γαλήνη
First declension Noun; Feminine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
γαλήνη
γαλήνης
Structure:
γαλην
(Stem)
+
η
(Ending)
Etym.: (어원이 불명확함.): perh. akin to gela/w.
Sense
- calm, stillness of wind or sea, serenity, tranquility, calmness
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- οὔπω κεῖθεν ἐήν δολιχὸσ πλόοσ, οὐδέ γαλήνησ δηρὸν ἐρεσσομένων ἠκούετο δοῦποσ ἐρετμῶν, καὶ χθονὸσ εὐκόλποισιν ἐπ’ ἠιόνεσσι βαλόντεσ πείσματα νηὸσ ἔδησαν, ὅσοισ ἁλὸσ ἔργα μεμήλει. (Colluthus, Rape of Helen, book 1112)
- εἰ δέ τισ ἐλεύθεροσ ἐν ἐλευθέρᾳ τῇ πόλει, μὴ ἀπαγορευόντων τῶν νόμων, τὴν παρὰ ταύτησ ἀηδίαν μυσαχθεὶσ καὶ ἥν φησι κεφάλαιον τῶν πόνων τὴν εὐδαιμονίαν παραγίγνεσθαι λῆρον οἰηθείσ, τοὺσ μὲν ἀγκύλουσ ἐκείνουσ λόγουσ καὶ λαβυρίνθοισ ὁμοίουσ ἀπέφυγε, πρὸσ δὲ τὴν Ἡδονὴν ἄσμενοσ ἐδραπέτευσεν ὥσπερ δεσμά τινα διακόψασ τὰσ τῶν λόγων πλεκτάνασ, ἀνθρώπινα καὶ οὐ βλακώδη φρονήσασ καὶ τὸν μὲν πόνον, ὅπερ ἐστί, πονηρόν, ἡδεῖαν δὲ τὴν ἡδονὴν οἰηθείσ, ἀποκλείειν ἐχρῆν αὐτόν, ὥσπερ ἐκ ναυαγίου λιμένι προσνέοντα καὶ γαλήνησ ἐπιθυμοῦντα συνωθοῦντασ ἐπὶ κεφαλὴν εἰσ τὸν πόνον, καὶ ἔκδοτον τὸν ἄθλιον παρέχειν ταῖσ ἀπορίαισ, καὶ ταῦτα ὥσπερ ἱκέτην ἐπὶ τὸν τοῦ Ἐλέου βωμὸν ἐπὶ τὴν Ἡδονὴν καταφεύγοντα, ἵνα τὴν πολυθρύλητον ἀρετὴν δηλαδὴ ἐπὶ τὸ ὄρθιον ἱδρῶτι πολλῷ ἀνελθὼν ἴδῃ κᾆτα δι’ ὅλου πονήσασ τοῦ βίου εὐδαιμονήσῃ μετὰ τὸν βίον; (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 21:4)
- ὁ δὲ παράσιτοσ πάντα καλῶσ ἔχειν οἰόμενοσ καὶ πεπιστευκὼσ μὴ ἄλλωσ ταῦτα ἔχειν ἄμεινον ἢ ἔχει, μετὰ πολλῆσ ἀδείασ καὶ γαλήνησ, οὐδενὸσ αὐτῷ τοιούτου παρενοχλοῦντοσ, ἐσθίει καὶ κοιμᾶται ὕπτιοσ ἀφεικὼσ τοὺσ πόδασ καὶ τὰσ χεῖρασ ὥσπερ Ὀδυσσεὺσ τῆσ Σχερίασ ^ ἀποπλέων οἴκαδε. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 11:6)
- πιστὸσ ἐν κακοῖσ ἀνὴρ κρείσσων γαλήνησ ναυτίλοισιν εἰσορᾶν. (Euripides, episode, iambic 22:2)
- περὶ δὲ τὸ μεσονύκτιον γαλήνησ οὔσησ ἐλάθομεν προσοκείλαντεσ ἀλκυόνοσ καλιᾷ παμμεγέθει· (Lucian, Verae Historiae, book 2 40:1)